چرا حقوق ما را افزایش ندادند؟

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از گروه انتظامی خبرگزاری فارس _ مریم عرب انصاری: سرباز هستند؛ سرباز؛ قرار است دو سال از وقت و جوانی شان را برای دفاع از آب و خاک و ناموس کشور سپری کنند.

محل خدمتشان از بالای برجک‌ها در نقطه صفر مرزی در آفتاب سوزان تابستان در سیستان و بلوچستان تا سرمای استخوان شکن مرزهای غربی در شرایطی که تا زانو در برف فرو رفته اند تا سر چهارراه پر دود و سر و صدا و آلوده و حتی پشت میز در ادارات و با لباس سفید پزشکی در کسوت کادر درمان در بیمارستان ‌ها _ بسته به میزان تحصیل و تخصص و حرفه‌شان_ متغیر است؛ از بی‌سواد و کم سواد گرفته تا دکتر و مهندس، از بچه کارگر تا آقازاده و از روستا زاده تا بچه ناف تهران در کنار هم در مراکز آموزشی و پادگان‌ها حضور دارند؛ با گویش، لهجه و قومیت های مختلف از سراسر کشور  آن هم زیر تحت لوای یک پرچم و آن هم پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران و در راه دفاع از  استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی. 

* بچه بسازی هستم/ بخشی از حقوق سربازی را به خانواده ام می دهم

«۴-۵ ماه دیگر خدمتم تمام می شوم البته اگر اضافه خدمت نخورم» ؛ این جمله را می‌گوید و ادامه می دهد: آن قدرها هم که می گفتند سخت و طاقت فرسا نبود؛ راستش دوره آموزشی خب خیلی سخت بود؛ اما بعدش دیگر عادت کردیم. الان با بچه های آسایشگاه همه مانند یک خانواده هستیم، روزها، شب ها، ایام تعطیل از خوشی ها گرفته تا غم و غصه ها همه با هم در کنار هم هستیم.

آنقدر با هم جور شده ایم که جای خالی خانواده را این چند صباح برای هم پر کرده‌ایم اگر چه فکر خانواده لحظه‌ای رهایمان نمی‌کند.

نفسی چاق می کند و ادامه می دهد: باور می کنید موقع رفتن به مرخصی بهترین روزهای زندگی ما سربازان است انگار می خواهیم بال دربیاوریم و پرواز کنیم، اصلا مسافت به چشم نمی‌آید اما بازگشت از مرخصی و خداحافظی با خانواده سخت ترین کار ممکن است ؛ انگار دلت را آنجا در خانه جا می گذاری و بر می گردی...اما خب با بازگشت به جمع بچه ها غم دوری از خانواده یادمان می رود.

 علی بچه زنجان است؛ از حقوق سربازی از او  می پرسم که می گوید: قبلاً  یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان حقوق می‌گرفتم اما بعدش یک ماه خیلی زیاد و الان دو ماهی است که دو میلیون و پانصد هزار تومان دریافتی‌مان شده است.

می پرسم حقوقت را چکار می کنی؟ جواب می دهد: پدرم یک کارگر ساده است؛ یک مقداری را به پدر و مادرم می‌دهم، قبلا که دریافتی یک میلیون و خرده ای بود حدود ۵۰۰ - ۶۰۰ هزار تومان را به آنها می دادم؛ اردیبهشت ماه که حقوق ها بیشتر شد یک میلیون تومان به پدر و مادرم دادم که خیلی خوشحال شدند؛ ماه قبل و این ماه هم سعی کردم همان یک میلیون تومان برایشان واریز کنم اگر چه دریافتی مثل اردیبهشت ماه نیست و از طرف دیگر هم خرج و مخارج و کرایه رفت و آمدها بیشتر شده است.

از علی می‌پرسم که حقوق سربازی کفاف خورد و خوراک و هزینه هایت را می‌دهد؛ پول کم نمی آوری؟

می گوید بچه بسازی هستم. غذاهای پادگان را می‌خورم، اینطور نیست که مثل بعضی بچه ها دنبال خریدن غذا و ساندویچ باشم؛ البته تنقلات هم میخرم اما به هر حال باید مدیریت کنم تا بتوانم هم خرید های واجبم را انجام دهم؛ هم به خانواده ام کمک کنم و هم پول رفت و آمد و تو راهی را داشته باشم.

حرف علی تمام نشده که صدای افسر مافوق به گوش می‌رسد، علی دم در انتظامات نیست؛ بلندتر صدایش می کند!
 علی سریع می دود و من خدا خدا می‌کنم که توبیخ نشود.

* در سربازی استاد کار شده ام/ مگر بچه پولدارها هم به سربازی می آیند؟

نسبت به بقیه سربازها قد کوتاه تری دارد. لباس کار پوشیده و با دست و سر و صورت سیاه و روغنی و ابزار و آلات فنی در بغل، معلوم است دستی در کارهای فنی دارد.

بچه قزوین است و در تاسیسات پادگان فعالیت دارد؛ خودش می‌گوید: اینجا همه فن حریف شده ام؛ از برقکاری گرفته تا تعمیرات فن و آسانسور و جوشکاری و دریل کاری همه را یاد گرفتم؛ البته  از قبل یک مقدار را بلد بودم اما بقیه اش را اینجا در سربازی یاد گرفتم؛ الان بخش مهندسی و تاسیسات کار میکنم هر وسیله ای که خراب شود ما را اعزام می کنند قبلا به عنوان شاگرد و وردست استادکار می رفتم اما الان خودم ی پا استاد شده ام.

وقتی می فهمد خبرنگارم ، می پرسد خانم؛ شما در مورد آتش‌نشانی هم اطلاعات دارید؟

با تعجب می پرسم چرا؟ و با لبخند و احساس غرور می گوید با این همه مهارت که آموختم می خواهم آتش‌نشان شوم؛۵۰ روز از خدمتم باقی مانده و امروز برادرم رفته پرس و جو کند که شرایط ثبت نام برای آتش نشانی چیست.

از میزان حقوقش
که می پرسم می گوید: نسبت به پارسال که بهتر شده است اما یک سوال؛ مگر قرار نبود حداقل حقوق به سه و نیم میلیون برسد پس چرا عملاً کمتر از دو و نیم میلیون به دست ما می‌رسد؟

همانطور که آچارها را در دستش این ور و آن ور کرده و شاسی آسانسور را برای چندمین بار می زند، می‌پرسم به نظر تو اضافه کردن حقوق ها باعث شده که جوانان راغب شده و به سربازی بیایند؟

لبخند می‌زند و می‌گوید: بچه ای که پدرش پولدار باشد که به سربازی نمی آید؛ همین الان در پادگان ما بیشتر بچه ها مثل هم هستیم از حلقه متوسط جامعه اما خب چند نفری هم بچه پولدار هستند... 

هنوز حرفش تمام نشده یکی از پشت پس گردنش می‌زند و می‌گوید: باز حرف زیادی می زنی!

حمید هم سرباز است البته ارشد گروهان؛  و از آن بچه پولدارها که حرفش را می زدیم.

*بعد از ۶ ماه غیبت و بلاتکلیفی به سربازی آمده ام/ حقوق سربازی کفاف هزینه ها را نمی دهد

وقتی موضوع صحبت ما را می‌فهمد می گوید: پدرم در کار معاملات است از زمین و ملک گرفته تا خودرو و لوازم... اصلا هرچه بازارش داغ باشد.

می پرسم تو که بچه پولدار هستی برای چی به سربازی آمده ای؟ لبخندی می‌زند و می‌گوید البته با ۶ ماه تاخیر آمدم. هی این پا و اون پا کردم اما در نهایت دیدم که به سربازی بیایم خیالم راحت تر است، آنطوری گوشه ذهنم همیشه یک دغدغه داشتم. پدرم یک روز با من صحبت کرد و گفت که می خواهی چه کنی؟ آینده خودت را تعیین تکلیف کن با این اوضاع بلاتکلیفی که نمی‌شود زندگی کرد.

من هم بالاخره بعد از ۶ ماه بلاتکلیفی دل را به دریا زدم و آمدم به سربازی و حالا هم کمتر از یک ماه دیگر خدمتم تمام می‌شود.

از حقوق سربازی می پرسم، می گوید: خیلی کم است، کفاف خرج ماهانه یک سرباز را نمی‌دهد اگرچه پدرم مرا تأمین می کند اما خب بچه ها با وضعیت‌های مالی مختلف از شهرهای دور و نزدیک اینجا سرباز هستند؛ باید حقوق پرداختی طوری باشد که بچه ها بتوانند هزینه رفت و آمد را به راحتی کنار بگذارند نه اینکه مثل چند نفر از بچه های آسایشگاه مجبور باشند دیر به دیر به مرخصی بروند تا پول جمع کرده و کم نیاورند.

* باید حرمت سرباز حفظ شود/ افزایش حقوق سربازی تنها دلخوشی‌ام در این روزهاست

محسن فوق لیسانس حقوق دارد؛ هم در کار فنی و ساختمان مهارت دارد_ به خاطر اینکه پدرش معمار بوده و از نوجوانی همراه پدرش بوده_ هم در رشته تحصیلی خودش؛ اما از رسته ای که به کار گرفته شده ناراضی است.

محسن بچه تهران است اما در شهرستان درس خوانده و از شانس خوبش _به تعبیر ما _در تهران خدمت می کند اما از اینکه سربازها برای کارهای دم دستی و خارج از تخصص بکار گرفته می شود ناراضی است.

می گوید: باید حرمت سرباز حفظ شود و اینکه فرماندهان می گویند سرباز به مانند بچه مان است صدق داشته باشد نه اینکه شعار باشد.

محسن الان سرباز دژبانی است و سر چهارراه پست می دهد!

از افزایش حقوق که می پرسم می گوید: الان با این وضعیت خدمتی، تنها دلخوشی‌ام همین است؛

چراکه با افزایش حقوق در این سن و سال حداقل دستم را جلوی خانواده‌ام دراز نمی‌کنم!

* چرا پرداختی حقوق مثل اردیبهشت‌ماه نیست/ چرا وعده افزایش حقوق اعلامی محقق نشد؟

سعید راننده آمبولانس پادگان است.
چندماهی است که عقد کرده و قرار است بعد از سربازی ازدواج کنند.

از افزایش حقوق در اردیبهشت خوشحال است و از کاهش دریافتی در خردادماه ناراحت؛ می گوید ای کاش حقوق دریافتی مثل حقوق اردیبهشت بود ، باور کنید خیلی ذوق کردم حداقل توانستم بدون استرس داشتن و نداشتن پول به دیدن نامزدم به جلفا بروم اما انگار باید دوباره پس انداز کرده تا بتوانم چند وقت یکبار به مرخصی بروم.

ادامه می دهد و می‌گوید: درست است حقوق ما سربازان را زیاد کرده اند اما خب باید به آن سوی قضیه هم نگاه کنند چراکه هزینه ها از کرایه ماشین گرفته تا خورد و خوراک چند برابر شده؛  همین قیمت یک کیک و آبمیوه را خودتان در نظر بگیرید مگر من سرباز چقدر حقوق می گیرم؛ راستی خانم اصلا یک سوال؛ شما که خبرنگار هستید می دانید چرا حقوق ما را همان قدر که گفته بودند افزایش ندادند؟

امیر رحیمی پور: ستادکل تمام تلاشش را برای افزایش حقوق سربازان انجام داده و باز هم پیگیر است

قراربود حقوق سربازان ۶۰ تا ۹۰ درصد حقوق پایوران باشد؛ مسأله ای که در مجلس تصویب شد اما در نهایت در مقام اجرا و تخصیص بودجه، آنچه از دولت به ستاد کل واریز و بعد از دسته‌بندی بر اساس شرایط سرباز همچون تخصص، تاهل و محل خدمت و .‌.. اختصاص و به حساب کارکنان وظیفه واریز شد حداقل یک میلیون تومان کمتر از حداقل میزان مصوب در مجلس شورای اسلامی بود.

گفتنی است افزایش حقوق سربازان نیز بعد از جلسات کارشناسی مختلف و رایزنی‌های بسیار نمایندگان ستادکل با نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دولت  در اردیبهشت ماه سال جاری تحقق یافت  و حداقل دریافتی حقوق سربازان از دو و نیم میلیون تومان محاسبه شد که البته باید حق بیمه و بقیه کسورات را نیز از مبلغ نهایی کم کرد.

حالا بعد از پرداخت حقوق خرداد ماه جمعی از سربازان با تشکیل کمپینی با عنوان«پیگیری کاهش حقوق سربازان در خرداد 1401» پیگیری این موضوع را از خبرگزاری فارس خواستار بودند که چرا «حقوق ما و جمعی از دوستان سرباز در خرداد ماه 1401 از 3 میلیون و 600 هزار تومان به 2 میلیون و 500 هزار تومان کاهش یافته است، لطفاً پیگیری شود که چرا با کاهش حقوق مواجه شده‌ایم».

امیر دریادار دوم غلامرضا رحیمی پور رئیس اداره سرمایه انسانی سرباز ستاد کل نیروهای مسلح در گفت‌وگو با خبرنگار انتظامی خبرگزاری فارس در خصوص حقوق سربازان اظهار داشت: همانگونه که مستحضر هستید ستادکل نیروهای مسلح در راستای تأمین معیشت کارکنان وظیفه و دفاع از حق و حقوق آنها رایزنی و تلاش‌های بسیاری را در جهت احقاق حقوق آنان انجام داد تا در نهایت توانستیم نظر موافق دولت و نمایندگان مجلس شورای اسلامی را در خصوص افزایش حقوق سربازان جلب کنیم.

وی گفت: در نهایت بعد از تصویب قانون بودجه در مجلس و تخصیص بودجه به ستادکل در اردیبهشت ماه توانستیم در حقوق پرداختی به سربازان تغییرات را لحاظ کنیم؛ بدین صورت که براساس بودجه تخصیص یافته به ستاد کل برای پرداخت حقوق به سربازان ما  براساس تاهل یا تجرد، مدرک تحصیلی، محل خدمت و... این افزایش حقوق را تخصیص دادیم، این مبلغ مشخص و نهایی شده هم در حقوق خرداد و هم تیرماه لحاظ و پرداخت شده است فقط باید مبلغ بیمه و سایر کسری ها را هم در نظر گرفت.

امیر دریادار دوم رحیمی پور درباره تفاوت حقوق اردیبهشت با خرداد و تیرماه گفت: در حقوق اردیبهشت ماه معوقه افزایش حقوق فروردین ماه اعمال شده بود که حداقل به میزان یک میلیون تومان در پرداختی به کارکنان وظیفه از مجرد تا متاهل یا شاغل در مناطق مرزی و محروم و ... متفاوت بود شاید به همین خاطر برخی سربازان فکر می‌کنند که دریافتی در خرداد و تیرماه با کاهش مبلغ مواجه بوده اند.

 رئیس اداره سرمایه انسانی سرباز ستاد کل نیروهای مسلح، تکریم سربازان، حفظ شأن و منزلت آنها را از دیگر اقدامات ستاد کل دانست و گفت: خوشایند سازی محل خدمت،  مهارت آموزی به سربازان و نظارت بر نحوه خدمت کارکنان وظیفه از دیگر تمهیدات ستادکل برای سربازان در مراکز آموزشی و پادگان هاست.

وی خاطر نشان کرد: تلاش و پیگیری ستاد کل برای احقاق حقوق سربازان در خصوص حقوق و مزایا نیز ادامه داشته و در صورت تخصیص بودجه حتماً نسبت به افزایش حقوق سربازان باز هم اقدام خواهد شد.

انتهای پیام/