دلارهایی که خرج خودنمایی شاه شد

از منظر اقتصادی، این پول‌پاشی میلیاردی  که معادل بودجه چندین سال توسعه روستایی یا صنعتی‌سازی جنوب ایران بود، بر پایه مدل رانت‌محور نفتی رژیم پهلوی استوار بود، جایی که طبق گزارش‌های بانک جهانی در دهه ۱۹۷۰، بیش از ۴۰ درصد درآمدهای ملی به جای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اجتماعی، صرف پروژه‌های نمادین و سرکوب‌گر شد. این امر، به عنوان یک پدیده منجر به تشدید شکاف طبقاتی گردید؛ در حالی که میلیون‌ها ایرانی در حاشیه شهرها با نرخ بیکاری بالای ۲۰ درصد و تورم غذایی ۱۵ درصدی دست و پنجه نرم می‌کردند، شاه در مصاحبه‌های خود – همچون آنچه در آخرین روز جشن‌ها ضبط شد – با ظاهری متناقض، از نگرانی نسبت به گرسنگی جهانی سخن می‌گفت.

در ادامه متن سند از نظر می‌گذرد:

بخش فارسی رادیو بغداد ساعت ۲۱- ۵۰/۸/۱۳

جهان جنایت شاه و فرح را محکوم می‌کند

بالاخره نوبت شاه هم رسید که به سوال‌ها جواب دهد و این شد که به مصاحبه نشست.

شاید بتوان گفت به‌طور کلی مضحک‌ترین قسمت این جشن خطابه خواندن‌ها و مصاحبه کردن‌های شاه بود  که از آن کوروش کوروش کردن دیوانه‌وارش در اولین روز جشن و به استخوان‌های پوسیده 2500 ساله تهنیت گفتن که به‌واقع به کارهای دیوانگان بیشتر شبیه بود تا مصاحبه آخرین روزش.

ما به خطابه خواندنی‌هایش بر گور کوروش و بر گور مرغ و ماهی و طاوس و بوقلمون کاری نداریم چرا که آن‌ها به اندازه کافی خود مفتضح بودند.

مردم همه دنیا دیدند که محمدرضاشاه زیر چادر استر طلایی بر روی توده‌ای از ده میلیارد دلار پول مردم ایران که در واقع لخته‌هایی از خون زحمتکشان است شراب ۲۵۰ ساله فرانسوی را به سلامتی میهمانانش می‌خورد و اظهار نگرانی می کرد که هنوز در دنیا گروهی گرسنه‌اند. این دغل‌ها، آن‌چنان رسواست که نیازی به هیچ توضیح ندارد.

مردم ایران ۲۵۰۰ سال است که می‌بینند همیشه از دم شمشیر شاهان خون پدرانشان چکیده و در عین حال این جلادان رعیت‌پرور، مردم‌دوست، عادل و کبیر لقب گرفته‌اند. این چیز امروزی نیست.