حقیقت ذکر در قلب انسان است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین حجت الاسلام علی عباسی معاون تهذیب حوزه علمیه قزوین ظهر امروز در مسجد امام خمینی گفت: خداوند متعال در قرآن می‌فرماید آن کسی که از دنیا رفته بود ما او را زنده کردیم و برای مسیر او، نور قرار دادیم که با آن در میان مردم راه می‌رود.

وی در ادامه افزود: طبق این آیه، انسان‌های عارف با نور و روشنی در بین مردم راه می‌روند، ظاهر این آیه این است که کسانی که مومن هستند با نور حرکت می‌کنند، انسانی که درونش با ذکر الهی جلا پیدا کند شنوا می‎شود و حقیقت را می‌بیند.

این کارشناس دینی ذکر را یک امر قلبی دانست و تصریح کرد: حقیقت ذکر در واقع در قلب انسان است با ذکر، آدمی مطیع می‌شود و کم‌کم انس و الفت بیشتری در  وجودش نسبت به خدا ایجاد می‌شود.

حجت الاسلام عباسی به کلامی از حضرت امیر(ع) در نهج البلاغه اشاره کرد که می‌فرماید: مردم دشمن چیزی هستند که نمی‌شناسند اگر آن چیز را بشناسند انس و الفت پیدا می‌کنند کسانی که با وجود مقدس پیامبر گرامی دشمنی کردند  ایشان را نشناختند.

وی در ادامه ابراز کرد: علی(ع) می‌فرماید بعضی از انسان‌های بزرگ، عقل خود را زنده کردند و بزرگی عقل آنها دیگران را هم زنده کرده و اثرگذار هم بوده، این انسان‌ها نفس خود را کشته‌اند و در نتیجه یک برق عجیبی در دلشان ظهور پیدا می‌کند که راه را روشن و هموار کرده است، و دیگر آفتی نمی‌بینند یعنی به نزدیکی‌های نفس مطمئنه رسیده‌اند و پاهایشان مطمئن وثابت قدم شده است.

معاون تهذیب حوزه علمیه با بیان اینکه قیمت و ارزش هر کسی به اندازه کارهای نیکی است که انجام می‌دهد تاکید کرد: هر کسی بیشتر به مردم خدمت کند و گرفتاری آنها را بر طرف کند اجر و قرب ویژه‌ای نزد خداوند متعال خواهد داشت.

این کارشناس حوزوی اظهار کرد: پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید با انجام نوافل عبد پیوسته به خدا تقرب پیدا می‌کند و به جایی می‌رسد که خدا مشتاق و دوستدار او می‌شود پس هنگامی که خدا او را دوست بدارد  می شود گوش او که می‌شنود‌، می‌شود چشم او که می‌بیند، می‌شود زبانی که او با آن سخن می‌گوید و می‌شود دست او که با آن دست تلاش و فعالیت می‌کند.

وی در پایان با بیان اینکه خداوند متعال ذکر خودش را جلا دهنده قلوب قرار داده  تصریح کرد: انسان با یاد خداوند دلش صیقل می‌یابد، وقتی دل صیقل یافت انسان حقایق را می‌بیند البته صاف کردن دل‌ها دارای مراتب است در این هنگام آدمی بعد از سنگینی گوش با ذکر خداوند جلا می‌شنود و بینایی خود را پیدا می‌کند./873/202/ب2