چارسو و دردسرهای خبرنگاران
آیا نظر اهالی سینما برای برگزارکنندگان جشنواره فیلم فجر مهم است؟
به گزارش خبرگزاری رسا، چند سال پیش زمانی‌که متولیان جشنواره فیلم فجر تصمیم به جا‌به‌جایی کاخ جشنواره از برج میلاد به مکانی دیگر گرفتند، نهایتا قرعه به نام پردیس سینمایی ملت با آن چشم‌انداز زیبایش افتاد اما شرایط بعضا نامطلوبی مثل نبود محل مناسب برای پارک خودروها، دسترسی نداشتن به اینترنت در تمام نقاط پردیس و... صدای برخی اهالی رسانه و کارشناسان سینمایی را درآورد.
ظاهرا همین اعتراضات هم بود که مسؤولان چهلمین دوره از جشنواره فیلم فجر را به فکر انداخت امسال جای دیگری میزبان رسانه‌ها باشند و این جا‌به‌جایی در‌حالی اتفاق افتاد که هیچ جلسه مشورتی یا نظرخواهی شفافی با اهالی رسانه انجام نشد! به هر روی مدیران سینمای کشور، پردیس چارسو را با ظرفیت ۱۱۰۹ صندلی مرکز اصلی جشنواره فیلم فجر انتخاب کردند؛ انتخابی که در همان دقایق نخست این سوال را در ذهن اهالی سینما به‌وجود آورد که پردیس سینمایی چارسو را دقیقا بر‌اساس چه متر و معیاری برای کاخ جشنواره مورد تایید قرار دادند.
در همین رابطه مرکز اطلاع‌رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر اعلام کرد که سینما فلسطین که بخش دیگری از خانه جشنواره است به نیازهای منتقدان و بخشی از اهالی رسانه و مهمانان پاسخ خواهد داد.
در این بین البته پردیس سینمایی چارسو قطعا برای انجام بهینه فعالیت‌های فرهنگی اقدامات تازه‌تری انجام خواهد داد و کسی هم منکر ویژگی‌های مثبت پردیس چارسو از قبیل جو مناسب به لحاظ معماری داخلی، سالن‌های باکیفیت و... نیست، اما انصافا ظرفیت این پردیس برای برگزاری بزرگ‌ترین رویداد سینمایی کشور مناسب است؟ آیا موضع توییتری سعید الهی از مدیران جشنواره و کنایه نسبت به آنچه «شکاف بین‌نسلی مدیران جوان و میانسال در شهرداری و ارشاد» گفته می‌شود، صحت دارد؟ گره زدن فضای اکران جشنواره‌ای یک فیلم با مجتمع‌های تجاری در پر‌ترددترین مناطق شهر چه نتایجی به دنبال دارد؟ آیا به نتیجه‌اش فکر کرده‌اند؟
کوچک‌سازی جشنواره، جداسازی یا ادغام بخش‌های ملی و جهانی، تغییر مکان برگزاری جشنواره، جداسازی اهالی رسانه و سینما و ... همواره از اعتراض‌هایی بوده که نه تنها هیچ‌گاه پاسخی درخور از سوی مدیران سینمایی در پی نداشته بلکه گام‌به‌گام تصمیمات تعجب‌برانگیزتر هم در‌خصوص آن انجام شده!
تجربه برگزاری دیگر جشنواره‌های سینمایی در پردیس چارسو نشان داده که ظرفیت سالن‌های این پردیس به قدری پایین است که بسیاری از علاقه‌مندان امکان نشستن روی صندلی را پیدا نمی‌کنند و نشسته روی پله‌ها یا ایستاده در انتها و گوشه‌های سالن فیلم مورد نظرشان را می‌بینند! آیا این‌طور فیلم دیدن در شأن یک فعال سینمایی است؟ اهالی رسانه که موظف به پوشش خبری این جشنواره هستند، چطور باید مدیریت زمان کنند که از دفتر روزنامه یا خبرگزاری مربوط‌شان به بازار چارسو! که مجتمعی تجاری، فرهنگی و تفریحی در پرترافیک‌ترین و بدون دسترسی‌های شبکه حمل و نقل شهری است، برسند؟ احتمالا باید چوب جادویی‌شان را بچرخانند و پرواز کنند تا از دفاتر روزنامه و خبرگزاری‌ها خودشان را به خیابان‌های شلوغ حافظ و جمهوری برسانند.
به هر حال باید دید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی (که ظاهرا به کرونا هم مبتلاست) در قبال اعتراض بسیاری از اهالی رسانه چه واکنشی به خرج می‌دهد و در این فرصت اندک آیا امکان تغییر و تحول وجود دارد؟ البته اگر در سال جاری این نارضایتی‌ها هیچ تاثیری هم نداشته باشد، دست‌کم نشان آن است که اهالی رسانه نسبت به امری که روند کاری آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد بی‌تفاوت نبودند.
در همین رابطه مرکز اطلاع‌رسانی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر اعلام کرد که سینما فلسطین که بخش دیگری از خانه جشنواره است به نیازهای منتقدان و بخشی از اهالی رسانه و مهمانان پاسخ خواهد داد.
در این بین البته پردیس سینمایی چارسو قطعا برای انجام بهینه فعالیت‌های فرهنگی اقدامات تازه‌تری انجام خواهد داد و کسی هم منکر ویژگی‌های مثبت پردیس چارسو از قبیل جو مناسب به لحاظ معماری داخلی، سالن‌های باکیفیت و... نیست، اما انصافا ظرفیت این پردیس برای برگزاری بزرگ‌ترین رویداد سینمایی کشور مناسب است؟ آیا موضع توییتری سعید الهی از مدیران جشنواره و کنایه نسبت به آنچه «شکاف بین‌نسلی مدیران جوان و میانسال در شهرداری و ارشاد» گفته می‌شود، صحت دارد؟ گره زدن فضای اکران جشنواره‌ای یک فیلم با مجتمع‌های تجاری در پر‌ترددترین مناطق شهر چه نتایجی به دنبال دارد؟ آیا به نتیجه‌اش فکر کرده‌اند؟
کوچک‌سازی جشنواره، جداسازی یا ادغام بخش‌های ملی و جهانی، تغییر مکان برگزاری جشنواره، جداسازی اهالی رسانه و سینما و ... همواره از اعتراض‌هایی بوده که نه تنها هیچ‌گاه پاسخی درخور از سوی مدیران سینمایی در پی نداشته بلکه گام‌به‌گام تصمیمات تعجب‌برانگیزتر هم در‌خصوص آن انجام شده!
تجربه برگزاری دیگر جشنواره‌های سینمایی در پردیس چارسو نشان داده که ظرفیت سالن‌های این پردیس به قدری پایین است که بسیاری از علاقه‌مندان امکان نشستن روی صندلی را پیدا نمی‌کنند و نشسته روی پله‌ها یا ایستاده در انتها و گوشه‌های سالن فیلم مورد نظرشان را می‌بینند! آیا این‌طور فیلم دیدن در شأن یک فعال سینمایی است؟ اهالی رسانه که موظف به پوشش خبری این جشنواره هستند، چطور باید مدیریت زمان کنند که از دفتر روزنامه یا خبرگزاری مربوط‌شان به بازار چارسو! که مجتمعی تجاری، فرهنگی و تفریحی در پرترافیک‌ترین و بدون دسترسی‌های شبکه حمل و نقل شهری است، برسند؟ احتمالا باید چوب جادویی‌شان را بچرخانند و پرواز کنند تا از دفاتر روزنامه و خبرگزاری‌ها خودشان را به خیابان‌های شلوغ حافظ و جمهوری برسانند.
به هر حال باید دید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی (که ظاهرا به کرونا هم مبتلاست) در قبال اعتراض بسیاری از اهالی رسانه چه واکنشی به خرج می‌دهد و در این فرصت اندک آیا امکان تغییر و تحول وجود دارد؟ البته اگر در سال جاری این نارضایتی‌ها هیچ تاثیری هم نداشته باشد، دست‌کم نشان آن است که اهالی رسانه نسبت به امری که روند کاری آنها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد بی‌تفاوت نبودند.
ساناز قنبری - روزنامه جام جم
ارسال نظرات