این که سعید خودمان است!

به گزارش خبرگزاری رسا، پسر بزرگ‌تر متولد ۱۴ فروردین ۳۹ بود و اسمش را سیدمحمدحسن گذاشتند. سیدحسین هم دومین پسر خانواده پنج سال بعد در روز ۱۵ اردیبهشت ماه سال ۴۴ به دنیا آمد. سیدسعید ۱۵ خرداد سال ۴۵ دیده به جهان گشود، اما برادر بزرگ‌تر در عملیات بیت المقدس روز دوازدهم اردیبهشت ماه سال ۶۱ آسمانی شد. بعد از شهادت او، حسین عزمش را برای جهاد عزم کرد و در حالی که ۱۸ سال بیش‌تر نداشت و در فکه در عملیات والفجر یک به برادر شهیدش پیوست.

برادر کوچک‌تر که خود برادر ۲ شهید بود، درست با چهارمین سالگرد شهادت محمدحسن، در ۱۲ اردیبهشت ماه سال ۶۵ در عملیات کربلای پنج با رشادت‌های فراوان در حالی که صدای «یا حسین»‌اش بلند بود،‌ در شلمچه به شهادت رسید.

وقتی می‌خواستند خبر شهادت سعید را به مادرش بدهند، پاسدارانی به منزلشان رفته بودند. عبدالوهاب شاه‌حسینی پدر شهیدان دل‌نگران بود. گفت: شلوغ نکنید. مادر سعید قبلاً ۲ فرزند دیگرش را تقدیم نظام کرده است. بگذارید من خودم این خبر را می‌دهم.

در آن هنگام تلویزیون خانه روشن بود. خط مقدم عملیات کربلای ۵ را نشان می‌داد. یک آن دوربین، یک سپاهی را در حالی که آرپی‌جی در دست داشت، نشان داد. مادر شهید رو به پدرش گفت: این سعید،‌ سعید خودمونه،‌ سعید آرپی جی می‌زند. تکبیر می‌گوید و به پشت تیربار می‌‌رود تا بعثی‌ها را نابود کند.

پدر شهید این حس همسرش را وقتی دید، ‌گفت: شیربچه‌ات را دیدی؟ مادر شهید گفت: بله! پدر گفت: اگر لیاقت داشته باشد، باید مانند برادرانش شهید شود. این پسرمان هم لایق بود و این هم لحظات آخر عمرش هست و به شهادت رسیده است.

قطرات اشک بر گونه‌های مادر سه شهید جاری شد.

درباره شهیدان

این سه برادر شهید اصالتاً اهل محله نیاوران در تهران بودند. خانه آن‌ها در نزدیکی بیمارستان فرهنگیان و اردوگاه منظریه اکنون تبدیل به حسینیه شده است. مزار برادران شهید شاه‌حسینی در بهشت زهرای تهران است. سیدمحمدحسن قطعه ۲۶ ردیف ۶۸، سیدحسین قطعه ۲۶ ردیف ۷۹ و سیدسعید هم قطعه ۲۶ ردیف ۶۹ قرار دارد. پدر شهیدان در سال ۹۴ و مادر شهیدان هم در سال ۹۹ به دیار باقی شتافتند.