صلح امام حسن همان سیره جدش رسول الله بود

حجت الاسلام اصغر همایونی، استاد حوزه علمیه تبریز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز، که همزمان با سالروز شهادت امام حسین مجتبی(ع) ترتیب یافت، اظهار داشت: کرامت و انسانیت در سیره امام حسن مجتبی(ع) به گونه‌ای بروز و ظهور داشت که حتی سرسخت ترین دشمنانش مانند معاویه به فضایل و سجایای اخلاقی آن حضرت اعتراف کردند.

وی خاطرنشان کرد: مهم ترین سیره حضرت در طول زندگی خود فریادرسی به محرومان و مظلومان بود که چه با واسطه و چه بدون واسطه از آنها حمایت می کرد، بطوریکه مسعودی یکی ازبزرگان اهل سنت می نویسد امام حسن مجتبی(ع) را کریم اهل بیت (ع) نامیدند، چراکه در عمرخود دو بار کل اموال خود را و سه بار نصف اموال خودرا در راه خدا به فقرا داد.

حجت الاسلام همایونی با اشاره به این‌که سیره امام حسن(ع) همچون سیره مولای متقیان به نفع مستضعفان و به ضرر مستکبران بود، گفت: امام حسن بعد از اینکه مسلمانان بیعت کردند به همه امورات وکارها نظم داد و والیانى براى شهرها تعیین فرمود و انتظام امور را بدست گرفت. امّا زمانى نگذشت که مردم چون امام حسن (ع ) را مانند پدرش در اجراى عدالت و احکام و حدود اسلامى قاطع دیدند، عده زیادى از افراد با نفوذ به توطئه هاى پنهانى دست زدند.

این استاد حوزه علمیه تبریز با اشاره به نتیجه مهم صلح امام حسن(ع) با معاویه ادامه داد: امام با علم به ماهیت ناپاک معاویه و عهد شکنى هاى او و عدم پایبندی‌اش به دین و پیمان، با معاویه صلح کرد تا بر همگان آشکار شود که بنی امیه هیچ اعتقادی به دین و ایمان ندارد، البته امام حسن(ع) با پذیرش صلح از برادرکشى و خونریزى که هدف اصلى معاویه بود و مى خواست ریشه شیعه و شیعیان آل على(ع) را به هر قیمتى هست ، قطع کند، جلوگیرى کرد.

 وی با بیان این‌که چهره تابناک امام حسن همچنان که جد بزرگوارش حضرت رسول اللّه (ص ) پیش بینى فرموده بود؛ به عنوان (مصلح اکبر) در افق اسلام نمودار شد، گفت: معاویه در پیشنهاد صلح هدفى جز مادیات محدود نداشت و مى خواست که بر حکومت استیلا یابد. امّا امام حسن(ع) بدین امر راضى نشد، مگر بدین جهت که مکتب خود و اصول فکرى خود را از انقراض محفوظ بدارد و شیعیان خود را از نابودى برهاند.

حجت الاسلام همایونی تصریح کرد: متاسفانه در طول تاریخ کسانی از روی جهالت و نادانی و یا از روی عناد ورزی و دشمنی امام حسن(ع) را به خاطر صلح با معاویه مذمت کرده اند؛ باید بدانند که :شجاعت امام حسن مجتبی پیش از دوران امامت خود برهمگان معلوم و مشهود است و به گواه تاریخ امام حسن در راه پیشرفت اسلام از هیچ گونه جانبازی دریغ نمی ورزید و همیشه آماده مجاهدت در راه خدا بود.

وی گفت: امام حسن مجتبی که از جانب پروردگار متعال رهبر و پیشوای دینی منصوب شده بودند؛ به تمام جهات و جوانب قضیه بهتر از هرکس دیگری اگاهی داشت و این روش امام حسن مجتبی بدون هیچ شک و تردیدی همان روش و سیره جدش قلمداد می شود. البته اگر جریانات سیاسی دوران امام را به خوبی بررسی کنیم، میبینیم که حضرت در واقع صلح نکرد بلکه صلح بر او تحمیل شد چراکه حضرت برای جهاد با معاویه لشگرکشی کردند و اماده جهاد بودند.

این استاد حوزه علمیه تبریز ادامه داد: معاویه برخلاف یزید ظواهر را حفظ می کرد و حتی یکی از علت های شکست ظاهری حضرت از معاویه همین مطلب بود که عوام الناس فریب عبادت و حج ها و نمازهای معاویه را خوردند برخلاف یزید که علنا شراب می نوشید و به قرآن و پیامبراسلام در منبر هتاکی می کرد.

وی افزود: از نظر سیاست خارجی آن روز جنگ داخلی مسلمانان به سود جهان اسلام نبود زیرا امپراتوری روم شرقی که ضربتهای سختی ازاسلام خورده بود همواره دنبال فرصت مناسبی بود تا ضربت موثر و تلافی جویانه ای برپیکراسلام وارد کند و خود را از نفوذ اسلام آسوده سازد و وقتی که گزارش صف آرایی سپاه امام و معاویه در برابر یکدیگر به سران روم شرقی رسید زمامداران روم فکر کردند که بهترین فرصت ممکن برای تحقق بخشیدن به هدف های خود است./935/302/ب2