احکام روزه‌داری (7)؛
مجوز خوردن روزه برای بیمار با اطمینان از گفته پزشک حاصل می‌شود
خبرگزاری رسا ـ کارشناس احکام فقهی گفت: اگر پزشک بی‌نظر و بی‌غرض که صرفا نظرش از روی تخصص است و هیچ چیز دیگری را در نظر خود دخالت نمی‌دهد تشخیص داد روزه برای فرد ضرر دارد، آن فرد نباید روزه بگیرد.
حجت‌الاسلام حسین وحیدپور، کارشناس احکام فقهی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با بیان اینکه افراد بیمار در صورتی که روزه در تشدید بیماری آنان مؤثر است یا اگر بیمار نیستند و با گرفتن روزه بیمار می‌شوند می‌توانند به تشخیص پزشک روزه نگیرند، گفت: تشخیص پزشک راهی است برای این که افراد برای روزه نگرفتن به اطمینان برسند وگرنه خود پزشک خصوصیتی ندارد.
وی افزود: پزشک در این زمینه متخصص و اهل تشخیص است؛ اگر تشخیص داد که روزه برای فردی مضر است و به وی گفت که روزه نگیرد، معنایش این است که من براساس نظر علمی‌ام اینگونه تشخیص می‌دهم که روزه برای تو ضرر دارد و این راهی است برای اینکه مکلف مطمئن شود روزه برایش ضرر دارد.
مسؤول پیشین دفتر استفتائات مرحوم حضرت آیت‌الله شیخ جواد تبریزی با بیان اینکه مجوز خوردن روزه برای بیمار با اطمینان از گفته پزشک حاصل می‌شود، تصریح کرد: اگر پزشک بی‌نظر و بی‌غرض که صرفا نظرش از روی تخصص است و هیچ چیز دیگری را در نظر خود دخالت نمی‌دهد تشخیص داد روزه برای فرد ضرر دارد، آن فرد نباید روزه بگیرد.
وی در ادامه با اشاره به اینکه برخی بیماری‌ها مانند مشکلات کلیوی سالانه بوده و فرد در کل سال بیمار است، گفت: روزه برای بیمار کلیوی که در تمام دوازده ماه سال بیمار است، واجب نیست و این روزه‌ها هم قضا ندارد، اما فرد بیمار باید برای هر روز به فقیر مواد غذایی بدهد، یعنی 750 گرم برای هر روز که در یک ماه 23 کیلو مواد غذایی می‌شود.
حجت‌الاسلام وحیدپور یادآور شد: اگر بیماری فردی موقتی است، مثلا در ماه رمضان نمی‌تواند روزه بگیرد، اما پس از ماه رمضان سلامتی خود را به دست می‌آورد، باید پس از این ماه روزه‌هایش را قضا کند که اگر تا رمضان بعدی نیامده روزه‌هایش را قضا کرد، دیگر کفاره ندارد، اما اگر قضا نکرد، افزون بر اینکه قضا روزه بر عهده او است، به سبب تأخیر انداختن قضای روزه باید کفاره دهد.
وی با اشاره به اینکه برخی به بهانه ضعف روزه نمی‌گیرند، گفت: برای برخی ضعف‌ها مجوز روزه نگرفتن هست، اما در بیشتر ضعف‌ها، مجوزی برای روزه نگرفتن صادر نشده است؛ چراکه معمولاً انسان پس از 10 تا 15 ساعت نخوردن و نیاشامیدن ضعف می‌کند که این مجوز خوردن روزه نیست.
این کارشناس احکام فقهی اظهار داشت: اگر ضعفی پیش آمد که در آن بدن دیگر توان و تحمل ادامه روزه را ندارد، فرد از حال می‌رود و کارش به اورژانس می‌کشد، می‌تواند به اندازه‌ای که از حالت ضعف خارج شود، آبی بنوشد یا چیزی بخورد تا از آن حالت خارج شود.
وی با اشاره به بیماری تشنگی، به بیان نحوه روزه گرفتن افرادی پرداخت که به این بیماری دچار هستند و گفت: اگر واقعا کسی بیماری تشنگی و عطش دارد و این عطش به گونه‌ای است که در فرض هر یک ربع یک لیوان آب نخورد حالش دگرگون می‌شود، باید روزه بگیرد اما به اندازه‌ای که تشنگی او از بین برود، مقداری آب بخورد مانعی ندارد و بعدها اگر توانست مانند زمستان روزه‌اش را تنها قضا کند.
حجت‌الاسلام وحیدپور تصریح کرد: باید دقت داشت که فرد زمان سحر نمی‌تواند بگوید چون ضعف می‌کنم یا به سبب تشنگی زیاد روزه نمی‌گیرم، بلکه باید سحری را بخورد، برای روزه نیت و آن را شروع کند، اگر در میان روز به حالت ضعف بحرانی و یا تشنگی مفرط رسید، مجوز خوردن مقداری آب یا چیزی که وی را از آن حالت خارج کند دارد و بعد هم باید بقیه روز را ادامه داده و کار مبطل روزه انجام دهد. /920/د102/ی
ارسال نظرات