۱۷ آبان ۱۳۹۱ - ۱۴:۱۹
کد خبر: ۱۴۵۸۲۲
فقیه آگاه(14)؛

آیت‌الله گلپایگانی هیچگاه از پاسخگویی به مردم خسته نمی‌شد

خبرگزاری رسا ـ نوه دختری آیت‌الله گلپایگانی گفت: مراجعه مردم به دفتر آیت‌الله گلپایگانی گاه تا شب طول می‌کشید لکن ایشان کسی را از خود نمی‌راندند.
فقيه آگاه به روايت تصوير / حضرت آيت الله سيد محمدرضا گلپايگاني
حجت‌الاسلام سیدمحمدتقی علوی، استاد حوزه و نوه دختری آیت‌الله گلپایگانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به شیوه تدریس آیت‌الله گلپایگانی گفت: شیوه تدریس ایشان منحصر و ویژه بود، در درس مطالب فقهای بزرگ را می‌آوردند و عین عبارت را مطرح می‌کردند.
وی افزود: آیت‌الله گلپایگانی به کلام مرحوم شهید احترام ویژه‌ای می‌گذاشتند و عین عبارت صاحب جواهر را می‌خواندند.
این استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: وقتی آیت‌الله گلپایگانی می‌خواستند به کلام یکی از بزرگان اشکال کنند، احترام وی را از بین نمی‌بردند، بلکه بسیار محترمانه می‌فرمودند «اگر مقصودشان این باشد که ظاهر کلام این است این اشکالات وارد است».
وی ادامه داد: نظر علما را با عباراتی که نشان‌دهنده فهم بیشتر ایشان باشد رد نمی‌کردند و همچنین نسبت به علمای دیگر بسیار مؤدبانه رفتار می‌‌کردند و اسم آنان را سخیفانه بر زبان نمی‌آوردند،‌ نسبت به شاگردان خیلی حساس بودند و به سؤالات آنان به دقت گوش می‌‌کردند.
برتری علمی آیت‎الله گلپایگانی سبب بی‎توجهی به شاگردان نمی‎شد
حجت‌الاسلام علوی بیان داشت: بعد از منبر با این‌که حالشان هم خوب نبود صبر می‌کردند تا به پرسش‌های شاگردان پاسخ دهند و گاهی این پرسش و پاسخ تا منزل نیز طول می‌کشید.
وی گفت: آیت‌الله گلپایگانی می‌فرمود اگر تقریر بحث‌ها را کسی منظم کنند، جایزه‌ای به او تعلق می‌گیرد، یکی از شاگردان این امر را انجام داده بود که به وی جایزه‌ای دادند.
نوه دختری مرحوم آیت‌الله گلپایگانی اظهار داشت: ایشان نسبت به شاگردها پدرانه رفتار می‌کردند، برتری علمی سبب بی‌محلی و بی‌توجهی به شاگرد نمی‌شد.
وی ادامه داد: ایشان مبادی آداب بودند، در نشست‌های عمومی دو زانو می‌نشستند و حتی زمانی که مجبور به دراز کردن پایشان ‌می شدند، میز تحریر را طوری قرار ‌دادند که پاهای ایشان را بپوشاند تا بی‌ادبی نسبت به کسی نباشد.
حجت‌الاسلام علوی گفت: در جلسات با لباس کامل طلبگی حضور می‌یافتند، ریش‌ها را شانه کرده منتظر مراجعه افراد می‌شدند و گاه تا عصر و شب نیز مراجعات طول می‌کشید لکن کسی را از خود نمی‌راندند.
وی گفت: خادم ایشان یک روز حضرت آیت‌الله گلپایگانی را دیر بیدار می‌کند، یکی از علمای شهرستان که برای کاری مراجعه کرده بود بازمی‌‌گردد، آقا که از خواب بیدار می‌شوند بسیار عصبانی شدند که چرا مردم را رد می‌کنید و با مردم این طور رفتار می‌کنید.
عصبانیت در برابر تخلف از احکام الهی
این استاد حوزه علمیه اظهار داشت: در سال‌های آخر که سؤالات دفتر استفتاء را خدمت ایشان می‌بردم گاهی از اوقات در حین شام و غذا خوردن سؤال را مطرح می‌کردیم، ایشان از این کارها خسته نمی‌شدند و خودشان می‌فرمودند من دردهایم را هنگام مطالعه و بحث فراموش می‌کنم.
وی با بیان این‌که آیت‌الله گلپایگانی احتیاط اضافی در مسائل طهارت و نجاست نمی‌کردند، ادامه داد: می‌گفتند افراد وسواسی عادل نیستند، گاهی گوشه عبایشان به آبی داخل کوچه کشیده می‌شد، با وجود تذکر دیگران اعتنایی نمی‌کردند یا گاهی بچه‌ای بعد از وضو دست ایشان را می‌بوسید، اما برای خواندن نماز دست خود را آب نمی‌کشیدند.
حجت‌الاسلام علوی با اشاره به این‌که حضرت آیت‌الله گلپایگانی حساسیت ویژه‌ای نسبت به مسائل حلال و حرام داشتند، اظهار داشت: قبل از انقلاب کسی برای پرداخت وجوهات پیش ایشان آمد که شغل قصابی داشت و در مغازه خود از گوشت‌هایی استفاده می‌کرد که ذبح شرعی نشده بود، به همین دلیل‌ آیت‌الله گلپایگانی وجوهات این شخص را نپذیرفت.
وی افزود: نسبت به طلاب از نظر مالی مواظبت می‌کردند و پول هم در نظرشان ارزش چندانی نداشت، اما اگر کسی تخلف مالی می‌کرد بسیار عصبانی می‌شدند.
 نوه دختری مرحوم آیت‌الله گلپایگانی بیان داشت: نسبت به مشکلات مردم خیلی حساس بودند، در زلزله بویین‌زهرا و زلزله منجیل اقداماتی را انجام دادند،‌ با این‌که به لحاظ مالی دستشان باز نبود اما افراد متمکن را تشویق می‌کردند یا حتی به قرض کردن روی می‌آوردند.
وی افزود: برای ساخت بیمارستان خودشان می‌گفتند که هیچ مالی در اختیار نداشتند، با توکل بر خدا، بیمارستان و بعضی از مراکز درمانی در جاهای دیگر را پشتیبانی می‌کردند.
حجت‌الاسلام علوی ادامه داد: هر هفته چهارشنبه‌ها به سرکشی مریض‌ها می‌پرداختند و در آن حال گزارشی از مریض‌ها می‌گرفتند تا وضعیت برخورد پزشک‌ها را با آنان بدانند و از وضعیت بیمارستان اطلاع کافی پیدا کنند.
وی ابراز داشت: بعد از انقلاب، استهلال ماه تا برای آیت‌الله گلپایگانی ثابت نمی‌شد امام(ره) اعلام عید نمی‌کرد و مراجع دیگر نیز اگر می‌خواستند اعلام عید کنند بدون نظر ایشان نبود./914/ت202/ع
ارسال نظرات