قرآن کریم و نهج البلاغه؛ منبع راهکارهای حل مشکلات امروز بشریت

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، بانو مجتهده معصومه گلگیری در دومین جلسه درس اخلاق اساتید جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها که در آمفی تئاتر شهید بهشتی (ره) برگزار شد، در ادامه مباحث جلسه گذشته با موضوع اثرات تربیتی اعتقاد به آخرت و یوم المعاد، اظهار داشت: دنیا لهو ولعب است و همانند آب دهانی است که از گوشه لب آویزان می‌شود.

استاد اخلاق جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها به آیه ۲۰ سوره يس درباره داستان مومن آل فرعون اشاره کرد و افزود: خداوند متعال در این آیه می‌فرماید: «وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَىٰ قَالَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ»؛ دنبال انبیا بروید که از شما اجر هم نمی‌خواهند که خداوند می‌فرماید: «لَّا يَسْأَلُكُمْ أَجْرًا وَ هُم مُّهْتَدُون».

وی همچنین به آیه ۳۸ سوره غافر که خداوند رحمان می‌فرماید: «یا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ، ای قوم ﻣﻦ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺻﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺘﺎﻥ ﺑﺪﻫﻢ و شما را به مقصد می‌رسانم»، گفت: «الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ»؛ اگر ما به آیات قرآن کریم یا محتوای نهج البلاغه دقت کنیم، غرق می‌شویم و هدف خداوند متعال از خلقت دنیا را بیشتر درک می‌کنیم.

قرآن کریم مروج پوچی دنیا نیست / دنیا به منزله پیش‌نیاز برای آخرت است نه برای ماندن

استاد درس خارج حوزه علمیه خواهران با بیان اینکه قرآن کریم مروج پوچی دنیا نیست، خاطرنشان کرد: برخی نظریه پردازان غرب مثل نیچه معتقدند دنیا اوهام و آخرش هیچ است، اما قرآن کریم نفرموده دنیا پوچ است، بلکه با توجه به آیات قرآن کریم، دنیا شکوفه است، در عین حال، خداوند در قرآن کریم می‌خواهد دلبستگی ما را به دنیا کم کند.

بانو مجتهده گل گیری اظهار داشت: شاید این سؤالات مطرح شود که دنیا بد است یا خوب؟ چرا در قرآن کریم موضع‌گیری‌های متفاوت درباره دنیا داریم؟ به یکبار لهو و لعب و یا یکبار تمجید کرده است؟ یکبار لعاب دهان است، آنچه که از دهان سرازیر می‌شود و یکبار تعریف کرده مثل آیه ۲۹ فتح که از نبی اکرم تجلیل نموده و می‌فرماید: «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ»، یا مثالی که زده «كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ»، تا جایی که افرادی که احساس خوشحالی داشتند، دچار شگفتی شوند؛ «لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ» و از این صحنه کفار دچار غیظ شدند. اگر از دنیا هم استفاده خوبی شود، رفته رفته جای خوبی می‌شود.

وی در ادامه بحث به سوره آل عمران آیه ۱۹۰ اشاره کرد که خداوند متعال می‌فرماید: «إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِّأُولِي الْأَلْبَابِ» و گفت: در اینجا از اختلاف و گردش شب و روز صحبت می‌کند، یا در آیه ای آمده ما آسمان و زمین را نیافریدیم مگر به حق، یا ما چیزی را بیهوده نیافریدیم.

استاد درس خارج حوزه علمیه خواهران افزود: همه آفرینش الهی سرشار از حق و هدفمند هستند و قرآن کریم سرشار از این آیات الهی است؛ اکنون سوال اینجاست که پس چرا دنیا لهو و لعب است؟ پاسخ این است که دنیا پیش نیاز برای آخرت است نه برای ماندن.

بانو مجتهده گل گیری یادآور شد: امام علی علیه‌السلام در نامه ۳۱ نهج البلاغه در وصیت خود به امام حسن مجتبی علیه‌السلام می‌فرمایند: «اِعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّكَ خُلِقْتَ لِلْآخِرَةِ لاَ إِلَى اَلدُّنْيَا [لِلدُّنْيَا] وَ لِلْفَنَاءِ لاَ لِلْبَقَاءِ»؛ اگر بفهمیم که دنیا دار مقر نیست و محل عبور است، نگاه ما به دنیا تغییر می‌کند. اما اگر به عنوان جایگاه ماندنی و ثابت نگاه کنیم، در آن غرق می‌شویم.

وی با تأکید بر اینکه دنیا به منزله پیش نیاز برای آخرت است، عنوان کرد: اگر به باطن دنیا نگاه کنیم و با زرق و برق‌ها گول نخوریم، دنیا هیچ خطری ندارد.

معرفی دنیا از نگاه حضرت امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه/ قرآن کریم و نهج البلاغه منبع راهکارهای مشکلات امروز بشریت هستند

استاد اخلاق جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها در ادامه به روایت حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام در نهج البلاغه اشاره کرد که حضرت در آن روایت، دنیا را معرفی می‌فرمایند: «إنّ الدُّنيا دارُ صِدقٍ لمَن صَدَقَها، و دارُ عافِيَةٍ لمَن فَهِمَ عنها، و دارُ غِنىً لمَن تَزوَّدَ مِنها؛ دنيا سراى راستى است و راستگو است براى كسى كه با آن از در راستى درآيد و سراى عافيت و آسايش است براى كسى كه از آن چيز بفهمد و سراى توانگرى است براى كسى كه از آن توشه برگيرد».

بانو مجتهده گل گیری با بیان اینکه قرآن کریم و نهج البلاغه منبع راهکارهای مشکلات امروز بشریت هستند، تصریح کرد: سخنان حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام باید در نشست‌های هم اندیشی مطرح شود و مورد بررسی قرار گیرد، اگر مطالب مورد توجه قرار گیرد، قلب‌های‌مان زنده می‌شود.

وی تصریح کرد: اگر ما به دنبال راهکار برای نفوذ به قلب‌های جوانان هستیم، با همفکری و تفکر در قرآن کریم، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه می‌توانیم به راه حل مناسب دست پیدا کنیم. قرآن کریم و نهج البلاغه راه رهایی از دنیا و نفوذ در قلوب مسلمین را مطرح کرده اند و ما باید آن را بازخوانی کنیم.

دنیا مقدمه‌ای برای جایگاه ابدی است

استاد درس خارج حوزه علمیه خواهران تأکید کرد: در مکتب اهل بیت علیهم‌السلام دنیاگرایی بد است، اما خود دنیا خوب است. اگر به باطن دنیا نگاه کنیم مقدمه ای برای جایگاه ابدی و آخرت است.

بانو مجتهده گل گیری بیان داشت: اگر به ظاهر دنیا نگاه کنیم، «یَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ (روم ۷)»، دنیا شمشیر دولبه است، غفلت از آخرت، موجب دنیاگرایی و دلبستگی به دنیا می‌شود که هر دو بر هم تاثیر دارند.

وی اظهار کرد: ما باید به گونه ای خود را بسازیم که در برابر دلبستگی به دنیا مقاوم بشویم؛ همانند حضرت زهرا علیهاالسلام و حضرت زینب علیهاالسلام که الگویی برای بشریت هستند.

شکایت قرآن و پیامبر(ص) از ما در آخرت / متأسفانه از معارف نهج البلاغه غافل شده‌ایم

استاد اخلاق جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها با تصریح بر اینکه امروز متأسفانه از معارف نهج البلاغه غافل شده‌ایم، گفت: ما برای تأمل در آیات قرآن کریم و سخنان اهل بیت علیهم‌السلام وقت نمی‌گذاریم، در آخرت، قرآن کریم از ما شکایت می‌کند، پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم شکایت می‌کنند که «يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا»، نهج البلاغه هم مهجور است.

بانو مجتهده گل گیری خاطرنشان کرد: در نهج البلاغه، تقابل دنیا و آخرت مطرح شده که تا چه اندازه باید از دنیا استفاده کرد و فایده یاد مرگ چیست؟ که توصیه می‌شود مطالعه شود.

وی به روایت امام صادق علیه‌السلام اشاره کرد که حضرت فرمودند: وَ مَلَكٌ مُوَكَّلٌ بِالشَّمْسِ عِنْدَ طُلُوعِهَا يُنَادِي يَا اِبْنَ آدَمَ لِدْ لِلْمَوْتِ وَ اِبْنِ لِلْخَرَابِ وَ اِجْمَعْ لِلْفَنَاءِ»؛ نتیجه این بحث این است که به دنیا دل نبندید، حتی اگر دانش که توصیه شده، باعث شود عشق به دنیا پیدا کنیم و موجب دلبستگی به دنیا شود، غفلت محسوب می‌شود. مراقب باشید که غفلت نکنید. کما اینکه ابن سینا وقتی مسئله‌ای کشف می‌کرد، نماز می‌خواند و عبادت می‌کرد تا موجب غفلت او نشود.