زیست اجتماعی قوی‌ای در خوابگاه

چیزی از کودتا نگذشته بود. مصدق را پایین کشیده بودند و فضای سیاسی کشور ملتهب بود. توده‌ای‌ها بد توی ذوقشان خورده بود و هر جایی که سه نفر آدم می‌دیدی دارند با هم حرف می‌زنند، شک نکن دوتایشان راجع به اوضاع مملکت حرف می‌زدند.

به گزارش خبرگزاری رسا، ایران اعلام کرده بود روابطش با آمریکا را قرار است از سر بگیرد و دوبار از یک سوراخ گزیده شود و انگار نه انگار که کودتایی در کار بوده. نیکسون، رئیس‌جمهور وقت هم آمده بود و خلاصه التهاب از این بیشتر نمی‌شد.

روزنامه‌ها این خبرها را منتشر می‌کردند و جماعت دانشجو هم که همیشه خدا کله‌شان بوی قورمه‌سبزی می‌دهد، چهاردهم آذرماه تصمیم به اعتراض گرفتند، اعتراض‌ها پررنگ و پرشور بود و تصمیم گرفته بودند کاری کنند کارستان.

شانزدهم، گارد ضدشورش وارد دانشگاه تهران می‌شود که فتنه را بخواباند، صدها دانشجو بازداشت می‌شوند و خیلی بیشتر از این تعداد، کتک می‌خورند.

دانشجوها کوتاه نمی‌آیند، اعتراض‌ها بالا گرفته و در دانشکده فنی، فرمانده میدان دستور شلیک می‌دهد. دستور شلیک همان و به خون غلتیدن 9جوان رعنا همان.

احمد قندچی، آذر (مهدی) شریعت‌ رضوی برادر همسر دکتر شریعتی و مصطفی بزرگ‌ نیا روی پله‌های دانشکده فنی به ضرب گلوله‌های گارد شاه خاطره می‌شوند.

پس فردایش یعنی هجدهم آذر انگار نه انگار، خون‌ها شسته می‌شود، تالار را تزئین می‌کنند و همه چیز مهیاست.

آقای پرزیدنت نیکسون با لبخند هالیوودی پا روی موزائیک‌های دانشکده حقوق می‌گذارد و از دانشگاه تهران دکترای افتخاری می‌گیرد؛ دکترایی با رنگ و لعاب سرخ.

این کل قصه روز دانشجوست در300کلمه، حالا بماند که انگار قصه روز دانشجو دچار تغییر ماهیتی شده و هر دانشگاهی خودش را موظف می‌کند حتما برای این روز جشنی! بگیرد با آیتم‌هایی تقریبا همیشگی، مثلا استندآپ کمدی، شعرخوانی، موسیقی‌های دانشجویی و به شوخی و خنده جلسه تمام می‌شود، کسی مخالف شادی نیست ولی یاد کردن از این سه رعنا جوان وطن هم ایرادی ندارد.

روز دانشجو را بهانه کرده‌ام و سراغ زیست و زندگی دانشجویی رفته‌ایم. زندگی هم مثل کار، چادر، کوله، عینک و طرح اینترنتی مدل دانشجویی دارد، چند قاب از زندگی دکتر و مهندس‌های این مرز و بوم را با هم مرور می‌کنیم، باشد که رستگار شویم.