استاد و پژوهشگر حوزه:
نهج البلاغه فرهنگ لغات قرآن است
خبرگزاری رسا ـ یکی از استادان حوزه علمیه گفت: برای ترجمه قرآن به فرهنگ لغتی نیاز داریم که در زمان نزول قرآن نوشته شده باشد؛ چرا که الفاظ در گذر زمان تغییر می‌کنند، از این‌رو نهج البلاغه را می‌توان فرهنگ لغات قرآن دانست.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام ساجدی‌نیا، استاد و پژوهشگر حوزه، روز گذشته در همایشی که با محوریت نهج البلاغه در مدرسه علمیه حضرت رقیه برگزار شد با اشاره به اعترافات اهل تسنن در مورد بلاغت و معنویت نهج البلاغه گفت: هر متنی برای تفسیر و توضیح نیاز به فرهنگ لغتی دارد که در زمان همان متن نوشته شده باشد.
وی افزود: از آنجا که اصلی‌ترین متن دین، قرآن است به فرهنگ لغتی مطابق با زمان صدر اسلام نیاز است و فرهنگ لغت قرآن، نهج البلاغه است؛ چرا که متناسب با فهم همان زمان است و در زمان خود قرآن نوشته شده است.
وی ادامه داد: کلماتی مثل ارهاب که در آیه60 سوره انفال آمده، در زبان امروزی به معنی ترور است اما با مراجعه به نهج البلاغه معنی ترس به دست می‌آید نه ترور؛ یعنی باید دشمن را با جمع آوری قدرت و نیروی نظامی و رزمایش ترساند؛ نه ترور کرد. دیگر الفاظ مثل ربا، خمس، غنیمت و... از این قبیل هستند و نیاز به نهج البلاغه دارند.
این استاد حوزه در بیان ارزش نهج البلاغه اظهار کرد: سخن حضرت علی(ع) از جهاتی بسیار نزدیک به قرآن است؛ چرا که حضرت علی داماد پیامبر، اولین ایمان آورنده، بزرگ شده در دامان پیامبر، همزبان با او بود و از این جهت که بیشتر از هرکسی جملات و منظور حقیقی پیامبر را می‌دانست کتابش فرهنگ لغت است. بنابراین کلام او کلام پیامبر است.
وی در ادامه افزود: قرآن بدون نهج البلاغه، دین را به انحراف می‌کشاند. همچنانکه وهابیت قرآن را اینگونه تفسیر می‌کنند و در نتیجه دچار انحرافات زیادی شده‌اند از جمله قائل شدن به جسمانیت خداوند. اما نهج البلاغه، امثال یدالله را کنایه از قدرت خدا معرفی می‌کند؛ نه اینکه خداوند دست دارد. کتب دیگر هم همینطور است مثل انجیل چرا که فرهنگ لغتی مثل نهج البلاغه ندارد و در نتیجه دچار انحراف شده است.
حجت الاسلام ساجدی‌نیا ضمن تأکید بر برتری نهج البلاغه بر سایر روایات معصومین افزود: روایات دیگر معصومین در زمان خفقان و بعضاً در مقام تقیه بود؛ اما نهج البلاغه در زمان پنج سال حکومت حضرت علی و به دور از هرگونه تقیه ایراد شد. یعنی آن حضرت نه به عنوان یک واعظ بلکه به عنوان یک رهبر خطبه می‌خواند و شیوه‌ی حکومت اسلامی را آموزش می‌داد، بدیهی است این شیوه در هر زمان و مکانی قابل اجرا و پیاده‌سازی است.
وی هچنین در بیان فضائل کلام امیر المؤمنین افزود: در روایات معصومین مشاهده می‌شود که وقی از ایشان از مسأله‌ای سوال می‌شود ایشان با استناد به کلام حضرت علی پاسخ می‌دادند. مثلا می‌فرمودند«از پدرم شنیدم که حضرت علی می‌فرمود...» این در حالی است که خود امام می‌توانستند مستقلا پاسخ سوال کننده را جواب دهند، این مهم، عظمت نهج البلاغه را می‌ساند.
این پژوهشگر حوزوی در توضیح اختلاف اعمال پیامبر با اعمال حضرت علی در دوران حکومتش، ابراز داشت: برای حل اختلافاتی که در اعمال حضرت علی با پیامبر می‌بینیم باید به نهج البلاغه رجوع کنیم چرا که شاید عملی در زمان پیامبر رورت داشت اما در زمان حکومت حضرت علی ضرورتی نداشت؛ مثل خضاب محاسن که در زمان پیامبر(ص) به دلیل اندک بودن تعداد مسلمانان برای تشخیص مسلمان از کافر مستحب بود اما در زمان حکومت حضرت علی(ع) این کار لزومی نداشت و حضرت علی(ع) این کار را انجام نمی‌داد.
گفتنی است، این همایش در محل مدرسه علمیه حضرت رقیه و با حضور اساتید و طلاب خواهر از مدارس علمیه حضرت رقیه و نرجس برگزار شد./930/پ202/ص
ارسال نظرات