نقش شعر آیینی در ارتقای فرهنگی جامعه

امیر اکبرزاده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با بیان اینکه دین از فرهنگ جدا نیست، گفت: هنگامی که از دین سخن به میان می آيد، ناگزیر از مباحث فرهنگی نیز سخن گفته می‌شود.

شاعر آیینی کشور با اشاره به اینکه نمود فرهنگ در جامعه است، اظهار داشت: به اندازه‌ای که آموزه های دینی در ادبیات جامعه نمود بیشتری پیدا کند، تأثیرات شعر آیینی که خودش عمدتاً فرهنگی است را می‌توان بهتر در جامعه نهادینه کرد.

تأثیر شعر آیینی در جذب مردم به فرهنگ دینی

وی اضافه کرد: از یک سو فرهنگ جامعه ما دینی است و از طرفی دیگر نیز با ادبیات گره خورده است، شعر آیینی تأثیر بسزایی در جامعه دارد چراکه با توجه به فرهنگ دینی که در جامعه وجود دارد، اذهان مردم آموزه های دینی را در قالب شعر دینی به صورت فطری می پذیرد.

اکبرزاده با اشاره به ظرفیت شعر آیینی در ارتقای فرهنگ جامعه عنوان کرد: در هر زمینه‌ای می‌توان با این نوع شعر آموزه های دینی را ترویج داد و بسیاری از مردم را جذب فرهنگ دینی و اسلامی کرد.

وجه تمایز شعر دینی و شعر آیینی

شاعر آیینی کشور با بیان اینکه شعر آیینی به طور مستقیم در ارتباط با دین است، بیان کرد: هنگامی که از این نوع شعر سخن به میان می‌آید احساس می‌شود که مراد، شعر دینی است، در حالی که مراد از «آیین» نوع فرهنگ و زندگی اجتماعی افراد جامعه است.

وی ادامه داد: شعر دینی مبتنی بر دین اسلام است؛ با توجه به اینکه دین اسلام کامل ترین دین است و در همه زمینه‌ها برای بشر برنامه‌ریزی کرده است درمی‌یابیم که اگر در این عرصه کار شود می‌تواند تأثیر بسزایی در ترویج فرهنگ دینی در میان مردم داشته باشد.

شعر آیینی به خوبی تبیین نشده است

اکبرزاده با اشاره به برخی مشکلات که در حوزه نشر آثار شعر آیینی وجود دارد ابراز داشت: یکی از مشکلات این است که ناشران کمتر به نشر این نوع اشعار می‌پردازند و این موضوع سبب شده است که مخاطبان با «شعر آیینی» آشنا نشوند.

شاعر آیینی خاطرنشان کرد: ‌از دیگر مشکلات موجود در حوزه نشر آثار ادبی شعر آیینی این است، آثار در این عرصه به خوبی توزیع نمی‌شود؛ علاوه بر این رسانه‌ها نیز بسیار کم به معرفی شعر آیینی می‌پردازند.

وی افزود: متأسفانه بیشتر اشعار هیأت بیشتر تبلیغ می‌شود باوجود این که مباحث محتوایی آن نسبت به شعر آیینی کمتر است؛ شعر هیأت و شعر آیینی در یک راستا هستند و با یکدیگر تفاوتی ندارند، اما شعر هیأت غنای شعر آیینی را ندارد و همانند آن نمی‌تواند در فرهنگ سازی مؤثر باشد.

اکبرزاده در پایان یادآور شد: بعد حقیقی «شعر آیینی» را که مورد بررسی قرار می دهیم در می یابیم ادبیات فاخر آیینی که در گذشته مورد استفاده قرار گرفته افزون بر در نظرگرفتن احساسات و عواطف برای جذب مخاطبان، بیشتر در ابعاد دینی، فرهنگی، آموزشی و غیره تکیه شده است؛ اما امروزه در شعر هیأتی بیشتر بر روی احساسات تکیه شده و کمتر به مباحث فرهنگ سازی پرداخته می‌شود./841/ت۳۰۲/س