اسلام حقیقی با گوشه نشینی مغایر است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام والمسلمین سید حسن ضیایی، استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان در ادامه مباحث تهذیب نفس یا مدیریت بر خویشتن از کتاب وسایل الشیعه که پیش از ظهر امروز در جمع طلاب مدرسه علمیه مرحوم آیت الله خویی برگزار شد با اشاره به روایتی از امام علی(ع)، اظهار کرد: نگهداری و محافظت زبان از حرام ها(غیبت، فحشا، تهمت و امثال آن)، گریه کردن بر کارهای خطا و گناهان و نیز خانه شخص به عنوان محل تصمیم گیری ها بجا و اراده های صحیح به عنوان سه عمل نجات بخش برای انسان ها محسوب می شود.

وی با بیان این که کسی که بر خطاکاری اش گریه کند به طریق اولی گریه بر گناهانش نیز دارد چون این دو زیر مجموعه همدیگرند، تصریح کرد: گریه گاهی بجا و گاهی نابجا است که گریه به موقع و مناسب، ثواب دارد و مقبول خداوند است مثل گریه از خشیت الهی، گریه هنگام توبه که واجب فوری و نیز گریه و زاری همراه توبه نصوح (انابه) که همگی بجا هستند.

انقطاع از جامعه در وحدت پیرامون ولایت حقه اختلال ایجاد می کند

استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان در توضیح روایت امام علی(ع) و خانه گزینی به عنوان سومین عامل نجات انسان به روایت هفتم از کتاب وسایل الشیعه به نقل از مرحوم شیخ طبرسی اشاره و تصریح کرد: در این حدیث، کناره گیری و فاصله گرفتن از اجتماع و مردم نهی و حرام بیان شده است چرا که این انقطاع از جامعه سبب ایجاد هرج و مرج داخلی و نیز در وحدت پیرامون ولایت حقه خلل ایجاد می شود.

حجت الاسلام والمسلمین ضیایی با بیان این که اسلام ولایی با جدایی از جامعه و مردم مغایرت دارد، افزود: براساس دستورات اسلام و روایات ما نمی توانیم از اجتماعات سالم مسلمین ببریم و دور شویم چرا که بریدن از جامعه و مردم منجر به شکاف اجتماعی می شود که این خود عامل ایجاد اختلاف و تفرقه و از اهداف دشمنان است؛ «یدالله مع الجماعه» خداوند و دست خدا یعنی امام زمان(عج) با جماعت، جماعتی که وظیفه شناس و احیای شعائر دینی می کند، همراه است.

وی خاطرنشان کرد: انسان نمی تواند به بهانه خوف و ترس از خدا، گوشه نشینی انتخاب کند و هیچ مسؤولیت اجتماعی را قبول نکند «لا رهبانیةَ فی الاسلام» بنابراین ما نهی شده ایم از ترسایان و گوشه نشینانی که به اسم ترس از خدا، انواع جنایات و شرارت ها را مرتکب می شوند و نسبت به دوری از مردم توأم با گردش گری و عبادت یعنی فاصله گرفتن از مسؤولیت اجتماعی به بهانه عبادت شرعی یا گردشگری نیز نهی شده ایم و این درحالی که مردم آخرالزمان از شهرها بیرون می روند برای تفرّج و خوش گذارانی و نه، سیر و سفر و عبرت گیری و این اتللاف عمر و سرمایه است.

استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان ثواب هر کس را به میزان عقل و معرفت او دانست و گفت: هر اندازه عقل و میزان معرفت شخصی بیشتر، ثوابش افزون تر است بنابراین نمازی که یک مجتهد عالم می خواند با یک فرد عادی تفاوت دارد و نیز براساس ضریب ثوابش درجات اخروی و دنیوی اش فرق می کند باید این دو ضریب (عقل و معرفت) را افزایش داد تا از حیوانیت نجات پیدا کنیم و به ناطقیت برسیم و با مافوق خویش، امام علی(ع) که رییس العقلا است، سنخیت پیدا کنیم.

زمینه دین داری مطلوب، وجوب عقل کاربردی است

حجت الاسلام والمسلمین ضیایی در ادامه تصریح کرد: یکی از امور متفق حقیقه برای افرادی که تحت یک ماهیت اند، حیوان ناطق است چون غرایز دارند پس انسان باید کنترل غرایز داشته باشد تا به مرحله پست تر از حیوان نرسد از طرف دیگر ناطق است چرا که فکر و عقل دارد در نتیجه تدبیر امور آینده دارد و در واقع تمامی انسان ها این گونه اند یعنی می توانند عقل خود را به کار نگیرد و در حدّ حیوانیت برسد و دنیا و اخرتش ضایع شود و یا این که با بهره گیری از عقل کاربردی، متدین مقدس واقعی باشد.

وی افزود: وجوب عقل کاربردی، زمینه دین داری مطلوب را فراهم می کند و اگر عقل تعطیل شد، دین داری نیز تعطیل می شود بنابراین تدبیر امور آینده در دنیا و آخرت به فکر خوب و بهرگیری عقل است و اگر هر دو تعطیل شود از ناطقیت می افتد و به حیوانیت می رسد؛ ناطقیت به معنای سخن گفتن نیست چون هر مخلوقی زبان خاص خود را دارد بلکه به معنای تدبیر امور آینده در منطق، عرفان و فلسفه است./844/202/ب1