شهادت حمزه سیدالشهداء بزرگترین مصیبت پیامبر اسلام است

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از معارف قدس امروز 15 شوال مصادف با سالروز شهادت حضرت حمزه  عموی پیامبر(ص) است «حمزه» در لغت به معنای شیر ژیان آمده است که در واقع با اوصافی که از حمزه عموی پیامبر نقل شده است مطابقت دارد به لحاظ ظاهری چهارشانه و راست قامت و قوی هیکل بود و روحیه ای ظلم ستیز و آزاد منش داشت که دلاوری و شهامت و سلحشوری او زبانزد بود.

از زمان اسلام آوردن حمزه کفه ترازو به سمت پیامبر و یارانش سنگین تر شد چرا که با حمایت او از پیامبر و ترسی که کفار از او داشتند سبب تغییر لحن قریش در برخورد با پیامبر شده بود و مسلمانان از حالت انزوا و مخفی کاری درآمدند بزرگان قریش در اکثر مواقع پند و اندرز و تطمیع و تهدید را به جای هتاکی و شکنجه در پیش می گرفتند.

دلاوری، جانبازی و فداکاری حمزه در جنگ ها به خصوص در جنگ بدر، کینه او را در دل دشمن شدیدا پرورید تا جایی که امیه می گفت او دمار از روزگار ما در آورده است و از همینجا بود که هند همسر ابوسفیان تصمیم به کشتن و انتقام از او گرفت که با تطمیع غلام خود به نام وحشی در جنگ احد به مراد شوم خود رسید.

جنگ احد هم از صحنه های به یاد ماندنی نبرد دلاورانه حمزه بود چرا که بر خلاف دیگران همزمان از دو شمشیر در نبرد با دشمن بهره می برد که قاتل او وحشی می گوید از هر که گذر می کرد او را می کشت و با شمشیر می شکافت. بنابراین وحشی با دستوری که از هند گرفته بود از دور او را زیر نظر داشت که در فرصتی مقتضی نیزه ای به سمت او پرتاب کرد و او را از پای درآورد.

شاخص ترین لقب او شیر خدا و شیر رسول خدا بود که خود بر این افتخار می کرد و در نبرد با دشمن رجز می خواند و حمله ور می شد تاریخ نگاران در وصف جنگ آوری او نوشته اند همیشه بر قلب صفوف دشمن نفوذ می کرد و هیچ کس از دم تیغ آتش بار او سالم نمی گذشت.

نقل شده که جنگ احد در سال سوم هجری اتفاق افتاد در حالی که مسلمانان حدود هزار نفر بودند و تعداد سیصد نفر آنها از جنگ منصرف شده و برگشتند و در مقابل لشگر دشمن که از سه هزار تا پنج هزار نفر بیان شده یارای مقاومت در برابر آنها را نداشت در ابتدا جریان به نفع مسلمانان پیش می رفت و آنها با تعداد اندک ولی با اراده و ایمان بر دشمن غلبه داشتند اما از آنجایی که در برابر غنیمت جنگی و مال دنیا سست شده و حرف و دستور پیامبر را نادیده گرفتند آسیب بسیار دیدند.

 دشمن در حال فرار بود که مسلمانان را در حال غفلت از جنگ و اشتغال به دنیا دید بنابراین به خود جرات داد از دره پشت آنها که با وجود دستور پیامبر نسبت به حفاظت از آن تحت هر شرایطی، اکنون رها شده بود بر آنها تاخت بتازد و عده ای را به شهادت برساند. جنگ سخت گره خورد و ندای شبطانی مبنی بر کشته زدن پیامبر بلند شد که بسیاری از سست ایمانها دچار بحران شده و چا به فرار گذاشتن در این هنگام امام علی(ع) جانانه بهمراه حمزه و زنی به نام نسیبه که سقایی لشگر را بهعده داشت از جان رسول الله محافظت می کردند در حالی که چهره های نامی و مدعی شاخصی  فراری بودند.

یکی از مشرکان به نام وحشی زیر درختی در کمین آن سردار دلاور نشسته بود حمزه او را دید و آهنگ او کرد  که یکی دیگر از دشمنان راه بر او بست حمزه به او حمله کرد و وی را به قتل رساند سپس با شتاب به سوی وحشی خیز برداشت اما پایش در گل سر خورد و به زمین افتاد در این هنگام وحشی زوبین به سویش پرتاب کرد... و بدین ترتیب آن بزرگوار پس از عمری جهاد در راه خدا و یاری پیامبر گرامی اسلام(ص) به ملکوت اعلی پیوست.

هند سینه حمزه را با شادی شکافت و جگر او را به دندان کشید در ادامه گوش ها و بینی او را برید و از آن گردنبدی برای خود ساخت و زیورالاتش را به وحشی هدیه داد. در پایان جنگ 69 مسلمان به همراه حمزه شهدای اسلام بودند اما تلافات دشمن 22 تا 28 نفر نقل شده است.

پیامبر قاصدی را در جستجوی عمویش فرستاد که با مشاهده وضعیت پیکر او برنگشت امام علی(ع) مامور شد که نتوانست بیان کند بناچار خودپیامبر را به بالای جسد او برد که ایشان سخت گریست و آن را بزرگترین مصیبت نامید. در عظمت حمزه همین بس که پیامبر فرمود کسی که مرا زیارت کند، ولی (مرقد) عمویم حمزه را زیارت نکند، به من جفا و بی مهری کرده است./933/102/ب3