«شعر آیینی» دردهای واقعی جامعه را رصد می‌کند
محمد علی مجاهدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با بیان اینکه شعر همان مقدار که نیاز به شور و عاطفه و احساس دارد نیازمند به درک بالا نیز است، گفت: این نیاز به خاطر آن است که سطح آگاهی را افزایش دهد؛ هنگامی که این مهم محقق شود نگرش جامعه را می توان نسبت به مسائل پیرامونی تغییر داد.
تغییر نگرش؛ عامل شکوفایی شعر آیینی
پدر شعر آیینی کشور ادامه داد: پیشرفت در عرصه های فرهنگی، اجتماعی، اخلاقی و غیره مبتنی بر تغییر نگرش افراد جامعه است.
وی با اشاره به اینکه «شعر ولایی» یک قطعه از پازل بزرگ «شعر آیینی» است، اظهار داشت: غیرت دینیِ شاعرانی که درد جامعه را به جان و دل حس می‌کنند و نسبت به برخی مسائل اجتماعی واکنش نشان می‌دهند سبب می‌شود که مؤلفه‌هایی را برای افزایش میزان تأثیرگذاری آثارشان میان مردم رعایت کنند.
شاعران آیینی درد مردم را احساس می‌کنند!
مجاهدی با اشاره به اینکه یک بخش از شعر آیینی، «شعر اعتراض» است، عنوان کرد: شاعران در این نوع شعر نابرابری ها، تبعیض‌ها، ستم‌ورزی‌ها، عدالت‌گریزی‌ها و غیره را در سطح جامعه رصد می‌کنند و برای اینکه مردم را به سوی آثار خود جذب کنند، درد دل آنها را تبدیل به شعر می‌کنند و با این روش هدف خود را در جامعه نهادینه می‌کنند.
شعر آیینی، شاعر را به دنیای امروز رهنمون می‌کند
وی افزود: یکی از ویژگی‌های مهم شعر آیینی این است که شاعر در این نوع شعر سبک شاعرانی قدیمی را تکرار نمی کند بلکه مردم حضور او را در جامعه احساس می‌کنند چراکه با توجه به مسائل روز جامعه شعر سروده و آلام جامعه را منعکس می‌کند.
گریستن باید با درک مفاهیم عجین شود تا نتیجه دهد
پدر شعر آیینی کشور با بیان اینکه آگاهی دادن به مخاطب زمینه ساز شخصیت وی است، ابراز داشت: شاعران در زمینه اشعار ولایی نیز باید توجه داشته باشند که نباید تنها مخاطبان را به سوی گریستن رهنمون شوند، بلکه باید همواره به گونه ای برنامه ریزی کنند که ابتدا به مخاطب بینش و نگرش حقیقی را آموزش دهند و اگر این مهم محقق شود دیگر گریستن او تنها از سر احساسات و عواطف نبوده، بلکه از سر آگاهی و درک مفاهیم است.
وی در پایان یادآور شد: اگر تنها به بعد متأثر ساختن افراد توجه دهد نتیجه‌اش این می‌شود که شخص در هیأت اندوهگین شده و تصمیم به سالم زندگی کردن می‌گیرد، اما همین که از حال و هوای مسجد یا هیأت بیرون بیاید دوباره به همان زندگی سابق خویش ادامه خواهد داد و تغییری در وی حاصل نخواهد شد./841/ت302/س