پوپولیسم دامنگیر برخی روحانیون

به گزارش خبرگزاری رسا، تلاش برای جا انداختن عقاید منافی با احکام دینی وقتی از زبان افراد معمم و روحانیون انجام شود، یقیناً تأثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. برخی روحانیون نیز برای گرفتن ژست‌های روشنفکری یا همراهی با جمعی که از نظرشان مردم شناخته می‌شوند و یا حب و بغض سیاسی و جناحی، راغب هستند که تفسیر‌های گزینشی و مطابق سلیقه عوام داشته باشند و در این مسیر گاه از احکام اسلام هم عبور می‌کنند.

بی‌راه نیست اگر مدعی شویم امروز روحانیتی که می‌کوشد مطابق سلیقه عرف مدنظر خود پیش رود، خطرش برای اسلام کمتر از تلاش‌های دین ناباوران برای زدن بنیان دین نیست. این چهره‌ها اسلام را رد نمی‌کنند، بلکه اسلام واقعی را آنچه خود می‌دانند، معرفی می‌کنند و طبیعی است رد غیرمستقیم گزاره‌های دینی به نام دین و توسط کسی که لباس متولی دین بر تن دارند، کمتر از زدن مستقیم دین توسط مخالفان اسلام حساسیت برانگیز خواهد بود و حتی مورد پذیرش هم واقع می‌شود. بی آنکه بشود آنقدر بدبین بود که این روند را آگاهانه دانست، اما این ناآگاهی باعث نمی‌شود که از تأثیر آن چشم بپوشیم. 

در هفته گذشته روز‌هایی چند را جامعه رسانه‌ای و مجازی کشور درگیر پخش اعترافات دختری رقاص از صداوسیما بود. برنامه‌ای که اگر در فضای مجازی هیاهو نمی‌شد، چندان دیده نمی‌شد.
سروصدای اعتراضات تند به صداوسیما برای پخش اعترافات دختری رقاص (بدون نشان دادن تصویر و اعلام هویت او) آنچنان بلند بود که کمتر صدایی در تأکید حرمت و جرم بودن کار آن دختر شنیده می‌شد. 

حجت‌الاسلام محمدرضا زائری مثل خیلی اوقات دیگر، صدای بلند این جدل بود. او اولویت را در برخورد با مفسدان اقتصادی دانست و نوشت که «قرن‌ها مردم رقصیدند و برهنه شدند و رفتند و آمدند، اما دین آسیبی ندید... آنچه دین و ایمان را متلاشی و نظام را نابود می‌کند لرزش کمر دختری نوجوان نیست؛ لغزش قلم قاضی کهنسال است!» که می‌شد گفت: با این حساب، قرن‌ها هم مفسدانی مال مردم را خوردند و دین آسیبی ندید!

در جایی دیگر می‌گوید «اگر دینی بگوید عرق خور را باید شلاق زد، ولی غارتگر اموال مردم را باید رها کرد، من آخوند هم زیر بار آن دین نمی‌روم» حرف‌های زائری مثل همیشه با مغالطه همراه بود.

در دین نداریم که تا وقتی تمام و کمال به احکام اقتصادی اسلام عمل نشده، احکام فرهنگی تعطیل باشد و دوقطبی سازی از احکام اسلام و تعطیلی یکی به بهانه عمل نشدن به دیگری ریشه‌ی دینی ندارد؛ گرچه در توئیتر و اینستاگرام طرفداران زیادی دارد! از طرفی این روحانی معروف توجه نکرد که جرم آن دختر رقاصی نیست؛ جرم او رقاصی اروتیک در فضای عمومی جامعه و اشاعه فحشاست، وگرنه محمدرضا زائری باید بداند هر شب در ایران صد‌ها مجلس عروسی در سالن‌های دارای مجوز با رقص برگزار می‌شود و کسی آن را جرم نمی‌داند. 

اگر قرار است روحانی فرهنگی ما بین یک عمل و تبلیغ آن فرقی نگذارد، نباید به دانش حوزوی و حقوقی او شک کرد؟! از طرفی چه کسی و کجا گفته باید عرق خور را شلاق زد، ولی غارتگر اموال مردم را رها کرد؟! شدت بخشیدن به گزاره‌ای که نیست و بعد رد آن، حکایت مغالطه پهلوان پنبه است. البته طبیعتاً سوت و کف‌های زیادی برای زائری زده شد، اما خوشامد دیگران، عقیده نادرست را درست نمی‌کند. همین روز‌هایی که زائری درباره این دختر رقاص می‌گفت و می‌نوشت، کیفرخواست ۳۰ اخلالگر ارزی صادر شد و در هیاهوی شبکه‌های اجتماعی دیده نشد. طبیعتاً داعیه دفاع از عملکرد‌های نهاد‌های متولی مبارزه با مفاسد اقتصادی را نداریم و مواضع ما روشن است، اما یک طرفه به قاضی رفتن هم درست نیست. 

روحانیونی دیگر در موضوعات دیگر در همین روز‌ها کوشیدند مطابق عرف مدنظر خود عمل کنند. یک عضو شورای شهر تهران درخواست آزادی بی حجابی برای توریست‌ها را داشت. این بار هم برای تأیید این نظر سراغ یک روحانی رفتند؛ حجت‌الاسلام غرویان در مصاحبه‌ای اعلام کرد که «توریست‌ها از نظر شرعی و فقهی جبری در اجرای موازین دینی ما ندارند، آن‌ها می‌توانند خودشان حجاب را اختیار کنند.» پاسخ به غرویان ساده است. مبنای قانون حجاب در ایران، سالم‌سازی محیط جامعه است و نه الزاماً در نظر گرفته شدن خیر و مصلحت فردی که ملزم به رعایت حجاب می‌شود. 

قانونگذار وجود فرد بی‌حجاب را مخل سلامت اخلاقی جامعه تشخیص داده و در این میان چه فرقی می‌کند این اخلال توسط فرد ایرانی انجام شود یا غیر ایرانی؟ مثلاً به غیر ایرانی‌ها اجازه دهیم که شما می‌توانید قانون توقف پشت چراغ قرمز را رعایت نکنید؛ وقتی قانون برای امنیت جامعه است، چه فرقی می‌کند کسی که آن را نقض می‌کند ایرانی باشد یا خارجی؟!

حجت‌الاسلام فاضل میبدی هم از کسانی بود که در مورد پخش اعترافات تلویزیونی آن دختر رقاص گفت که «بسیاری از اقدامات صداوسیما خلاف سنت اسلام است. در زمان پیامبر توصیه می‌شد منکر کتمان شود، نه اینکه در ملأعام اعتراف بگیرند.» روشن است که فاضل میبدی میان فسق علنی و گناه پنهان تفاوتی قائل نشده است.

در اینستاگرام با ده‌ها هزار فالوور دیگر جایی برای کتمان باقی می‌ماند؟! مشی رسانه‌های اصلاح‌طلب در انتشار این مصاحبه البته خلاف نظرشان در مورد سخنرانی امام جمعه ایرانشهر و ادعای تجاوز به ۴۱ دختر در این شهر بود که گناه پنهان بود و در عین لزوم رسیدگی قضایی، برای حفظ حرمت خانواده‌ها و قربانیان، نباید با آمار غلط و علنی بیان می‌شد و دادستان کل کشور هم تذکر داد که شرع و قانون بر کتمان این جرایم از جامعه اصرار دارد، اما ایراد کار امام جمعه ایرانشهر را نپذیرفتند. 

شخصی‌سازی دین، اصرار بر برداشت‌های سلیقه‌ای و اقلیتی را کل عرف قرار دادن و بر مبنای آن نظر دادن، در نهایت به حذف دین از جامعه خواهد انجامید. خطر این تفسیر‌ها برای دین یقیناً از اشاعه فحشای آن دختر کمتر نخواهد بود. تفسیر دین مطابق سلیقه عوام خود نوعی پوپولیسم است که دامنگیر برخی روحانیون شده است./۹۶۹/د۱۰۲/ب۱

منبع: روزنامه جوان