تلفن همراه؛ همراه تا کجا

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، تلفن همراه پدیده ای جدید است و عملکردهای مثبت فراوانی دارد و در بسیاری موارد، همراه مفید و با ارزشی به شمار می آید، از آن جمله به موارد زیر می توان اشاره کرد:

خدمات بانکی، سرعت در برقراری ارتباط، هماهنگ کردن کارها، ایجاد فرصت های شغلی، اطلاع از رویدادهای مهم، صرفه جویی در زمان، دفترچه یادداشت، منشی همراه، اعلان زمان و مهم‌تر از اینها کارکردهای دینی: قران و دعای همراه، تصاویر و نمادهای مذهبی، برنامه های حدیثی و روایتی و دیگر برنامه های ارزنده که عملکردهای مثبت و مفید تلفن همراه هستند.

اما کارکردهای منفی و آسیب های فراوان دینی، روحی، روانی، جسمی، اخلاقی، علمی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی این ابزار کوچک به مراتب بیشتر از عملکردهای مثبت و مفید آن است و ای کاش به همراه ورود تلفن همراه، فرهنگ صحیح استفاده از معیارهای واقعی آن نیز وارد می شد!

مصیبت اینجا است که این وسیله اعتیادزا در خانه‌ها، مراکز عمومی، اتومبیل، ادارات، مغازه ها، مساجد، مجالس، مدارس، دانشگاه‌، خیابان‌ها و همه جا حتی در بستر خواب و ... نیز وجود دارد و با استفاده منفی و روابط آزاد و مبتذل از این وسیله کوچک، خانواده ها در معرض آسیب جدی اخلاقی، دینی، اضطراب، تشویش و فروپاشی قرار گرفته و زندگی با صفای دینی جامعه ما تبدیل به زندگی فناوری مبتذل شده است!

تربیت خانوادگی در مقابل رقیبان بی رحم ابزارهای شیطانی شکست خورده، شخصیت، هویت و اخلاق خانواده‌ها به خصوص جوانان و نوجوان دختر و پسر به ابتذال کشیده شده است.

بر این اساس، آقایان با وجود اعتماد به اعضای خانواده خود به خاطر ترس از فضای مسموم و ناامن موجود و گسترش سریع و بی‌امان سیستم های مبتذل رایانه‌ای و امکان برقراری ارتباط های غیراخلاقی، این وسیله ارتباطی شیطانی و دیگر وسایل رایانه را، آزاد و بدون مراقبت جدی و حتمی در اختیار خانواده خود قرار نداده، حیثیت، اخلاق و دین خانواده خود را از انحراف و تباهی حفظ کنند.

با ایجاد فضای صمیمانه و ارائه آگاهی لازم، رفتار، معاشرت، رفت و آمد و رد و بدل کردن ابزارهای رایانه‌ای اعضای خانواده را کنترل کرده و با دقت، مراقبت و هوشیاری از ورود و استفاده برنامه های منفی این وسایل در فضای زندگی جلوگیری کنند.

پدر و مادر مسلمان! انسان‌های تهی از شرف و غیرت برنامه های شومی برای ما و فرزندان عزیزمان تدارک دیده اند تا آینده‌مان سیاه شود و یک عمر با بدنامی، سرافکندگی و شرمساری زندگی کنیم./841/ت۳۰۳/س

منبع: جلد اول از کتاب «حجاب عزت است یا اسارت؟» نوشته محمدصادق ذبیحی