آمریکا در مرز رکود، کمبود و تورم

در سال ۲۰۱۸، دونالد ترامپ اعلام کرد که جنگ‌های تجاری "خوب و آسان برای پیروزی هستند"، این اظهار نظر زمانی صورت گرفت که دولت ترامپ تعرفه‌هایی بر واردات چینی اعمال کرد. به گزارش ژئوپلتیک، اسکات بسن، وزیر خزانه‌داری ایالات متحده، این اقدامات را با این استدلال توجیه کرد که ایالات متحده در مقابل چین از مزیت برخوردار است چون دارای کسری تجاری با چین است و بنابراین انتقام‌جویی چین "دست باختنی" خواهد بود. اما این استدلال نادرست است زیرا چین در این جنگ تجاری "سلطه بر تشدید" دارد، بدین معنا که چین کنترل روند تشدید تنش‌ها را در اختیار دارد و ایالات متحده به کالاهایی از چین وابسته است که به راحتی نمی‌توان آنها را جایگزین یا در داخل تولید کرد.

دولت ترامپ درک نمی‌کند که جنگ‌های تجاری به ضرر هر دو طرف تمام می‌شود زیرا دسترسی به کالاها و خدمات حیاتی که اقتصادها به آن نیاز دارند و مردم و شرکت‌ها مایل به پرداخت هزینه برای آنها هستند، محدود می‌شود. در حالی که بسن جنگ تجاری را با بازی پوکر مقایسه می‌کند، باید گفت که تجارت مانند پوکر یک بازی صفر-جمع نیست؛ بلکه یک بازی مثبت-جمع است، به این معنا که در بیشتر مواقع هر دو طرف از موفقیت‌های یکدیگر بهره‌مند می‌شوند. محدود کردن تجارت درآمد واقعی و قدرت خرید یک کشور را کاهش می‌دهد، زیرا کشورهای صادرکننده برای کسب درآمد و خرید کالاهایی که یا ندارند یا تولید آنها در داخل هزینه‌بر است، صادرات می‌کنند.

عدم تعادل تجاری بین ایالات متحده و چین، جایی که ایالات متحده به طور قابل توجهی بیشتر از چین واردات دارد، لزوماً به معنای برتری ایالات متحده در این جنگ تجاری نیست. به گزارش ژئوپلتیک، در سال ۲۰۲۴، ایالات متحده با چین ۲۶۳.۳ میلیارد دلار کسری تجاری داشت. در حالی که چین یک کشور دارای مازاد تجاری است و بیشتر از آنچه که سرمایه‌گذاری می‌کند، پس‌انداز می‌کند، ایالات متحده به عنوان یک کشور دارای کسری تجاری بیشتر از آنچه که پس‌انداز می‌کند، هزینه می‌کند که در یک جنگ تجاری آن را آسیب‌پذیرتر می‌کند. جنگ تجاری ایالات متحده را از دسترسی به کالاهای حیاتی یا مجبور به پرداخت هزینه‌های بالاتر به دلیل تعرفه‌ها محروم می‌کند که در نتیجه آن کمبودهایی در صنایع خاص و تأثیرات منفی بر خانوارها به وجود می‌آید.

کشورهای دارای مازاد تجاری، مانند چین، برای تطبیق با اختلالات تجاری آمادگی بیشتری دارند. چین می‌تواند کالاهای خود را به صورت داخلی یا به کشورهای دیگر بفروشد، در حالی که ایالات متحده به عنوان یک کشور دارای کسری تجاری با کمبودها و افزایش هزینه‌ها مواجه می‌شود. علاوه بر این، ایالات متحده به عنوان واردکننده سرمایه آسیب‌پذیر است، زیرا جنگ‌های تجاری ممکن است منجر به کاهش سرمایه‌گذاری و افزایش نرخ بهره بر بدهی‌های آن شود.

اقتصاد ایالات متحده احتمالاً بیشتر از چین در یک جنگ تجاری آسیب خواهد دید، به خصوص اگر تعرفه‌ها بیشتر افزایش یابد. اگر اقدامات دولت ترامپ منجر به کمبودهای شدید در کالاهای حیاتی مانند داروها، الکترونیک‌های ارزان‌قیمت و مواد معدنی شود، ایالات متحده ممکن است با پدیده "رکود تورمی" مواجه شود، وضعیتی که در آن تورم افزایش یافته در حالی که اقتصاد دچار انقباض می‌شود. این می‌تواند به تصمیمات دشواری برای فدرال رزرو و سیاست‌گذاران منجر شود زیرا آنها برای مدیریت تورم و بیکاری با مشکل مواجه خواهند شد.

رویکرد ترامپ در تجارت بی‌پروا است زیرا ایالات متحده به کالاهای چین برای کالاهای حیاتی وابسته است و قطع واردات بدون تأمین منابع جایگزین خطرناک است. این استراتژی ممکن است بخشی از تاکتیک مذاکره باشد، اما بیشتر زیان‌آور است تا مفید. دولت ترامپ در تلاش برای فشار به چین، اقتصاد خود را تضعیف می‌کند و منجر به بی‌ثباتی می‌شود که اعتماد به ایالات متحده را در داخل و خارج کاهش می‌دهد.

در نهایت، به گزارش ژئوپلتیک، رویکرد اقتصادی دولت ترامپ شباهت زیادی به جنگ ویتنام دارد، جنگی که ایالات متحده در آن وارد یک درگیری غیرضروری می‌شود که اقتصاد خود را آسیب‌پذیر می‌کند و اعتبار جهانی خود را از دست می‌دهد. این استراتژی احتمالاً منجر به کاهش ظرفیت تولید ایالات متحده خواهد شد و نفوذ چین و کشورهای دیگر را بر ایالات متحده افزایش می‌دهد و اثرات منفی جنگ تجاری را تشدید می‌کند.