همت معنوی باید تنها برای رسیدن به خداوند باشد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، در درس اخلاق مجازی امروز در ادامه بحث همت و تأثیر آن در زندگی انسان، همت را عامل سعادت انسان در دنیا و آخرت عنوان کرد و گفت: همت داشتن انسان را به مقاصد بزرگ و مهم خواهد رساند.
وی در ادامه افزود: بعضی برای رسیدن به امور دنیایی که رنگ فنا دارد همت میکنند و بعضی برای رسیدن به امور آخرتی همت میکنند که معیار و رنگ او بقاء است، امور دنیایی 2 قسم است، گاهی حلال را طلب میکند و گاهی همت برای رسیدن به حرام است که قطعا این همت مذموم و ناپسند است.
همت معنوی با هدف دنیایی
استاد درس خارج حوزه علمیه اصفهان با بیان اینکه همت در آخرت و امور آخرتی نیز وجود دارد اظهار کرد: همت در امور معنوی بر دو قسم است، یکی اینکه شخص تلاش میکند به مقصد برسد ولی هدف از رسیدن به آن مقصد اخروی باز امور دنیایی است، مانند کسانی که میخواهند به مقامات معنوی دسترسی پیدا کنند و تصرفات خدایی کنند در جهان هستی تا بتوانند از این طریق به امور دنیایی نظیر شهرت یا مرید داشتن یا محبوب شدن دست پیدا کند و به دنبال لذتهای دنیایی است.
آیت الله مهدوی خاطرنشان کرد: اما کسانی هستند که به دنبال درجات عالی معنوی هستند و هدف آنها چیزی نیست جز رضایت الهی، یعنی بداند خشنودی خداوند در این است که انسان یک انسان کامل باشد، میخواهد به جایی برسد که خدا را از خود خشنود کند و محبوب خداوند باشد، شخص در این حالت مقام عند الله را در نظر دارد و تنها به فکر جلب توجه و الطاف الهی است.
وی با بیان اینکه هدف ما باید وجیه بودن نزد خداوند و رسیدن به لقاءالله باشد، تصریح کرد: هدف انسان باید از همت کردن دستیابی به تمام صفات ربوبی باشد، بجز صفت واجبیت که امکان دسترسی به او نیست، این همت بسیار والا و ارزشمند است و انسان باید در این طریق گام بردارد.
انسان باید نیت خود در همت معنوی را بسنجد
نماینده مجلس خبرگان رهبری با اشاره به ضروت توجه انسان به نیت خود در همت داشتن در امور معنوی، اظهار کرد: انسان باید در همت معنوی خود را مرتب بسنجد، اگر کسی به دنبال این است که مقام عنداللهی و مقام عندالناسی داشته باشد، نیت خالصی ندارد، اما اگر تنها به دنبال جلب توجه خداوند باشد همت معنوی او در مسیر صحیح است.
وی ادامه داد: یکی از نشانههای سیر الی الله با هدف مقام عندالله این است که انسان در این مسیر نگاهی به عرض نداشته باشد، یعنی به دنبال این نباشد که دیگران او را همراهی کنند، بلکه بدون ترس از مسیر و بدون اینکه نگاه به عرض داشته باشد در مسیر خود در حال حرکت بدون ترس از تنهایی در این مسیر است./1304/پ310/ب1