بهشتی که حضرت آدم از آن رانده شد، بهشت موعود نیست

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حضرت آیت الله حسین مظاهری در جلسه تفسیر قرآن صبح امروز که در مسجد امیرالمؤمنین(ع) خیابان جی برگزار شد، گفت: توسل به اهل بیت(ع) سبب پذیرفته شدن توبه حضرت آدم(ع) شد.

وی در ادامه تفسیر سوره بقره، آیه سی و پنجم که می فرماید «وَقُلْنَا یَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّةَ وَکُلا مِنْهَا رَغَدًا حَیْثُ شِئْتُمَا وَلا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ» را قرائت کرد و افزود: قبلاً عرض کردیم این آیات ابتدایی سوره بقره که راجع به خلقت اولیه انسان است، آیات بسیار مهمی است و مفسران صحبتهای متنوع و زیادی راجع به این آیات داشته اند ولی هیچکدام از صحبتهای مفسران به طور قطع نمی تواند مطابق با واقعیت باشد.

حضرت آیت الله مظاهری اظهار کرد: خداوند حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) را در سرزمینی قرار داد که همه نعمت ها در آن موجود بود؛ خداوند نیز به حضرت آدم(ع) و همسرشان اجازه داد تا از همه نعمت های این سرزمین استفاده کنند ولی ایشان را از نزدیک شدن به شجره منهیه نهی کرد.

رییس حوزه علمیه اصفهان ادامه داد: کسی نمی داند مقصود از این شجره منهیه چیست، همچنین مشخص نیست چرا خداوند اجازه استفاده از شجره منهیه را به حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) نداد؛ یکی از مسائلی که باید تبیین شود این است که بهشتی که حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) در آن سکونت داده شدند، آن بهشت موعود نیست، بلکه مقصود یک سرزمین خوش آب و هوا و پُر نعمتی روی همین زمین است که همه لذائذ درونش وجود دارد.

استاد اخلاق حوزه علمیه تبیین کرد: بر اساس آیات قبل حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) برای سکونت روی زمین آفریده شدند و اگر در آیات قرآن اسم جنّت آورده شده است منظور سرزمین پُر نعمتی روی همین کره زمین است.

وی با تشریح کردن مفهوم عبارت «فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ»، تبیین کرد: خداوند با اراده اش سرزمینی را برای حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) روی همین کره زمین فعلی ایجاد کرد و به آنها فرمود اگر به این شجره منهیه نزدیک شوید، این باغ را نابود می کنم و شما را از این نعمت ها محروم خواهم کرد؛ باید متذکر شوم نهی خداوند مبنی بر استفاده نکردن حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) از شجره منهیه به عنوان نهی از یک عمل حرام نبوده است بلکه منظور، ارشاد کردن ایشان در تشخیص خوب و خوب تر بوده است.

حضرت آیت الله مظاهری خاطرنشان کرد: ابلیس به سبب حسادتی که نسبت به حضرت آدم(ع) داشت خواست ایشان را به سمت شجره منهیه سوق دهد ولی ایشان نپذیرفتند، به همین سبب به سراغ حضرت حوا(س) رفت و به ایشان گفت اگر تو و همسرت از این شجره منهیه استفاده کنید، به خدا قسم در این مکان خلود پیدا می کنید؛ حضرت حوا(س) نیز سخن ابلیس را پذیرفت و حضرت آدم(ع) را برای استفاده از شجره منهیه متقاعد کرد.

رییس حوزه علمیه اصفهان با توجه به روایات معصومین(ع) ادامه داد: بلافاصله بعد از این که حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) از شجره منهیه استفاده کردند، لباس آنها از بین رفت و هر دو لخت شدند، در این زمان درخت انجیر به آن ها پناه داد و آنها لباس اندکی از برگ درخت انجیر تهیه کردند، خداوند خطاب به حضرت آدم(ع) فرمود چرا از شجره منهیه استفاده کردی، حضرت آدم(ع) پاسخی نداشت، به همین سبب خداوند اراده کرد وباغ پُر نعمت را به صورت کامل نابود کرد، یک مرتبه حضرت آدم(ع) و حضرت حوا(س) دیدند کاملاً تنها شده اند و در سرزمین بی آب و علفی روی یک کوه قرار گرفتند.

استاد اخلاق حوزه علمیه خاطرنشان کرد: امام معصوم(ع) می فرمایند، حضرت آدم(ع) روی کوه مروه و حضرت حوا(س) روی کوه صفا قرار گرفتند؛ ایشان به دلیل اینکه بهشت پُر نعمت را از دست دادند، تنها شدند و با ارشاد خداوند مخالفت کردند، بسیار می گریستند.

وی ابراز کرد: خداوند ایشان را به هم رسانید و نعمت مختصری برایشان می فرستاد، زمانی که حضرت آدم(ص) تصمیم به توبه گرفتند، اسامی اهل بیت(ع) به ایشان آموزش داده شد و حضرت آدم(ع) با توسل به اهل بیت(ع) به سمت خداوند بازگشت./201/867/ب1