آثار دشنام و ناسزاگویی از دیدگاه قرآن و روایات

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سیدمحمدباقر علوی تهرانی رییس بنیاد فارس المومنین، شب گذشته در مراسمی که در مسجد حضرت امیر(ع) برگزار شد با اشاره به مصادیق سوء خلق، گفت: یکی از مصادیق سوء خلق زبانی، فحش یا دشنام دادن است.

وی در تعریف فحش دادن، ابراز کرد: به کاربردن سخن زشت و دور از شأن انسان را دشنام می گویند بنابراین دشنام دادن هر سخن زشتی را شامل می‌شود و عقل نیز آن را مذمت می کند.

حجت الاسلام علوی تهرانی با اشاره به اینکه انسان ها با سه انگیزه فحش می دهند، اظهار داشت: وقتی فحش می‌دهند قصد جدی دارند، این اتفاق در شرایط غیر عادی اتفاق می افتد مانند درگیری و دعوا که یکی می‌گوید و دوتا می‌شنود.

رییس بنیاد فارس المومنین ادامه داد: گاهی قصد جدی ندارند و شوخی می‌کنند، آباء و اجداد و امهات شخص طرف مقابل را یاد می‌کنند ولی از باب شوخی، هیچ دعوایی هم نیست و قهقهه هم می‌زنند اما نه یک عده هم هستند که عادت به ناسزا گویی دارند و بدون آن واژه ها، روزِشان سر نمی شود؛ هر سه مورد، مشمول این حدیث نبوی که می فرمایند: فحاشی کردن در اسلام، در هیچ موردی وجود ندارد؛ قرار می گیرند.

وی با بیان حدیثی از پیامبراکرم(ص) که فرمودند: بهشت برای ورود انسان های فحش دهنده و ناسزاگو حرام است، گفت: همچنین می‌فرمایند: از ناسزا گفتن بر حذر باشید چون خداوند ناسزا و هرزه گویی را دوست ندارد.

حجت الاسلام علوی تهرانی ادامه داد: ناسزا گفتن یعنی هر حرف زشت و قبیحی که دور از شأن انسان باشد به زبان جاری شود رسول خدا(ص) می فرمایند: اگر فحش می‌خواست تجسم پیدا کند هر آینه شبیه کریه ترین موجودات در می آمد.

رییس بنیاد فارس المومنین اضافه کرد: حضرت فرمودند: کسانی که یکدیگر را فحش می دهند و سب می کنند دو شیطان هستند که با هم گفتگو می‌کنند؛ امام علی(ع) نیز فرمودند: فحش دادن از عجز و ناتوانی است و انجام دادن کار بد از کمی حیاء است.

وی ادامه داد: همچنین فرمودند: می‌خواهید آدم ناتوان را بشناسید به دهان او نگاه کنید، اگر فحاش است به فرموده حضرت امیر ناتوان و عاجز است، وقتی ناتوان بود نمی‌شود کاری را به او سپرد چون ناتوان است؛ ناسزا گویی به مومن انسان را در آستانه هلاکت قرار می دهد./813//202/خ