#فقط_به_عشق_علی

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، روز عید غدیر یک روز راهبردی برای شیعیان شمرده می شود. روزی که می تواند تاویل عملی آیه شریفه "کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله" باشد.

فراموشی غدیر نه در بین مسلمانان بلکه در بین شیعیان، خسارتی به بار آورد که جبران کردنش سال ها تلاش می طلبد. نزدیکی عیدغدیر به عاشورا شاید رمز و راز الهی باشد برای تلنگر مسلمین که اگر غدیری فراموش شود در پی آن عاشورایی خواهد آمد.

اعمال روز غدیر شاید با تمامی اعمال اعیاد اسلامی دیگر تفاوت معناداری داشته باشد. حتی نه در کردار بلکه در رفتار شخصی افراد هم برنامه دارد. در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که تبسم به لب داشتن شیعیان و گفتن ذکر "الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیرالمومنین و الائمه علیهم السلام" است.

مسلمانان شاد و خوشحالند و غم و اندوه در آن ها راه ندارد. شاید برخی بگویند دین اسلام همه اش گریه است؛ اما علت این گونه شدن اسلام خود ما هستیم نه اسلام. اگر غدیر فراموش نمی شد از زمین و آسمان نعمت می بارید و فدک و کوچه های مدینه و عاشورایی رخ نمی داد.

اگر می‌خواهیم غم اسلام پایان یابد باید غدیر احیا شود چون روز غدیر روز بیعت با امام زمان علیه السلام است که باید تا روز قیامت این امر مهم سینه به سینه منتقل شود.

شناخت امیرالمومنین علیه السلام فقط به پخش شیرینی و شربت نیست. زنده نگه داشتن نام امیر مؤمنان صرفا به اسم گذاری روی بلوار و خیابان نیست و الا مدینه امروزی هم خیابانی به نام علی(ع) دارد و سعی بین صفا و مروه در مکه نیز دری به نام  مبارک باب علی(ع) متبرک است!

شناخت امیر مومنان(ع) نیاز به شناخت خداوند دارد و به فرموده حضرت پیامبر اعظم(ص) علی را کسی نشناخت جز خدا و من. اگر بخواهی علی شناس شوی باید خاک های بی خیالی را از نهج البلاغه کنار بزنی. فضائلی که حتی از زبان دشمنش نیز گفته شده را بشنوی و از همه مهمتر اگر می خواهی شیعه شوی باید علی شوی!

زندگی روزمره ما رنگ و بوی علوی بگیرد، ظهور فرزندش نزدیک تر می شود. اصلا اگر به اعمال این روز شریف بنگری شیوه زندگی علی وار را می آموزی. اگر می خواهیم شبیه حضرت شویم هر روزمان را غدیر کنیم.

لباس پاکیزه پوشیدن، تبسم نمودن، تبریک و تهنیت به یکدیگر، صلوات فرستادن، رفتارهای سخاوتمندانه، عقد برادری، صله رحم و دید و بازدید، روزه گرفتن، شادی کردن، طعام دادن و صدقه دادن، زینت کردن، چشم پوشی از گناه برادران، برآوردن حوائج مومنان، مهربانی و عطوفت، ملاقات و مصافحه، سلام کردن و گشاده رویی، مساوات و مهمانی دادن از اعمال این روز است که وقتی می نگری جز سیرت علی نمی بینی!

برخی هایمان انگار "نومن ببعض و نکفر ببعض" شده ایم. مهربانی علوی را مومنیم ولی در چشم پوشی از گناه برادرمان کافریم!، با دوستان گشاده رو و به این عمل حضرت مومن شده ایم؛ اما با بداخلاقی در خانواده به ایشان کافر!

اسلام باید همه اش را دید و عمل کرد نه اینکه به اقتضای نیازهای شخصی مان آن را بپسندیم و بقیه آن را واگذاریم. قرآن ناطق و عملی حضرت امیر است. شاید نتوان مثل "علی" شد ولی شیعه او چرا. یادم است در سفری که به مدینه منوره داشتم در یکی از پاساژهای نزدیک مسجدالنبی جوانی بود که بازی رایانه ای می فروخت که اسمش رضا بود. وقتی به عمد به او گفتم اسم تو رضا است یا عبدالرضا، ناگهان با نگرانی کلامم را قطع کرد گفت نه نه، فقط رضا نه عبدالرضا!

عده ای از مسلمانی فقط به آداب اولیه تن می دهند و تنها به نماز اهتمام دارند؛ ولی دریغ از تبعیت و پذیرش ولایت علی علیه السلام، عده ای دیگر هم اهتمام به هیأت رفتن دارند و دقت در برپایی شادی و غم اهل بیت(ع) دارند؛ ولی دریغ از پرداختن عمیق به معارف قرآن کریم!

بزرگترین سفارش "پیامبر اعظم"(ص) ثقلین است. ولایت بدون قرآن کریم و قرآن کریم بدون ولایت بی معنا است. نهج البلاغه تفسیر زیبایی از قرآن کریم است که از فرد گرفته تا خانواده و از خانواده تا اجتماع و از اجتماع تا مدیریت کلان، همه و همه در خود دارد.

حیف و صد حیف که زمانه فقط تحمل 4 سال و 9 ماه خلاف ایشان را داشت و اگر پس از "پیام‌بر"، علی خلیفه می‌شد؛تاریخ از ورطه هلاکت نجات می‌یافت و جور دیگری رقم می خورد.

روز عید غدیر بهترین روز شکل علی شدن است. غدیر را بلند فریاد بزنیم تا عاشورای دیگری رقم نخورد./829/ی702/س

محمدمهدی مرادی