مهدویت در باورها و کارکردهای تحریف گرایانه اقطاب نعمت اللهی گنابادی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سید حسین شفیعی دارابی استادیار دانشگاه مجازی المصطفی امروز در همایش ملی «تصوف شاخصه ها و نقدها» که در سالن همایش غدیر برگزار شد، با اشاره به مسأله مهدویت در باورها و کارکردهای تحریف گرایانه اقطاب نعمت اللهی گنابادی اظهار داشت: اعتقاد به ظهور منجی که ریشه در معارف قرآنی دارد از اعتقادات و آموزه های مهم و مبنایی اسلام به شمار می رود.
وی افزود: مهدویت باوری مشترک میان قاطبه مذاهب اسلامی به ویژه شیعیان به حساب می آید و از آنجا که اهل تصوف و از جمله طریقت نعمت اللهی گنابادی نگاه و برداشتی متفاوت و مناقشه برانگیز از مهدویت دارند، بررسی انگاره های آنان در این حوزه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
حجت الاسلام شفیعی دارابی با اشاره به لزوم واکاوی میزان همسانی و همسویی باورهای طریقت نعمت اللهی با آموزه ها و اعتقادات شیعی خاطرنشان کرد: باید تلاش کنیم به شیوه ای توصیفی و تحلیلی و با تکیه و تمرکز بر نگاشته ها و آثار اهل تصوف و به ویژه اقطاب فرقه نعمت اللهی به واکاوی نگاه و نگرش این فرقه به منجی و مهدی باوری و بررسی میزان سازگاری و سنخیت آن با آموزه های اسلامی و شیعی بپردازیم.
وی اضافه کرد: در این راستا افزون بر بازشناسی و تبیین «مهدویت شخصیه» به عنوان باور بنیادین و بی بدیل شیعی و بازشناسی و نقد «مهدویت نوعیه» به عنوان یکی از انگاره های انحرافی فرقه نعمت اللهیه باید اهم پیامدها و کارکردهای آن بیان وبازگو شود.
استاد حوزه و دانشگاه در ادامه تصریح کرد: اقطاب فرقه نعمت اللهی همواره کوشیده اند تا باورها و رویکردهایشان را در حوزه مهدویت همخوان با اصول و اعتقادات ناب موعودگرایانه شیعه جلوه دهند و در این راستا بارها از حتمیت وقوع، شرایط، زمان و ویژگی های ظهور امام زمان(عج) سخن گفته اند.
وی با بیان این که اقطاب نعمت اللهی در مسیر اعتقاد به مهدویت اشتباه رفته اند، گفت: تعبیر و تفسیرهای خاص این فرقه از مهدویت و به ویژه طرح و تأیید اندیشه «مهدویت نوعیه» و «بیعت ولویّه» رگه هایی از تحریف و انحراف در باورها و رویکردهای فرقه نعمت اللهیه را آشکار می کند.
حجت الاسلام شفیعی دارابی در پایان یادآور شد: این مطلب همچنین گواه گویایی است بر این که رویکرد و نگاه این فرقه با آموزه های مترقی و مورد وفاق شیعه در باب مهدویت و ظهور منجی کاملا متفاوت است، بلکه فاصله بسیاری دارد./1330/پ202/ب1