یادداشت؛
محکم در برابر بی دولتی
همین که شرکت های بزرگ دولتی که سلطان های ارز کشور شده اند، دست دولت را بالای سر خود ببینند و مجبور به ساخت نیروگاه و تأمین زیرساخت ها بشوند به معنای حضور پرتوان دولتی است، نه رهاشدگی و کارهای نمایشی. کاری که خود نتوانستند بکنند را مسخره می کنند.
حضرت آیت الله خامنه ای در دیدار رمضانی با کارگزاران نظام به جلسه ای با شهید سید ابراهیم رئیسی در خصوص ارز حاصل از صادرات شرکت های بزرگ صنعتی و معدنی که بخش زیادی از ارز کشور را تأمین می کنند، بیاناتی فرمودند که دست مایه جدیدترین تخریب ها و توهین ها علیه شهید مظلوم شده است.
متن سخنان رهبری چنین است: «در مورد ارز، برگشت ارزهای کسانی که درآمد صادراتی ارزی دارند، خیلی مهم است. من شنیدم زمان مرحوم آقای رئیسی (رحمة الله علیه) گفته شد که برخی از شرکتهای بزرگ، یعنی شرکتهای کلان و مهم و بزرگ دولتی که مال دولت هم هست، اینها صادرات دارند، درآمد ارزی دارند که ارزِ این درآمد برنمیگردد به بانک مرکزی. ایشان یک فکری کرده بود، علاجی درست کرده بود و آن اینکه این شرکتها متعهّد بشوند هر کدام یک کار بزرگی را در کشور انجام بدهند؛ مثلاً فرض کنید که در فلان منطقه آب شرب و آب مثلاً کشاورزیِ فلان منطقه‌ی کم‌آب را تأمین کنند، یا فلان پالایشگاه را بزنند یا نیروگاهِ مثلاً فرض کنید دویست مگاواتی، سیصد مگاواتی را تولید کنند؛ قول داده بودند. دو سه ماه بعد، من از ایشان پرسیدم، گفتم که این کاری که بنا بود این شرکتها بکنند به کجا رسید، ایشان اطّلاعی نداشت. گفت من سؤال میکنم به شما جواب میدهم. بعد از مثلاً یک هفته، دو هفته، ایشان یک گزارشی به من دادند، گفتند این گزارش را اینها دادند. من نگاه کردم دیدم این گزارش مهمل است؛ پوچ! اصلاً این گزارش نشان‌دهنده‌ی هیچ اقدامی نیست، [بلکه] یک مقدار عدد و رقم پشت سر هم گذاشته‌اند. ایشان دنبال این کار بود.»
فرد معلوم الحالی به نام رحمت الله بیگدلی همسو با بسیاری از اصلاح طلبان گزارش مهمل و پوچ را به شهید رئیسی نسبت داده و کل دستاوردهای دولتش را با همین تعبیر مهمل و پوچ توصیف کردند. مشخص است که در این بیان رهبری صفت پوچ برای کدام گزارش است اما ظاهرا نخواستند بفهمند که اصل حرف چیست.
بیگدلی به یک دعوای قدیمی هم اشاره کرد؛ در مناظرات سال 96 جمله ای از اسحاق جهانگیری در خصوص وعده ساخت یک میلیون مسکن در سال در مناظرات بیان شد: شما عدد نمی فهمید. مسائل بزرگی که باید در کشور انجام گیرد تا وضعیت اقتصادی به یک وضعیت عادی تبدیل شود را با جملات ساده به تمسخر می گیرند تا کم کاری های خود را جبران کنند.
فعالان محیط زیست در جمهوری اسلامی معمولا جناحی نیستند و نسبت به همه دولت ها انتقاد دارند. محمد درویش از فعالان شناخته شده این عرصه در جلسه ای ادعا می کند که با 150 نفر از دغدغه مندان با حسن روحانی جلسه گذاشته و خواسته اند از توسعه آب محور فاصله گرفته شود که روحانی گفته است نمی توانیم اجرا کنیم. ظاهرا همین دغدغه توسط همین افراد به سیدابراهیم رئیسی ارائه شده و آن مرحوم در یک سند این دغدغه را با ذکر مراحل اجرایی آورده است. لابد مرحوم عدد نمی فهمیده که توانسته اجرا کند؟ غیرت برای مردم فهم عدد و آمارهای کاغذی نمی خواهد؛ قدم هایی که در سفرهای استانی هفتگی برداشته می شد را که نمی توان شمرد.
گاهی نمی شود حرف مسخره را علمی جواب داد بلکه باید مسخره کرد اما فارغ از پاسخ بیگدلی باید تفاوت دولت سیدابراهیم رئیسی با دولت قبل و بعدش را به طور محوری بیان کرد. با اینکه خیلی ها اعتقاد داشتند شهید رئیسی به طور کامل دولت را در اختیار نداشت و مخبر مباحث اجرایی را پیگیری می کرد اما نسبت به یک چیز معترف بودند: حذف بی دولت. مشکلات کشور دکمه ندارد که با لمس حل شود اما سایه دولت را باید بالای سر خود احساس کند. اینکه در هنگامه سیل گلستان رئیس جمهور در تعطیلات باشد و استاندارد در خارج از کشور یعنی بی دولتی. اینکه در هنگامه کرونا همه دولت پشت وزیر بهداشت را خالی کنند و این بی حمایتی ضرب در بی کفایتی وزارتخانه بشود و هزاران مشکل را برای مردم تلنبار کند یعنی بی دولتی. بلایی که بعد از مرحوم رئیسی بر سر آسانسور قیمت دلار آمد را هم می بینیم.
همین که شرکت های بزرگ دولتی که سلطان های ارز کشور شده اند، دست دولت را بالای سر خود ببینند و مجبور به ساخت نیروگاه و تأمین زیرساخت ها بشوند به معنای حضور پرتوان دولتی است نه رهاشدگی و کارهای نمایشی. کاری که خود نتوانستند بکنند را مسخره می کنند.
ارسال نظرات