مدال‌آوران زاگرب؛ سربازان واقعی ایران
کشتی‌گیران ایرانی با درخشش در رقابت‌های قهرمانی جهان در زاگرب، ضمن کسب مدال‌های رنگارنگ، با ادای احترام به پرچم کشورمان، نماد غیرت و میهن‌پرستی شدند.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در روزهایی که نام‌شان با خون و حماسه گره خورده و در هفته‌ای که یادآور ایستادگی رزمندگان بی‌ادعاست، بار دیگر قهرمانانی از جنس غیرت نام ایران را بر بلندای افتخار جهانی نشاندند.
کشتی‌گیرانمان در زاگرب نه‌تنها مدال بر گردن آویختند بلکه دل‌ها را فتح کردند و در اوج شکوه با چشمانی اشک‌بار و زانویی خمیده در برابر پرچم مقدس ایران نشان دادند که سربازی فقط در میدان جنگ نیست و در میدان ورزش هم می‌توان مردانه ایستاد و برای وطن جان و دل گذاشت.
و چه تلخ است مقایسه‌شان با آنان که در بزنگاه‌های تاریخی، پشت به مردم کردند و ورزشکارانی که در روزهای التهاب، نه‌تنها صدای مردم نشدند بلکه علیرغم توصیه مادر مظلوم یک شهید حتی از خواندن سرود ملی سر باز زدند.
همان‌ها را می‌گویم که در مقابل دوربین‌ها و هزاران چشم در نهایت باختند و کیسه گل شدند اما طلبکار ماندند و با سهمیه‌های رانتی و قراردادهای میلیاردی بیت‌المال را غارت کردند بی‌آنکه شرم کنند.
اما تلخ‌تر از رفتار آن ورزشکاران، سکوت و بی‌تفاوتی مدیرانی بود که نه‌تنها این به اصطلاح سربازان وطن(گدایان و حریصان شهرت و پول) را توبیخ و بازخواست نکردند بلکه با پاداش‌های عجیب از بیت‌المال و سهمیه‌های خودرو به بی‌مسئولیتی‌شان مهر تأیید زدند و با لبخند به بازندگان بی‌تعهد جایزه دادند که گویی شکست، بی‌غیرتی و بی‌تفاوتی شایسته تقدیر شده بود.
در مقابل این ورزشکارانی که حاضر نشدند به اندازه خواندن یک سرود پای ایران بایستند، قهرمانان زاگرب با تمام افتخارشان از مردم عذر خواستند؛ نه برای شکست بلکه برای لحظه‌ای که شاید نتوانستند آن‌طور که باید دل‌ها را آرام کنند.
این تفاوت میان قهرمان و مدعی، میان سرباز وطن و سوداگر شهرت آن‌قدر عمیق است که تاریخ آن را فراموش نخواهد کرد.
درود بر آنان که با بازوانشان، با قلبشان و با اشکشان سربازی کردند و شرم بر آنان که نام وطن را خرج شهرت و ثروت کردند و شرم بر مدیرانی که این خیانت را پاداش دادند.
ارسال نظرات