همبستگی و رضایت درونی قوی ترین حس برای کار جهادی است

به خبرگزاری رسا از آذربایجان شرقی، جهادگران در هر جغرافیایی از این آب و خاک و در هر زمانی و عرصه ای که اقتضا کند همیشه پای کار بودند تا التیام بخش آلام مردم نیازمند مناطق محروم باشند و باری از دوش جامعه با مسئولیت پذیری خود بردارند در همین راستا نیما بهمنی در گفتگو با خبرنگاران از جهادگران اهل روستای منجوان شهرستان خدا آفرین داشته است، آنچه می خوانید حاصل این گفت و گوست؛

لطفا خودتان را معرفی بفرمایید؟

نیما بهمنی ۳۳ ساله فارغ التحصیل رشته کشاورزی در مقطع ارشد از دانشگاه تبریز.

درباره عرصه فعالیتی خود بفرمایید از چه سالی و با چه انگیزه ای آغاز کردید؟

از سال ۹۶ در گروهای جهادی شهرستان مشغول فعالیت میباشم .بیشتر فعالیتم در زمینه ترویج کشاورزی و دامداری و زراعت و فعالیتهای عمرانی بوده . در امر واکسیناسیون دامداریها و ضد عفونی روستاهای بالادست که دسترسی کمتری به امکانات شهرستان دارند فعال هستم . از یکسال قبل از کرونا بعنوان مسئول سازندگی و گروهای جهادی حوزه شهید باکری منجوان در خدمت مردم بخش هستم.

با چه هدفی فعالیت دارید و چند نفر در عرصه فعالیتی تان مشغول هستند؟

در قالب گروهای تخصصی با ۳ گروه ۷نفره مشغول فعالیت هستیم . در مواقع ضروری تمام گروهها به صورت منسجم در قالب گروه جهادی شهید باکری فعالیت دارند . گروه اول امور اردو را هماهنگی میکنند گروه دوم در زمینه عمران و گروه سوم در زمینه کشاورز یو دامداری.

از اقدامات و موفقیت های عرصه فعالیت تان بفرمایید؟

بخاطر حضور در میدان و دیدار چهره به چهره با مردم عزیز منطقه مشکلات اساسی را به مسئولین مربوطه رسانده ودر صدد حل مشکلات با ارسال نیروی انسانی باعث حل بسیاری از مشکلات شده ایم . در زمینه عمران و راه سازی در مواقع زمستان باعث هموار سازی جاده های مسدود شده ایم . در بخش منجوان تمامی دریافت و پخش بسته های معیشتی برعهده گروه های جهادی بود .با اعزام افراد متخصص به مدارس در نقش مربی اطلاعات بسیار مفیدی جهت ارتقا دانش عمومی آنها ارائه داده ایم .تمام فعالیتهای فرهنگی برعهده همین افراد جهاد گر بوده است

حس و حال خدمت کردن در قالب گروه‌های جهادی؟

خدمت کردن در قالب گروه‌های جهادی تجربه‌ای بسیار غنی و چندوجهی است که معمولاً با احساسات و دستاوردهای عمیقی همراه است. این حس و حال را می‌توان از چند منظر بررسی کرد؛

۱.احساس تعلق و همبستگی اجتماعی:یکی از قوی‌ترین جنبه‌های کار جهادی، حس قوی همبستگی است. افراد با اهداف مشترک (مانند ساختن، آموزش، یا کمک‌رسانی) در کنار هم قرار می‌گیرند.

۲:رضایت درونی و معنوی:بسیاری از شرکت‌کنندگان گزارش می‌دهند که خدمت جهادی، عمیق‌ترین نوع رضایت را به همراه دارد که با فعالیت‌های معمول زندگی روزمره قابل مقایسه نیست. 

 کمک مستقیم: دیدن تأثیر مستقیم تلاش‌های شما بر زندگی دیگران (مثلاً وقتی یک خانواده صاحب خانه می‌شود یا دانش‌آموزان یک مهارت جدید می‌آموزند) بسیار انگیزه‌بخش است. این کار حس مفید بودن و نقش داشتن در بهبود جامعه را به ارمغان می‌آورد.

 ایثار و فداکاری: ترک آسایش شخصی برای خدمت به دیگران، یک بُعد معنوی قوی ایجاد می‌کند که اغلب منجر به افزایش قدردانی نسبت به داشته‌ها و کاهش توجه به مسائل مادی می‌شود.

۳: رشد شخصی و توسعه مهارت‌ها:حل مسئله در شرایط سخت: کار در مناطق محروم یا دورافتاده اغلب مستلزم مواجهه با کمبود منابع، مشکلات لجستیکی و شرایط آب و هوایی دشوار است. این شرایط، افراد را مجبور می‌کند خلاقانه فکر کنند و مهارت‌های حل مسئله خود را تقویت کنند.

۴: درک عمیق‌تر از جامعه:خدمت جهادی، پنجره‌ای رو به واقعیت‌های متفاوت جامعه باز می‌کند که شاید در زندگی شهری عادی دیده نشوند.همدلی:مواجهه مستقیم با فقر، کمبود امکانات آموزشی یا بهداشتی، همدلی را به شدت افزایش می‌دهد. شما نه تنها از دور وضعیت را می‌شنوید، بلکه آن را با تمام وجود درک می‌کنید. 

 قدردانی: این تجربه اغلب باعث می‌شود افراد نسبت به امکاناتی که در زندگی روزمره دارند، شکرگزارتر باشند و دیدگاهشان نسبت به اولویت‌های زندگی تغییر کند.

ویژگی اصلی و یکسان همه گروه‌های جهادی چیست؟

ویژگی اصلی و یکسانی که تقریباً در همه انواع گروه‌های جهادی (صرف نظر از حوزه فعالیتشان: عمرانی، پزشکی، آموزشی، امدادی) وجود دارد، عبارت است از:

«تعهد به خدمت‌رسانی داوطلبانه و هدفمند در محیطی خارج از منطقه آسایش فردی، با تمرکز بر رفع نیازهای اساسی جامعه هدف»، این ویژگی را می‌توان به دو جزء کلیدی تقسیم کرد که در همه گروه‌ها مشترک است:

۱. ماهیت داوطلبانه و ایثارگرانه 

اعضای گروه بدون دریافت مزد یا با دریافت حداقل امکانات، زمان، انرژی و مهارت‌های خود را صرف کمک به دیگران می‌کنند. این کار بر پایه تعهد اخلاقی یا معنوی است، نه منافع مالی یا شغلی. این ایثار، نیروی محرکه اصلی است.

۲. تمرکز بر نیازهای اساسی و زیرساختی    

هدف اصلی، پر کردن شکاف‌هایی است که خدمات دولتی یا اقتصادی نتوانسته‌اند پوشش دهند.

به عبارت دیگر، وجه مشترک اصلی این است که همه این گروه‌ها بر انجام کار عملی و ملموس برای بهبود شرایط زندگی افراد نیازمند، با تکیه بر نیروی داوطلبانه اعضای خود، متمرکز هستند.

انتظارتان از دستگاه ها و سازمان های مختلف چیست؟

انتظاراتی که معمولاً از دستگاه‌ها و سازمان‌های دولتی، نهادهای عمومی، و سازمان‌های غیردولتی بزرگ‌تر در قبال گروه‌های جهادی مطرح می‌شود، حول محور حمایت، تسهیل‌گری، و هماهنگی می‌چرخد تا کارایی این گروه‌های مردمی افزایش یابد و از موازی‌کاری یا تداخل جلوگیری شود.

۱. حمایت‌های لجستیکی و زیرساختی

گروه‌ های جهادی اغلب با کمبود منابع اولیه مواجه‌اند. انتظار می‌رود سازمان‌های دولتی (مانند استانداری‌ها، فرمانداری‌ها، و شهرداری‌ها) در این زمینه‌ها کمک کنند:

تأمین مواد اولیه و تجهیزات: تسهیل دسترسی به مصالح ساختمانی، تجهیزات پزشکی، یا ابزارهای آموزشی با قیمت یارانه‌ای یا اهدایی.

حمل و نقل و تردد: کمک به تأمین وسیله نقلیه برای انتقال نیروها و تجهیزات به مناطق محروم یا صعب‌العبور.

مکان‌یابی و مجوزها: کمک به شناسایی دقیق مناطق نیازمند و تسریع در اخذ مجوزهای لازم برای فعالیت‌های عمرانی یا خدماتی در مناطق حساس (مانند مناطق مرزی یا جنگل‌ها).

۲. تسهیل‌گری قانونی و اداری

بوروکراسی اداری می‌تواند مانع بزرگی برای سرعت عمل گروه‌های جهادی باشد.

معافیت‌های اداری: انتظار می‌رود در پروژه‌های کوتاه‌مدت و اضطراری، مراحل پیچیده اداری (مانند عوارض ساختمانی یا گمرکی برای تجهیزات اهدایی) تسهیل یا معاف شوند.

پوشش بیمه‌ای: فراهم کردن پوشش بیمه حوادث برای اعضای داوطلب در طول مدت فعالیت جهادی، به‌خصوص در مناطق پرخطر.

رسمیت‌بخشی و ثبت: کمک به ثبت رسمی گروه‌های نوپا و کوچک‌تر برای تسهیل دریافت کمک‌های بزرگ‌تر یا انجام فعالیت‌های رسمی‌تر.

۳. هماهنگی و جلوگیری از موازی‌کاری

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، عدم هماهنگی بین نهادهای مختلف است که منجر به تداخل پروژه‌ها می‌شود.

ایجاد سامانه‌های اطلاعاتی مشترک: سازمان‌های متولی (مانند سازمان بسیج سازندگی، کمیته امداد، یا وزارت کشور) باید یک سامانه برای ثبت پروژه‌های در دست اجرا توسط همه گروه‌ها ایجاد کنند تا از تکرار خدمات در یک منطقه جلوگیری شود.

 اولویت‌بندی نیازها: سازمان‌های برنامه‌ریز باید بر اساس داده‌های دقیق، نیازهای اولویت‌دار مناطق را مشخص کرده و گروه‌های جهادی را به سمت آن مناطق هدایت کنند.

•ارتباط مستمر: برقراری کانال‌های ارتباطی رسمی برای دریافت گزارش عملکرد و ارائه بازخورد از سوی نهادهای نظارتی.

۴. اعتبارسنجی و تقدیر

برای حفظ انگیزه نیروهای داوطلب، سازمان‌های رسمی باید نقش تسهیل‌گر در اعتبارسنجی فعالیت‌ها را ایفا کنند.

 صدور گواهی سابقه کار: ارائه مدارک معتبر برای فعالیت‌های انجام شده که بتواند در سوابق شغلی یا تحصیلی افراد لحاظ شود (به ویژه برای دانشجویان و فارغ‌التحصیلان).

•تشویق و تقدیر رسمی: سازمان‌های بالاتر باید به طور رسمی از گروه‌های فعال تقدیر کنند تا وجهه و اعتبار مردمی آن‌ها افزایش یابد.

تسهیل جذب نیرو: کمک به معرفی ظرفیت‌های گروه‌های جهادی به دانشگاه‌ها، شرکت‌ها، و سازمان‌های بزرگ برای جذب نیروهای متخصص پس از پایان دوره جهادی.

۵. آموزش و ارتقاء کیفیت

گروه‌های جهادی نیازمند دانش فنی روزآمد هستند.

آموزش تخصصی: سازمان‌های فنی و حرفه‌ای یا وزارتخانه‌های مربوطه (مانند وزارت نیرو برای پروژه‌های آبرسانی، یا وزارت راه برای ساخت‌وساز) باید دوره‌های آموزشی رایگان یا یارانه‌ای برای ارتقاء مهارت‌های فنی اعضای گروه‌ها برگزار کنند.

نظارت فنی: ارائه مشاوره‌های فنی رایگان برای اطمینان از کیفیت و دوام پروژه‌های عمرانی و خدماتی انجام شده توسط گروه‌های جهادی.