به مناسبت سالروز وفات حضرت ام‌البنین؛
ویژه نامه اینترنتی «ام‌البنین» منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ ویژه نامه اینترنتی «ام‌البنین» به مناسبت سالروز وفات حضرت ام‌البنین(س) در پایگاه اطلاع‌رسانی شهید آوینی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه نامه اینترنتی «ام‌البنین» شامل موضوعاتی همچون زندگینامه اجمالی ام‌البنین، زندگانی حضرت اباالفضل العباس(ع) یل ام‌البنین و اشعار و مرثیه وفات حضرت ام البنین(س) در پایگاه اینترنتی شهید آوینی منتشر شد.
نایب الزیاره شدن حضرت ام‌البنین(س)، سوگ نشین نهر علقمه، مادر ادب، مصیبت ام‌البنین(س) مادر حضرت عباس(ع)، مصیبت ام‌البنین(س) از نگاه شهید مطهری، ناله‌های ام‌البنین، در مدح حضرت ام‌البنین(س)، یادگاری و والپیپرهای وفات ام البنین(س) برخی دیگر از موضوعات این ویژه‌نامه است.
ام البنین(س) و دو سبط پیامبر(ص)
در مقاله‌ای از این ویژه‌نامه آمده است: ام‌البنین بر آن بود که جاى خالى مادر را در زندگى دو سبط پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، دو ریحانه رسول خدا صلى الله علیه و آله و دو سرور جوانان بهشت، امام حسن و امام حسین علیه السلام، پر کند، مادرى که در اوج شکوفایى پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال خود زد.
فرزندان رسول خدا صلى الله علیه و آله در وجود این بانوى پارسا، مادر خود را مى‌دیدند و رنج فقدان مادر را کمتر احساس مى‌کردند، ام‌البنین سلام الله علیه، فرزندان دخت گرامى رسول اکرم صلى الله علیه و آله را بر فرزندان خود که نمونه‌هاى والاى کمال بودند مقدم مى‌داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان مى‌کرد.
تاریخ جز این بانوى پاک کسى را به یاد ندارد که به اصطلاح فرزندان هووى خود را بر فرزندان خویش مقدم بدارد، لیکن ام‌البنین سلام‌الله علیه توجه به فرزندان رسول خدا صلى الله علیه و آله را فریضه‌اى دینى مى‌شمرد، زیرا خداوند متعال در کتاب خود همگان را به محبت آنان دستور داده و آنان امانت و ریحانه رسول خدا صلى الله علیه و آله بودند.
ام‌البنین با درک عظمت آنان به خدمتشان قیام کرد و در این راه از بذل آنچه در توان داشت دریغ نورزید.
گویند همان روز که پاى در خانه مولا علیه السلام گذاشت، حسنین علیه السلام هر دو مریض بوده و در بستر افتاده بودند، اما عروس تازه ابوطالب علیه‌السلام به محض آنکه وارد خانه شد خود را به بالین آن دو عزیز عالم وجود رسانید و همچون مادرى مهربان به دلجویى و پرستارى آنان پرداخت.
چنانکه گفته مى‌شود خود نیز پس از چندى به مولا پیشنهاد داد که به جاى فاطمه، که اسم قبلى و اصلى وى بوده، او را ام البنین صدا زند، تا حسنین علیه‌السلام از ذکر نام اصلى او از سوی مولا
علیه السلام به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا سلام الله علیه، نیفتاده و در نتیجه خاطرات تلخ گذشته در ذهنشان تداعى نگردد و رنج بى‌مادرى آنها را آزار ندهد.
سوگ نشین نهر علقمه
در مقاله دیگری با عنوان سوگ‌نشین شهر علقمه می‌خوانیم: مادر، مادری که اگر چه در کربلا نبود، ولی دلش تا ابد در کربلا ماند و نگاهش بر افق، که آیا «کاروان عشق» را بازگشتی خواهد بود.
مادری که دلش برای همیشه در کنا «نهر علقمه»، سوگ نشین فرزندی شد که نظیر نداشت در زیبایی و شجاعت.
مادری که دلش در میدان «قتلگاه» بود و نگاهش بر آسمان، که چه وقت، «ماه»، بار دیگر خواهد تابید.
مادری که یک عمر، دست از «حسین حسین» گفتن برنداشت و تمام غریبانههایش را، حتی سوگ عزیزانش را با نام حسین علیه‌السلام همراهی کرد.
مادری که«ام البنین علیهاالسلام» بود، ولی آیینه نگاهش از آسمان کربلا، تنها اشک خونین ستارگان را چید، آن گاه که راوی، از عبور نیزهها روایت میکرد.
مادری که حتی کوچههای«مدینه»، مرثیهسرای اندوه سترگ او شدند و به استقامت و صبر او ایمان آوردند.
مادری که «وفا»، اولین درس زندگی و «شجاعت»، عالیترین سرشت همسریاش بود و «صحبت»، بالاترین باور مهر پروریاش.
مادری که برای همیشه، با ناله‌های نینوایی، به یاد پسرانش، لالایی سرود و سرودههایش را فرات، هر روز، هنگام غروب نجوا میکند.
مادری که بعد از شهادت «عباس علیه‌السلام»، دیگر به ماه نگاه نکرد و آسمان مدینه، نعمت نورافشانیاش را از دست داد.
مادری که در کربلا نبود، ولی تا ابد در کربلا ماند و دل از«گودال قتلگاه» نگرفت و فریاد «یا حسین»اش را نهتنها در مدینه، که از صحن مطهر کربلا میتوان شنید، درود خداوند و سلام پاکان، بر روح بلند و وفاداری بینظیرش باد، روح آسمانیاش، در سایه سار کوثر، شاد و شفاعت باشکوهش، دستگیرمان باد.
مصیبت ام‌البنین(س) از نگاه شهید مطهری
در این مقاله مصیبت ام‌البنین(س) از نگاه شهید مطهری چنین آمده است: امام صادق علیه السلام فرمود: «رحم الله عمى العباس لقد اثر و ابلى بلاء حسنا؛ خدارحمت کند عموى ما عباس را،عجب نیکو امتحان داد، ایثار کرد و حداکثر آزمایش را انجام داد، براى عموى ما عباس مقامى در نزد خداوند است که تمام شهیدان غبطه مقام او را مىبرند.
اینقدر جوانمردى، اینقدر خلوص نیت، اینقدر فداکارى، ما تنها از ناحیه پیکر عمل نگاه مىکنیم، به روح عمل نگاه نمىکنیم تا ببینیم چقدر اهمیت دارد.
شب عاشوراست، عباس در خدمت اباعبدالله علیه السلام نشسته است، در همان وقت یکى از سران دشمن مىآید، فریاد مىزند: عباس بن على و برادرانش را بگویید بیایند، عباس مىشنود ولى مثل اینکه ابدا نشنیده است، اعتنا نمىکند، آنچنان در حضور حسین بن على مؤدب است که آقا به او فرمود: «جوابش را بده هر چند فاسق است»، مىآید مىبیند شمر بن ذى الجوشن است، شمر روى یک علاقه خویشاوندى دور که از طرف مادر عباس دارد و هر دو از یک قبیلهاند، وقتى که از کوفه آمده است به خیال خودش اماننامهاى براى اباالفضل و برادران مادرى او آورده است، به خیال خودش خدمتى کرده است.
تا حرف خودش را گفت، عباس علیه‌السلام پرخاش مردانهاى به او کرد، فرمود: خدا تو را و آن کسى که این امان‌نامه را به دست تو داده است لعنت کند، تو مرا چه شناختهاى، درباره من چه فکر کردهاى، تو خیال کردهاى من آدمى هستم که براى حفظ جان خودم، امامم، برادرم حسین بن على علیه‌السلام را اینجا بگذارم و بیایم دنبال تو، آن دامنى که ما در آن بزرگ شدهایم و آن پستانى که از آن شیر خوردهایم، این‌طور ما را تربیت نکرده است.
جناب ام‌البنین، همسر على علیه السلام، چهار پسر از على دارد، مورخین نوشتهاند على علیه السلام مخصوصا به برادرش عقیل توصیه مىکند که زنى براى من انتخاب کن که«ولدتها الفحولة» از شجاعان زاده شده باشد، از شجاعان ارث برده باشد،«لتلد لى ولدا شجاعا»مىخواهم از او فرزند شجاع به دنیا بیاید، (البته در متن تاریخ ندارد که على علیه السلام گفته باشد هدف و منظور من چیست، اما آنها که به روشن‌بینى على معترف و مؤمناند مىگویند على آن آخر کار را پیش‌بینى مى‌کرد)، عقیل، ام البنین را انتخاب مىکند، به آقا عرض مىکند که این زن از نوع همان زنى است که تو مىخواهى، چهار پسر که ارشدشان وجود مقدس اباالفضل العباس است، از این زن به دنیا مىآیند، هر چهار پسر در کربلا در رکاب اباعبدالله حرکت مىکنند و شهید مىشوند.
وقتى که نوبت بنى‌هاشم رسید، ابا الفضل که برادر ارشد بود به برادرانش گفت: برادرانم، من دلم مىخواهد شما قبل از من به میدان بروید، چون مىخواهم اجر شهادت برادر را ادراک کرده باشم، گفتند:هر چه تو امر کنى، هر سه نفر شهید شدند، بعد اباالفضل قیام کرد، این زن بزرگوار(ام‌البنین) که تا آن وقت زنده بود ولى در کربلا نبود، شهادت چهار پسر رشید خود را درک کرد و در سوگ آنها نشست، در مدینه برایش خبر آمد که چهار پسر تو در خدمت حسین بن على علیه السلام شهید شدند.
براى این پسرها ندبه و گریه مى‌کرد، گاهى سر راه عراق و گاهى در بقیع مىنشست و ندبههاى جانسوزى مى‌کرد، زن‌ها هم دور او جمع مىشدند، مروان حکم که حاکم مدینه بود، با آنهمه دشمنى و قساوت گاهى به آنجا مىآمد و مىایستاد و مىگریست.
ویژه نامه اینترنتی «ام‌البنین» به مناسبت سالروز شهادت حضرت ام‌البنین(س) در پایگاه اطلاع‌رسانی شهید آوینی منتشر شده است و علاقمندان به مشاهده و استفاده از این ویژه‌نامه می‌توانند به نشانی اینترنتی www.aviny.com مراجعه کنند./907/ت02/ن
ارسال نظرات