اسلام فعلاً یک قربانی می‌خواهد و چه سعادتی که آن قربانی من باشم

به گزارش خبرگزاری رسا، امروز سالروز شهادت شیخ فضل الله نوری از بنیانگذاران نهضت مشروطه در ایران است. او در ۱۱ مرداد ۱۲۸۸ شمسی برابر با سیزدهم رجب ۱۳۲۷ قمری، مصادف با سالروز ولادت امام علی (ع) به چوبه‌دار کشیده و در میدان توپخانه تهران به شهادت رسید.

سجاد تنها یادداشتی در سالروز شهادت شیخ فضل الله نوری در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است. وی در این یادداشت نوشته است:

مبارزه یک قانون عمومی در عالم آفرینش است که همه موجودات به وسیله آن مانع را از سر راه خود بر می‌دارند تا بتوانند به کمال یا اهداف خود برسند. البته باید توجه داشت که مبارزه علاوه بر نبردهای دفاعی و گاه تهاجمی، جنبه علمی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی هم دارد.

از آنجا که همیشه افراد خودکامه و استکبار اهداف الهی و انبیا را مزاحم خود می‌دانند در برابر آنها، ایستاده و جز به محو دین و آئین خدا راضی نیستند. از طرفی دین‌داران راستین در عین تکیه بر عقل و منطق باید در مقابل این گردنکشان ظالم بایستند و راه خود را با مبارزه و درهم کوبیدن آنان، به جلو باز کنند.

یکی از افتخارات شیعیان آمیخته بودن دین با مسأله حکومت و داشتن دستور مبارزه در برنامه‌های الهی خود است. اسلام بر خلاف مسیحیت تحریف شده که می‌گوید: «…هرکس به رخساره راست تو طپانچه زد رخساره دیگر را به سوی او بگردان (انجیل متی، باب پنجم، شماره ۳۹) چنین دستوری نمی‌دهد، چرا که این دستور انحرافی باعث جرأت و جسارت ظالم و تجاوزگر می‌شود، حتی مسیحیان جهان امروز نیز هرگز به چنین دستوری عمل نمی‌کنند و کمترین تجاوزی را با پاسخی شدیدتر که آن هم بر خلاف دستور اسلام است جواب می‌دهند.

مبارزه اسلامی اهداف خاصی را تعقیب می‌کند و آنچه ما را از ادیان تحریف شده و فرقه‌های انحرافی جدا می‌سازد همین موضوع است. مبارزه اسلامی برای خاموش کردن فتنه‌ها، دفاع از خویشتن، محو شرک و بت پرستی و برای حمایت از مظلومان وضع شده است.

در قرآن کریم، در آیات مختلفی سخن از مبارزه و پاداش مبارزه کنندگان سخن به میان آمده است و حتی خداوند به مبارزه کنندگان بیدار سوگند یاد کرده و فرموده: «سوگند به اسبان دونده در حالی که نفس زنان پیش می‌رفتند، سوگند به افروزندگان جرقه آتش، سوگند به هجوم آوردندگان سپیده دم، که گرد و غبار به هر سو پراکنند، در میان دشمن ظاهر شدند ».(۱)

از اینجا روشن می‌شود که مبارزه در اسلام آنچنان عظمتی دارد که حتی نفس‌های اسب‌های مبارزه کنندگان، شایسته سوگند است و جرقه‌های ناشی از برخورد سمشان به سنگ‌ها و گردوغباری که در فضا پخش می‌شود محترم است.

در تایید مبارزه در اسلام حقیقی همین بس که خداوند متعال در آیه ۲۵۱ سوره بقره می‌فرماید: «و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند سراسر زمین فاسد می‌شود.» و در جایی دیگر یکی از فلسفه‌های تشریع مبارزه را چنین بازگو می‌کند: «و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند. دیرها و صومعه‌ها و معابد یهود و نصارا و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد .»(۲)

قرآن کریم یکی از خصوصیات یاران پیامبر (ص) را چنین بر می‌شمرد که: «در برابر کفار شدید و دل سخت‌اند» (اشدّاء علی الکفّار )(۳)، آری مؤمنان در میدان مبارزه آن چنان می غرّند که نمی‌توان تصور کرد، آنها همان کسانی اند که در خلوت شبانه‏ با معبود گریه سر می‌دهند و به راز و نیاز می‌پردازند.

خداوند متعال در آیه ۷۱ سوره نساء فرمان آماده باش دائمی به مسلمانان می‌دهد و برای حفظ موجودیت اجتماعشان می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‏ اید، با کمال دقت مراقب دشمن باشید، مبادا غافلگیر شوید و از ناحیه آنها خطری به شما برسد.» سپس دستور می‌دهد که برای مقابله با دشمن از روش‌ها و تاکتیک‌های مختلف استفاده کنید و «در دسته‌های متعدد یا به صورت اجتماع، برای دفع دشمن حرکت کنید.» این آیه دستور جامع و همه جانبه‏ ای به تمام مسلمانان، در همه قرون و اعصار می‌دهد که برای حفظ امنیت و دین خود دائماً مراقب باشند تا جای که در آیه ۱۰۲ سوره نساء برای آنکه مسلمانان در مبارزه هنگام نماز از دشمن غفلت نکنند دستور نماز خوف می‌دهد تا به ضرورت بیداری و مبارزه پی ببریم.

جریان مبارزه سید جمال‌الدین اسدآبادی و جریان تحریم تنباکو با فتوای میرزای شیرازی هرچند موجب بیداری بیشتر مسلمانان در برابر استعمارگران شد، ولی به موازات این بیداری‌ها، دولت‌های استعمارگر شگردها و دسایس خود را در مقابل مسلمانان افزایش داده و دام‌های بیشتری برای انحراف از مسیر بیداری ایجاد کردند. از جمله این نقشه‌ها می‌توان به تضعیف اسلام حقیقی که مبارزه در آن رکن اساسی محسوب می‌شود اشاره کرد. انحراف و خط دهی استکبار به نحوی پیش رفت که فتوای به دار کشیدن عالم ربانی و فقیه والامقام شیخ فضل الله نوری توسط یک فرد معمم صادر شد.

استعمار به خاطر شکست خود در جریان تحریم تنباکو از روحانیت مبارز شیعه، به فکر انتقام افتاد؛ لذا با طرح‌ریزی قتل شیخ فضل الله تلاش کرد نور مبارزه را خاموش کند، اما شیخ فضل‌الله آن فقیه مبارز با کمال صراحت و شهامت یک جمله را بازگو کرد که برای همیشه در تاریخ ثبت شد: «اسلام فعلاً یک قربانی می‌خواهد و چه سعادتی است که آن قربانی من باشم.»

بالاخره عده‌ای افراد مسلح به خانه شیخ ریختند و شیخ را یکسره به اداره نظمیه بردند، چند لحظه بعد از ورود شیخ به محوطه نظمیه محاکمه او آغاز شد و اعضای دادگاه ۱۳ نفره که سیزدهمین آنها شیخ ابراهیم زنجانی بود. به عنوان فقیه در آن جلسه فتوا به کشتن شیخ فضل‌الله نوری داد تا بعدها امام خمینی پرده از حقایقی بردارد. امام خمینی فرمود: شما می‌دانید که مرحوم شیخ فضل الله نوری را کی محاکمه کرد؟ یک معمّم زنجانی؛ یک ملّای زنجانی محاکمه کرد و حکم قتل را او صادر کرد… وقتی معمم، ملاّ، مهذب نباشد فسادش از همه کس بیشتر است… در روایات هست که آخوند فاسد و ملّای فاسد در جهنم از بوی تعفنش اهل جهنم در عذاب هستند. در این دنیا هم از بوی تعفن بعضی از آخوندهای فاسد دنیا در عذاب است. دیروز ملای زنجانی به نام اسلام و قرآن برای خاموش کردن چراغ مبارزه حکم به دار آویختن عالم ربانی و مبارز حقیقی شیخ فضل الله نوری را صادر کرد و امروز افرادی عالم نما در داخل و خارج از کشور با برچسب‌های مختلف به علمای مبارز سعی در انحراف اسلام ناب محمدی و خاموش کردن نور مبارزه دارند.

پی نوشت:
۱. سوره عادیات آیات ۱_۵
۲. سوره حج آیه ۴۰
۳. سوره فتح آیه ۲۹