آیت الله مصباح بنده تکلیف بود/ خاطره ای از حضور علامه در دبیرستان های تهران

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علی مصباح یزدی در آیین نکوداشت سومین سالگرد درگذشت آیت الله مصباح که امروز در مدرسه عالی دارالشفاء برگزار شد، با تسلیت سالگرد شهید سلیمانی، شهادت جمع زیادی از هموطنان را در پی حادثه تروریستی کرمان تسلیت گفت.

وی در ادامه از طرف خانواده مرحوم آیت الله مصباح و مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی از دست اندرکاران مراسم امروز، مسؤولین مرکز مدیریت، شورای عالی حوزه های علمیه، جامعه مدرسین و... تشکر کرد.

حجت الاسلام والمسلمین مصباح در ادامه با اشاره به گفته های آیت الله حسینی بوشهری، مرحوم علامه مصباح را شخصیتی جهانی دانست و افزود: آن مرحوم به خانواده یا مؤسسه خاصی تعلق نداشته و همه جمع حاضر میزبان بزرگداشت امروز هستند.

وی آیت الله مصباح را بنده تکلیف دانست که خود را به یک زمینه و فعالیت محدود نمی کرد و افزود: بارها به ما سفارش می کرد وظیفه خود را تشخیص دهیم؛ ممکن است در یک شرایط درس خواندن و در شرایطی دیگر فریاد زدن یا سکوت کردن وظیفه باشد.

حجت الاسلام والمسلمین مصباح یزدی با اشاره به چالش مارکسیسم در مقابل انقلاب اسلامی در اوایل انقلاب اظهار داشت: در سال 58 گروهی توسط آیت الله مصباح شکل گرفت تا در دبیرستان ها حضور پیدا کنند و به شبهات مارکسیسم پاسخ دهند؛ در جلسه اولی که این دوره آغاز شد آیت الله مصباح در مقدمه ای گفت: «از آن جهت که طلبه هستم خیلی مشتاق هستم که روایات اهل بیت را مطالعه کنم و شخصا درس فقه و اصول خود را ادامه دهم. من از 27 سالگی تقلید نکردم و اگر فقه و اصول را ادامه می دادم آینده روشنی داشتم چون کم و بد درس نخواندم ولی احساس می کنم وظیفه من چیز دیگری است.»

وی در ادامه با بیان اینکه هر کجا که بار پاسخگویی بر زمین مانده بود، آیت الله مصباح وارد می شد، تصریح کرد: شبهات و مشکلات علمی و عملی از طرف غرب زده ها و شیفتگان تفکرات غربی در دوران اصلاحات مطرح شد که مرحوم علامه مصباح رودرروی آن ها قرار گرفت و در بعضی از اوقات به تنهایی ایستاد و حتی از دوستان فحش خورد ولی بر سر تکلیف خود مقاومت کرد.

این استاد مؤسسه امام خمینی در پایان خاطرنشان کرد: اگر امروز دوست و دشمن از او به بزرگی یاد می کند به این دلیل است که آن مرحوم برای خود کیسه ای نمی دوخت و برای آینده مقام و منصب خود نگران نبود.