هجدهمین سالگرد ارتحال آیت الله فاضل لنکرانی در تهران برگزار شد
به پاسداشت مقام مرجعیت و فقاهت، هجدهمین سالگرد ارتحال حضرت آیت الله فاضل لنکرانی در مسجد نور قیطریه تهران با حضور ائمه جماعات و مردم ولایت مدار این منطقه برگزار شد.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حجتالاسلام محمود رستگاری سخنران در مراسم هجدهمین سالگرد ارتحال حضرت آیتالله فاضل لنکرانی که در مسجد نور قیطریه تهران برگزار شد، اظهار داشت: به جرأت میتوانم بگویم که ایشان یک تربیت شدهی مکتب قُم و بالاخص حضرت امام رحمة الله علیه بود و بعضی از اعاظم بودند که حالا اسم نمیبرم ولی آقای فاضل در میان یاران امام یک درخشش خاص و یک امتیاز قابل توجهی را داشت.
وی افزود: بعد از ارتحال امام، مرجعیت ایشان پس از فوت مرحوم حضرت آیت الله اراکی (ره) مطرح شد و بنده هم یک مدتی در محضرشان تلمذ میکردم و ارادت خاصی به ایشان داشتیم. ایشان وقتی مرجع شد، به ایشان عرض کردم من یک احساسی از مرجعیت شما دارم، آیا درست است؟ شما با توجه به این اشتغالات و آن شخصیت علمی و حوزوی که دارید و میبینید که یک مقداری بعد از فوت امام یک آهنگهایی هست که فکر، اندیشه و فقه امام منزوی بشود و شما قهرمانانه به میدان آمدید برای حفظ این میراث فکری و فقهی امام. ایشان یک جملهای گفت، یک آدم صاف و صادق و خالصی بود و قسم جلاله به کار برد که «بالله و تالله من این احساس خطر را کردم و به میدان آمدهام». عملاً این را ایشان نشان داد و این را هم باید اضافه کنم که تحریر الوسیله حضرت امام را ایشان شروع کرد و بیست و چند جلد بود که بقیهاش را به فرزند فاضلشان توصیه فرمودند و ایشان هم ادامه دادند و اخیراً هم گفتهاند تمام شده است.
حجت الاسلام رستگاری ادامه داد: حضرت آیت الله فاضل بعد گفتند من شروع کردم به تفصیل الشریعه فی شرح تحریر الوسیله امام خمینی، یک جملهای گفتند که بعد از نماز عشاء شروع میکردم و گاهی آن چنان غرق در مطالعه و تتبع و تحقیق بودم که متوجه میشدم اذان صبح شده و این مدت، آن شبهایی مثل الآن. یک جملهای گفتند که من دچار بیماریهایی شدم و همه این وجودم را بیماری گرفته و تعبیری کردند و گفتند پزشکان به من گفتهاند (راست هم میگویند) من به خودم و این بدن ظلم کردهام و خدا مرا ببخشد از بس که بیداری کشیدم و زحمت و ...، واقعاً باید بگوئیم شکر الله مساعیه و حتماً در پیشگاه خدا مقامی دارد.
وی تصریح کرد: آیت الله العظمی فاضل یک کسی است که از بین نمیرود، این مصداق همان جمله امیرالمؤمنین اراوحنا فداست که فرمود «العلماء باقون ما بقی الدهر اعیانهم مفقوده و امثالهم فی القلوب موجوده»، ایشان از آنهاست.
ارسال نظرات