عبای خاچیه

عبای خاچیه

تداعی شد خاطره‌ دیگری به یادم آمد. مرحوم آیت‌الله العظمی آقای خویی قدس‌‌الله نفسه الزکیه، یک عبای خاچیه‌ ناب برای آقا گلپایگانی از نجف فرستاد که مورد علاقه‌ آقا بود و محالس رسمی آن را به دوش می‌افکند.

یکی از بازاری‌های قم از عتبات عالیات برگشته بود که از آقا و بعضی از اصحاب برای شام دعوت کرد و من هم در خدمت‌شان بودم. موقع غذا خوردن، صاحب خانه خواست از آقا پذیرایی بیشتری کرده باشد که علاوه بر غذای سر سفره، احتراما یک ظرف خورش از بالای سر آقا آورد که سر سفره بگذارد. دستش تکان خورد و ظرف خورش روی لباس آقا ریخت. خیلی دست پاچه شد و خودش عبا را از دوش آقا برداشت و به اندرون برد که خانم‌ها تمیز کنند. آن‌ها هم وارد نبودند که این اگر آب ببیند از بین می‌رود.

روی کثرت علاقه و محبتی که به آقا داشتند، فوری آن را شستند و خشک کردند و آوردند، اما وقتی آقا عبا را پوشید تا بالای زانوهای آقا بود! خلاصه آن عبای نجفی عالی از بین رفت و دو سه روزی بیشتر مهمان آقا نبود. می‌فرمودند: الحمد‌لله که ما دیگر در خدمت عبا نیستیم!/971/د102/ن