فضیلت انسان به فرمانبرداری از خداوند است نه ثروت و مکنت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام جعفر اسلامی فر مدیر مدرسه علمیه فاضلیه مشهد، عصر امروز در ادامه سلسله جلسات سخنرانی پیرامون کتاب شریف صحیفه سجادیه که در محل رواق مطهر امام خمینی(ره) بارگاه منور رضوی برگزار شد، گفت: خداوند برای هدایت انسان ها اولیای خود و ائمه هدی(ع) را همراه با کلمات و سخنان ارزشمند و هدایت گر قرار داده تا مردم با توجه دقیق به این سخنان راه رسیدن به هدف عالی انسانی که همان تربیت نفس است را طی کنند.

حجت الاسلام اسلامی فر افزود: یکی از گنجینه هایی که در اختیار ما قرار دارد، صحیفه سجادیه است که به زبور آل محمد(ص) معروف است و 54 دعا از امام سجاد(ع) در این کتاب شریف آمده است. امروز یکی از غریب ترین کتاب ها همین کتاب های دینی مانند صحیفه سجادیه و نهج البلاغه هستند که مردم کمتر برای مطالعه آن وقت می گذارند؛ در حالی که برای امور کم اهمیت تر، به راحتی فرصت قرار می دهند.

وی خاطرنشان کرد: امام سجاد(ع) در برهه ای زندگی می کردند که عده و عُده شیعیان کم شده بود و از سوی دیگر دشمن دنبال بهانه می گشت تا اندک افراد باقی مانده از اهل بیت(ع) را نیز به شهادت برساند. در چنین شرایطی حضرت وارد برخی معرکه ها نشدند که بهانه ای به دشمن ندهند و همین مسأله باعث شد که ایشان معارف شیعی را در قالب دعا برای مردم به یادگار بگذارند.

مدیر مدرسه علمیه فاضلیه مشهد مقدس در بخش اصلی سخنان خود به شرح دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه پرداخت و گفت: عنوان این دعا، رضایت به خواست الهی قرار داده شده است. خدای متعال نسبت به بندگان خود با عدالت و حکمت رفتار می کند و از همین روست که امام سجاد(ع) در ابتدای این دعا می گویند «خدایا نسبت به آنچه به دیگران عطا کرده ای اما برای من قرار نداده ای، امتحان نفرما که مبادا به حسد روی آورم.»

حجت الاسلام اسلامی فر با اشاره به عبارت شریف «أللهم طیّب بقضائک نفسی»، افزود: امام سجاد در این فراز دعا از خدا شرح صدری طلب می کنند که بدانند آنچه از خدا به انسان می رسد؛ به خیر اوست. گاهی اگر انسان فقیر باشد اما دستش در دست اهل بیت(ع) باشد، بهتر از این است که تمکن مالی داشته باشد اما از اهل بیت(ع) فاصله بگیرد.

وی اظهار کرد: به فرمایش امام سجاد(ع) باید خدا را بابت آن چه به ما نداده است بیش از آنچه داده است، شکر کرد. سپس حضرت می فرمایند «خدایا مرا از این که به فقیر گمان پستی ببرم و به ثروتمند گمان فضیلت ببرم چرا که شریف آن کسی است که به طاعت و بندگی تو شرافت پیدا کرده است.» یعنی اگر ثروتمند در ثروتش و فقیر در فقرش از خدا تبعیت کند، شرافت دارد. فقرای صبور و دین دار شفیعان روز قیامت هستند و مقام بالایی دارند. از همین روست که حسرت خوردن نسبت به دارایی دیگران اصلا موضوعیت ندارد./861/پ202/ب1