شعله‌ور شدن آتش حسادت ایمان را می‌سوزاند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام احمدرضا فلاح، کارشناس و مبلغ حوزوی، شب گذشته در حسینیه امام صادق(ع) گفت: یکی از نتایج آمال و آرزوهای طولانی حسادت است، خداوند به پیامبر(ص) امر می‌کند که از شر حاسدان به خداوند پناه ببر، انسان حاسد هر چه می‌خواهد به دیگران ضرر برساند، به خود ضرررساننده است.

کارشناس و مبلغ حوزوی با اشاره به این‌که حسادت یک نوع مرض است، ابراز کرد: حسادت ایمان انسان را می‌گیرد و روح انسان را می‌میراند، همچنان که بدن انسان دچار مرض می‌شود، قلب و روح انسان هم مریضی می‌گیرد.

وی بیان کرد: بر اساس حدیثی حسد مرضی است که درد آن آشکار نیست، اگر فرد بر حسادت اصرار بورزد، مرضی است که قابل درمان نیست، اما حسادت قابل کنترل است، در میان همه اقشار مختلف مانند علما، مسؤولان، کوچک و بزرگ وجود دارد.

حجت‌الاسلام فلاح ابراز کرد: حسادت گاه به مال، موقعیت اجتماعی، زیبایی، علم و مانند آن صورت می‌گیرد، در برابر حسادت غبطه داریم، غبطه ممدوح است، ما باید به انسان‌های وارسته و دارای معنویت غبطه بخوریم و اشکال ندارد.

حسود اعتراض‌کننده به خداوند است

وی با بیان این‌که در روز قیامت شهدا نیز غبطه می‌خورند، ادامه داد: در حدیثی آمده است که همه شهدا در روز قیامت به جایگاه حضرت عباس(ع) غبطه می‌خورند، حسادت سبب حبس روح انسان است و یکی از موانع انسان برای پرواز همین حسادت است.

کارشناس و مبلغ حوزوی با اشاره به روایتی حسادت را بدترین دردها دانست و خاطرنشان کرد: اگر حسادت کنترل نشد، همه وجود انسان را فرامی‌گیرد و پس از آن همه وجود انسان را می‌پوشاند، و در حدیث دیگری آمده است که حسادت یکی از عذاب‌های خداوند است.

وی گفت: اگر حسادت پیش برود، انسان حاضر است هر کاری بکند تا فرد محسود از میان برود، گیر بیفتد یا نعمت‌هایی که خداوند به او داده زائل شود، اگر به او ضرری برسد، خوشحال می‌شود و اگر نعمت برسد، ناراحت می‌شود.

حجت‌الاسلام فلاح تأکید کرد: اگر حسادت شعله‌ور بشود، وجود انسان را می‌سوزاند، ایمان انسان را از میان می‌برد، انسان وقتی حسادت می‌کند، در واقع به خداوند اعتراض کرده است، انسان اگر به نعمت دیگران اعتراض کند، در واقع در امر خداوند تردید کرده است.

وی با اشاره به این حدیث که هنگامی که باران حسادت بر انسان ببارد، فسادها می‌روید، و ثمره حسادت شقاوت دنیا و آخرت است، اظهار کرد: این حدیث نشان می‌دهد که بخشی از فسادها ناشی از حسادت است و انسان دچار شقاوت می‌شود و شقاوت دنیا و آخرت منتهی به جهنم می‌شود.

حسود، ظالمی که بسیار شبیه مظلوم است

کارشناس و مبلغ حوزوی به بیان نشانه‌های حسادت پرداخت و ادامه داد: از نشانه‌های حسود این است که آرام نمی‌گیرد مگر این‌که نعمت از دیگران زائل شود، از دیگر نشانه‌های حسود این است که به شر و ضرر دیگران شادی می‌کند و اگر به دیگری نعمتی رسید، ناراحت می‌شود.

وی ابراز کرد: از آثار حسادت این است که فرد در ظاهر بسیار دوست و رفیق است و بسیار خوب برخورد می‌کند، اما در عمل بغض و کینه خود را به منصه ظهور می‌رساند، در کارهایش خلاف کاری که در قولش انجام می‌دهد، عمل می‌کند.

حجت‌الاسلام فلاح با بیان این‌که متأسفانه بدگویی از دیگران و حسادت در ادارات رایج است، گفت: در ادارات فرد برای این‌که خود را اثبات کند، دیگری را ضایع می‌کند و اگر فرد مقابلش بخواهد به پست و منصبی برسد، زیرآب او را می‌زند.

وی ادامه داد: فرد حسود در احادیث ظالمی خوانده شده است که بسیار به مظلوم شبیه است، زیرا انسان حاسد پیش از ضرر رساندن به محسود، به خود ضرر رسانده است، مانند ابلیس که در اثر حسادت به حضرت آدم، به خود زیان رساند.

کارشناس و مبلغ حوزوی افزود: فرد حسود هیچ‌گاه نمی‌توان نصیحت‌کننده خوبی باشد، زیرا به جای نصیحت کاری می‌کند که انسان را به دردسر می‌اندازد، در حدیث آمده است که محال است که انسان حسود به محسودش نصیحت‌گر باشد.

حسادت یکی از دلایل شهادت ائمه بود

وی با اشاره به این‌که خداوند در قرآن می‌فرماید «ام یحسدون الناس علی ما أتاهم من فضله»، گفت: باید بدانیم نعمتی که خداوند به دیگری داده است از خداوند است، نه تنها نباید به اموال دیگری حسادت کرد، بلکه حتی چشم انسان هم نباید به دنبال مال دیگران باشد.

حجت‌الاسلام فلاح گفت: بر اساس روایات انسان حسود در اصل به نعمت‌های خداوند حسادت ورزیده است و به خداوند و نعمت‌های او بغض کرده است، خداوند اراده کرده است که افراد را متفاوت بیافریند و برای آنان ویژگی‌های مختلف قرار دهد.

وی بیان کرد: باید از حسادت به خداوند پناه برد، از این رو در سوره مبارکه فلق از حسود هنگامی که حسادت می‌ورزد، به خدا پناه می‌بریم، یکی از ویژگی‌های فرد حسود چشم‌زخم داشتن وی است که در روایات از آن پرهیز داده شده است.

کارشناس و مبلغ حوزوی با تأکید بر این‌که آیه «و إن یکاد» برای چشم‌زخم زدن به پیامبر(ص) نازل شد، گفت: کسی که حسادت نمی‌ورزد در زیر سایه عرش الهی قرار می‌گیرد، یکی از دلایل شهادت ائمه(ع) حسادت داشتن به ایشان بود که به خصوص خلفای بنی‌العباس در این امر حسادت داشتند.

وی گفت: مأمون به امام رضا(ع) بسیار حسادت می‌ورزید، خود مأمون فرد عالم و عالم‌پروری بود و از این رو در دوران امام رضا(ع) احتجاج و مناظرات فراوانی در حکومت مأمون شکل گرفت، اما حسادت اجازه نداد که این مناظرات ادامه پیدا کند و زمینه شهادت امام رضا(ع) را فراهم کرد./914/پ202/س