روایت نسل دیروز و امروز در اتحاد مقابل دشمنان

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، هشت سال جنگ… صدای بمب و توپ هنوز تو ذهن بزرگ‌ترها هست. اون روزها، دل‌ها مثل سنگ محکم بود، اما راه پر از تاریکی و سختی بود. رزمنده‌ها با دست خالی، با ایمان خالص، جلوی دشمن ایستادن. هر روز، هر ساعت، جان‌ها روی دست گرفته می‌شد تا وطن نفس بکشه. صبر و فداکاری، ناموس و عشق بود.

اما جنگ ۱۲ روزه… کوتاه بود، اما مثل یک انفجار ناگهانی، همه چیز رو تکون داد. این بار مردم سریع عکس‌العمل دادن، همه یک صدا، یک دل. هیچ کس لحظه‌ای عقب نکشید.   شدت و انرژی لحظه‌ای آنقدر بود که دشمن سر جاش خشک شد.

شباهت‌ها هنوز هست: دل‌ها متحد، ایمان پابرجا، هدایت رهبری الهی، همه برای یک هدف. اما تفاوت‌ها… تفاوت‌هاست که داستان واقعی رو تعریف می‌کنه:

هشت سال جنگ، صبر طولانی می‌خواست. باید روزها، هفته‌ها، سال‌ها مقاومت می‌کردی. ۱۲ روزه؟ انرژی و سرعت انفجاری می‌خواست. هر ثانیه مهم بود، هر حرکت تعیین‌کننده بود.

رزمنده‌های گذشته با کم‌ترین امکانات جنگیدن، اما ما امروز با فناوری و ابزار پیشرفته، هنوز هم ایمان و اتحاد رو ثابت کردیم.

تهدید قدیمی طولانی و کشنده بود، تهدید جدید سریع و انفجاری. اما روح مردم، همیشه یکسان، شکست‌ناپذیر. مردم هشت ساله با حضور مستمر و فداکاری طولانی مسیر رو نگه داشتند، ما در ۱۲ روزه با همبستگی لحظه‌ای و شور انفجاری مسیر حق رو ادامه دادیم.

هر دو، پیام یکسان داشت: وقتی مردم متحد باشن، وقتی ایمان و رهبری الهی راهنما باشه، هیچ دشمنی توان مقابله نداره. نسل گذشته با خون و فداکاری نشون داد مسیر حق، ارزش ایستادن داره؛ نسل امروز با حضور و شجاعت لحظه‌ای، همون مسیر رو ادامه می‌ده.

این دو نبرد، گذشته و حال، یک چیزو ثابت کرد: قدرت ملت در ایمان و اتحادشه، نه در بمب و تانک. هر تهدیدی، هر تاریکی، وقتی دل‌ها متحد باشه، بی‌اثر می‌شه. هشت سال، صبر و استقامت یاد داد، ۱۲ روزه، سرعت و انرژی جمعی نشون داد.

پس ما نسل امروز باید با همان ایمان و شور، مسیر حق رو ادامه بدیم. هر نسل وظیفه داره شعله مقاومت رو روشن نگه داره. هر لحظه حضور، هر نفس و هر فریاد، ادامه‌دهنده راهی است که بزرگ‌ترها با خون و دلشون ساختن.

تا وقتی پرچم الهی بالاست، دل‌ها نمی‌لرزه! تا وقتی دل‌ها متحد باشن، جبهه حق همیشه پیروز است!

ثریا بهلولوند