غزه در مسلخ علوم انسانی غرب

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان، حجت الاسلام محسن هاشمی بذرگری، مشاور تولیت آستان قدس رضوی در یادداشتی برای توبیخ سکوت انسانیت غربی و دردهای ناتمام مردم مظلوم فلسطین، از صدای بلند و رسای گرسنگی در غزه نوشت تا به مسلخ علوم انسانی غرب اشاره کرده و از فرارسیدن زمان حمله به مبانی پوچ و بنیان های سست آن سخن بگوید.

 

متن این یادداشت از قرار زیر است:

گرسنگی در غزه صدای بلندی است که در گوش های جهان پیچیده و با تصاویر دردناکی که از آن منتشر می شود فریاد آزادی انسان از گوشه های دنیا برخاسته است.

 

راست گفتند که هیچ صدایی بالاتر از گرسنگی نیست. تو گویی باریتعالی اراده کرده است به عالمیان نشان دهد انسان بدون خدا تا چه اندازه می تواند ترسناک باشد.

 

زامبی های صهیونیست در حقیقت محصول تفکر غرب و زائیده تمدن آن هستند و داد گرسنگان در غزه، پرده از این شهر فرنگ برداشته و بربریت آن را عیان ساخته است.

 

شهید سید مرتضی آوینی ذات این تفکر را چنین روایت می کند: «انسان مورد نظر اومانیسم، حیوان میمون زاده گرگ صفتی است در نتیجه تطور طبیعی داروینی و تنازع بقایی که در آن فقط قوی ترها باقی می مانند»

 

زمان آن رسیده که دانشمندان و متفکرین غرب، حاصل علوم به ظاهر انسانی و امتداد اجتماعی دانش خود را در آئینه انسان ریخت های اسرائیلی ببینند که چطور راز بقای خود را در مرگ و کشتار سایر انواع بشر می دانند.

 

سربازی که برای جشن تولد همسرش خانه ای را منفجر می کند و آن دیگری که برای خوش آمد دوستانش انسان بیگناهی را نشانه می رود. کشتن بیش از 60 هزار انسان بیگناه که تعداد زیادی از آنها زنان و کودکان هستند قبل از مرگ انسان، نشانه ای از مرگ انسانیت و چالشی برای علوم انسانی آنهاست.

 

آه غزه مظلوم قبل از اسرائیل و صهیونیزم، بایستی گریبان دانشمندان غربی را بگیرد. آن دانشمند جراح که می گفت من به خدایی که زیر چاقوی جراحی خود نبینم ایمان نمی آورم و آن دیگری، دانشمند جانورشناسی که کتاب «میمون برهنه» را نوشت و در آن به سیر تطور جانوری بشر پرداخت و همه رفتار و اخلاقیات او را بر اساس حیوانیت او مورد تفسیر قرار داد.

 

اتوپیای غرب، در واقع همان «باغ وحش انسانی» است که بشر را از صورت انسانی خود مسخ کرده و به سیرت حیوانی درآورده است. او همواره با جهان غیب در ستیز است و تمام تلاش خود را بکار بسته تا خدا را از صحنه زندگی حذف کند و نتیجه نیز معلوم است.

 

وقتی انسان با ساحت حیوانی و حذف عالم معنا محور آفرینش قرار بگیرد و منبع معرفت و شناخت او صرفا منحصر در حس و تجربه می شود، دیده های ظاهری برای او اصالت پیدا می کند و لذت های مادی برای او هدف خواهد شد. پای گذاشتن در همه شئون زندگی برای لذت محض. لذت بدون سیر تکاملی روح.

 

التذاذ، هدف است و هدف وسیله را توجیه می کند. برای رسیدن به لذت با هر شکل ممکن و با هروسیله ای که در دست است. اینگونه سلاح و کشتار هم برای او ابزار لذت می شود.

 

غزه را نباید در یک مواجهه نظامی ظاهری بین ظالم و مظلوم خلاصه کرد. غزه نشانه ای از بن بست علوم انسانی غربی است و وقت آن رسیده که اندیشمندان و باورمندان به تعالیم وحی و عالمان معتقد به عالم معنا از این فرصت برای حمله به بنیان ها و مبانی نظری غرب استفاده کنند.

در این رستاخیز جهان، فطرت های پاک انسانی آماده بازگشت و رجعت به علوم و منابع وحیانی هستند./933/