حجت الاسلام الویری مطرح کرد؛
نگاهی تاریخی به برنامهپذیری یا برنامهناپذیری سنتهای الهی

استاد تاریخ دانشگاه باقرالعلوم(ع) با طرح پرسش «آیا میتوان مانند اجزای یک برنامه، میزان تحقق سنتهای الهی را ارزیابی کرد؟» به بیان دیدگاه خود پرداخت.
به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محسن الویری، استاد تمام گروه تاریخ دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام با طرح پرسش «آیا می توان مانند اجزای یک برنامه، میزان تحقق سنت ها الهی را ارزیابی کرد؟» به بیان دیدگاه خود پرداخت.
وی در ادامه مفهوم برنامه پذیری را توضیح داده و افزود «اگر برنامه یک کوشش سازمان یافته ذهنی و فیزیکی برای تعیین یک هدف و شناسائی مجموعه عوامل مؤثر برای رسیدن به آن هدف و تعیین رابطه بین این عوامل و بر اساس آن مشخص ساختن زنجیره اقداماتی باشد که در یک فرایند مشخص ما را به آن هدف برساند و در عین حال چالشهای پیش رو، هزینهها، وظیفهها، تغییرات لازم در مسیر، سهم و نقش عوامل انسانی را مشخص سازد، سخن در این است که باور به سنت الهی در کجای این فرایند قرار میگیرد؟»
حجت الاسلام الویری در تبیین مفهوم سنت الهی افزود «سنتهای الهی به منزله مجموعه روشها، قواعد، ضوابط و بایدها و نبایدهای اداره جهان از سوی خداوند هستند».
این استاد دانشگاه در ادامه با استناد به دلالت اجمالی آیات قرآن کریم از جمله سوره نساء آیه 45، فرقان آیه 31، آل عمران آیات 123 تا 126، انفال آیات 7 تا 14 و ... بر عدم برنامه¬پذیری نصر الهی تاکید کرد. وی در این باره افزود «در این آیات از عواملی مانند صبر، تقوی، استغاثه و ایمان به عنوان عوامل زمینهساز نصرت الهی یاد شده است، ولی سهم هر یک از این عوامل و چگونگی پیوند بین آنها مشخص نیست.»
مدیر گروه تاریخ دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام در ادامه به پیوند «نصرت مسلمانان» با «مشیت الهی» اشاره کرد و اظهار داشت «افزون بر آیات مطرح شده، در پاره ای دیگر از آیات قرآن کریم، نصرت مسلمانان به مشیت الهی نسبت داده شده است که از جمله آن می توان به پیروزی مسلمانان در غزوه بدر اشاره کرد».
حجت الاسلام الویری با طرح سومین دسته از آیات قرآن کریم در رابطه با عدم برنامه¬پذیری نصر الهی، ادامه داد «دیگر آیات قرآن کریم هم دیدگاه روشنی در باره چگونگی تحقق و مجموعه شرایط لازم و کافی آن در اختیار ما قرار نمیدهند. نظیر سوره محمد آیه 7، حج آیه 40، غافر آیه 51 و ...».
عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم علیه السلام در بخش پایانی سخنان خود به بررسی مفهوم سودمندی سنت های الهی پرداخت و اذعان کرد «گرچه عواملی مانند ایمان، صبر، تقوا و... زمینهساز تحقق سنت نصرت هستند و در عین حال نمیتوان به استناد این موارد سنت نصر را برنامهپذیر اعلام کرد، اما از منظری دیگر سنت¬ها به منزله قوانین شناخته شده و ناشناخته یک جامعه است.» وی در ادمه به پنج مورد از سودمندی های سنت های الهی پرداخت و افزود «سنت های الهی اولاً؛ میتوانند روح حاکم برنامه¬ها باشند که همسویی با آنها آرامش روانی برای اطمینان از به ثمر رسیدن برنامهها میآورد. دوما؛ مد نظر قرار دادن آنها، به ما اطمینان میدهد که عالم هستی برای حسن اجرای برنامههای ما از ما دستگیری میکند هر چند زمان و مکان آن مشخص نباشد. سوما؛ رعایت آنها به ما اطمینان میدهد که در مسیر رسیدن به هدف و در مواجهه با چالشها و موانع، مجموعه عوامل عالم هستی همراه ماست و در تضاد و مبارزه با جبهه باطل است. چهارما؛ ما هر چند از جزئیات و سازوکار تحقق سنتهای الهی ناآگاه باشیم اما از برکات آن بهرهمند خواهیم بود».
حجت الاسلام الویری به عنوان سخن پایانی با تاکید بر ظرفیت بالای بحث سنت¬های الهی در فلسفه تاریخ افزود «در این جنگ تحمیلی، پرسش «چه زمانی پیروز می شویم؟» پرسش دقیقی نیست اما در عین حال یقین داریم که با مشیت الهی از نصرت خداوند بهره مند خواهیم شد.» و در ادامه اظهار داشت «بیان زمان و مکان دقیق این نصرت دشوار است اما انتقال درست این نکته به مردم عزیزمان می¬توان بخشی از پرسش¬های آنها در این در باره را پاسخ دهد».
ارسال نظرات