عرفان حلقه؛ درمانی برای روح یا بیماری ایمان؟
عرفان حلقه بیش از آنکه دارو باشد، خود بیماری است؛ زخمی از جنس خیال که به نام «شعور کیهانی» بر جان ایمان نشسته است.
به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، مقاله «ویژگی‌های جنبش‌های نوپدید دینی در عرفان کیهانی (حلقه)» اثر حمید میرزاخانی و بهزاد حمیدیه در فصلنامه علمی ـ پژوهشی «ادیان و عرفان» با نگاهی انتقادی و تحلیلی، عرفان حلقه را نمونه‌ای از معنویت‌سازی‌های مدرن معرفی می‌کند که بیش از آنکه درمانگر روح باشد، نشانه بیماری ایمان در عصر ابهام است.
از شفای جسم تا انحراف جان
نویسندگان در تحلیل خود نشان می‌دهند که عرفان حلقه با ادعای «درمان معنوی» و اتصال به «شبکه شعور کیهانی»، در واقع از مسیر معرفت دینی فاصله گرفته و در قالبی روان‌شناسانه، به نوعی روان‌درمانی بی‌پشتوانه علمی تبدیل شده است. این جریان با کنار گذاشتن مفاهیمی چون تزکیه و مجاهده، عرفان را از ساحت قدسی به تجربه‌ای حسی و بی‌ضابطه فروکاسته است.
التقاط در لباس عرفان
به باور نویسندگان، عرفان کیهانی تداوم همان جنبش‌های نوپدیدی است که از عرفان‌های شرقی، روان‌درمانی‌های غربی و آموزه‌های شبه‌دینی التقاطی تغذیه می‌کند. تکیه بر مفاهیمی چون «انرژی»، «شعور جهانی» و «تسلیم به هوشمندی هستی» نشان می‌دهد که این جریان در باطن خود، عرفانی بدون خدا و معنویتی بی‌عبادت است.
شعور کیهانی یا شعورزدایی از ایمان؟
پژوهش یادشده تأکید دارد که عرفان حلقه با جایگزینی مفاهیم اصیل اسلامی با واژه‌های مبهم و پرطمطراق، هویتی دوگانه می‌آفریند؛ از سویی خود را معنویت‌گرا می‌نمایاند و از سوی دیگر، با حذف مرجعیت وحی، به تسلیم‌گرایی در برابر «شعور کیهانی» فرا‌می‌خواند. در این میان، پیروان به جای تعهد به تکلیف الهی، اسیر تجربه‌های عاطفی و خلسه‌های گذرا می‌شوند.
نوری که از درون خاموش می‌کند
عرفان حلقه زنجیر غفلت است که ایمان را در لفافه‌ای از انرژی و ادعا به اسارت می‌گیرد. این عرفان، چراغی است که به نام نور برافروخته می‌شود اما در پایان، روشنی دل را می‌رباید.
ارسال نظرات