۲۰ سخن گهربار و خواندنی از نبی مکرم اسلام (ص)
به گزارش خبرگزاري رسا، پیامبر اکرم (ص) روز ۲۷ رجب با دریافت آیههای آغازین سوره علق که نخستین آیههای نازل شده بر ایشان است، به پیامبری مبعوث شد و پس از مبعوث شدن به پیامبری به داخل مکه و به خانه رفت. در خانه پیامبر (ص) سه تن حضرت خدیجه (س) همسرش، حضرت علی بن ابیطالب (ع) امام اول شیعیان و پسرعموی پیامبر (ص) و زید بن حارثه حضور داشتند.
پیامبر (ص) دعوت به توحید را نخست از خانواده خود آغاز کرد و اولین کسی که از زنان به ایشان ایمان آورد، همسر گرامی شان حضرت خدیجه (س) و از مردان پسرعموی گرامی شان حضرت علی بنابیطالب (ع) بود.
احادیث و روایات زیادی از نبی اکرم (ص) به یادگار مانده است که در ادامه گزیدهای از آن را می خوانید:
حدیث اول؛
لاَ یَنَالُ شَفَاعَتِی غَداً مَنْ أَخَّرَ اَلصَّلاَةَ اَلْمَفْرُوضَةَ بَعْدَ وَقْتِهَا.
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهد رسید.
بحارالانوار، ج، ۸۳ ص ۲۰
حدیث دوم؛
خَیرُ الأصحابِ مَن قَلَّ شِقاقُهُ و کَثُرَ وِفاقُهُ.
بهترین یاران کسانی هستند که ناسازگاری اش اندک باشد و سازگاری اش بسیار.
تنبیه الخواطر، ج ۲، ص ۱۲۳
حدیث سوم؛
اَلضَّیْفُ یَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ یَرْتَحِلُ بِذُنوبِ اَهْلِ الْبَیْتِ.
میهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد.
بحارالأنوار ج ۷۵، ص ۴۶۱، ح ۱۴
حدیث چهارم؛
مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ الْبَتَّة.
هرکس آبروی مؤمنی را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.
الجعفریات (الاشعثیات) ص ۱۹۸- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص ۱۴۵
حدیث پنجم؛
اِتَّقِ دَعوَةَ المَظلُومِ فَأِنَّما یَسأَلُ اللهَ حَقَّهُ وَ اَنَّ اللهَ لَن یُضیعَ لِذِی حَقِِّ حَقَّهُ.
از نفرین مظلوم بپرهیز؛ زیرا وی به دعا حق خویش را از خدا می خواهد و خدا حق را از حق دار دریغ نمی دارد.
کنزالعمال، ج ۳، ص ۵۰۷، ح ۷۶۵۰
حدیث ششم؛
اتقوا الحجر الحرام فی البنیان فانه اساس الخراب.
از استعمال سنگ حرام در ساختمان بپرهیزید که مایه ویرانی است.
کنزالعمال، ج ۱۵، ص ۴۰۵، ح ۴۱۵۷۵
حدیث هفتم؛
لِکُلِّ شَیءٍ زکاةٌ و زکاةُ الأبدانِ الصِّیامُ.
براى هر چیزى زکاتى است و زکات بدنها روزه است.
الکافى، ج ۴، ص ۶۲
حدیث هشتم؛
اِثنانِ یعجلهما اللهُ فِی الدُّنیا البَغیَ و عُقوقَ الوالدین.
دو چیز را خداوند در این جهان کیفر می دهد: تعدی و ناسپاسی از پدر و مادر.
کنزالعمال، ج ۱۶، ص ۴۶۲، ح ۴۵۴۵۸
حدیث نهم؛
اجرأکم علی قسم الجد اجرأکم علی النار.
هر کس از شما در خوردن قسم جدی تر است، به جهنم نزدیک تر است.
کنزالعمال، ج ۱۱، ص ۷، ح ۳۰۳۹۰
حدیث دهم؛
اَحَبُّ الْاَعْمالِ اِلَى اللَّهِ الصَّلاةُ لِوَقْتِها، ثُمَّ بِرُّ الْوالِدَیْنِ، ثُمَّ الْجَهادُ فى سَبیلِ اللَّهِ.
بهترین کارها در نزد خدا نماز به وقت است، سپس نیکی به پدر و مادر و بعد جنگ در راه خدا.
کنزالعمال، ج ۷، ص ۲۸۵، ح ۱۸۸۹۷
حدیث یازدهم؛
لاَ فَقْرَ أَشَدُّ مِنَ اَلْجَهْلِ وَ لاَ مَالَ أَعْوَدُ مِنَ اَلْعَقْلِ.
هیچ تهیدستی سختتر از نادانی و هیچ مالی سودمندتر از عقل نیست.
اصول کافی، ج ۱، ص ۳۰
حدیث دوازدهم؛
أحبّ الأعمالِ إلى اللهِ حِفظُ الّلسان.
بهترین کارها در پیش خدا نگهداری زبان است.
کنزالعمال، ج ۳، ص ۵۵۱، ح ۷۸۵۱
حدیث سیزدهم؛
أحَبُّ الجِهادِ إلَى اللّٰهِ عَزَّوجلَّ کَلِمَةُ حَقٍّ تُقالُ لإِمامٍ جائرٍ.
بهترین جهادها در پیش خدا سخن حقی است که به پیشوای ستمکار گویند.
مسند احمد، باقی مسند الانصار، ح ۲۱۱۳۷
حدیث چهاردهم؛
احب الله عبداً سمحاً إذا باع، سمحاً إذا اشترى، سمحاً إذا اقتضى.
خداوند بنده ای را که به هنگام خرید و هنگام فروش و هنگام دریافت سهل انگار است، دوست دارد.
نهج الفصاحه، ص ۱۵، ح ۸۵
حدیث پانزدهم؛
أَحَبُّ عِبَادِ اَللَّهِ إِلَى اَللَّهِ أَنْفَعُهُمْ لِعِبَادِهِ.
از جمله بندگان آن کس پیش خدا محبوب تر است که برای بندگان سودمندتر است.
نهج الفصاحه، ص ۱۵، ح ۸۶
حدیث شانزدهم؛
أحزم النّاس أکظمهم للغیظ.
آنکه در فرو بردن خشم از دیگران بیشتر است، از همه کس دور اندیش تر است.
نهج الفصاحه، ص ۱۷، ح ۹۵
حدیث هفدهم؛
اختبروا الناس بأخدانهم، فإن الرجل یخادن من یعجبه.
مردم را از معاشرانشان بشناسید؛ زیرا کند هم جنس با هم جنس پرواز.
نهج الفصاحه، ص ۱۹، ح ۱۰۶
حدیث هجدهم؛
أَخْوَفَ مَا أَخَافُ عَلَیْکُمُ اثْنَانِ اتِّبَاعُ الْهَوَى وَ طُولُ الْأَمَلِ.
بر امت خویش بیش از هر چیز از هوس و آرزوی دراز بیم دارم.
کنزالعمال، ج ۳، ص ۴۹۰، ح ۷۵۵۳
حدیث نوزدهم؛
ادْعُوا اللَّهَ وَ أَنْتُمْ مُوقِنُونَ بِالْإِجَابَةِ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ لَا یَسْتَجِیبُ دُعَاءً مِنْ قَلْبِ غَافِلٍ لَاهٍ.
خدا را بخوانید و به اجابت دعای خود یقین داشته باشید و بدانید که خداوند دعا را از قلب غافل بی خبر نمیپذیرد.
کنزالعمال، ج ۲، ص ۷۲، ح ۳۱۷۶
حدیث بیستم؛
إذا أحَبَّ اللّهُ عَبدا حَماهُ الدُّنیا کَما یَظَلُّ أحَدُکُم یَحمی سَقیمَهُ الماءَ.
وقتی خداوند بنده ای را دوست دارد، دنیا را از او منع می کند چنانکه شما مریض خویش را از نوشیدن آب منع میکنید.
کنزالعمال، ج ۶، ص ۴۷۱، ح ۱۶۵۹۵
/1360/