جامعه معتقد به امور معنوی پایبندی بیشتری به ارزش ها و احکام دارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین حسن رمضانی استاد درس خارج حوزه علمیه قم در ویژه برنامه منبرهای مجازی خبرگزاری رسا، به بررسی ابعاد مختلف کانون های ضد معنویت و ضد اخلاق پرداخت.

او ایمان به غیب را ویژگی برجسته متقین از نگاه آموزه های قرآنی و دینی می داند و منشأ اصلی کانون های ضد معنویت را منحصر کردن مسائل در امور محسوس ارزیابی می کند.

استاد رمضانی اعتقاد دارد که جامعه متقی و متعهد باید بکوشد تا اعتقاد خود را به امور معنوی و ماورایی دوچندان کند.

آنچه در ادامه می خوانید، بخش دوم سخنان استاد رمضانی در ویژه برنامه منبرهای مجازی سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا است.

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الله العظیم فی محکم کتبه «الذین یومنون بالغیب» در آغاز سوره بقره خدای متعال قرآن را به عنوان کتاب هدایت معرفی می فرماید؛ هدایت برای چه کسانی؟ برای متقیان، برای کسانی که پروا دارند و از حقایق و اموری که در راستای آن است پیروی می کنند و در برابر امور ضد حقایق موضع می گیرند و بی تفاوت نیستند.

خدای متعال متقیان را با اوصافی یاد می کند تا این که افراد بفهمند اهل تقوا هستند یا نه؟ آیا از پیام ها و هدایت های قرآن بهره می گیرند یا نه؟

نخستین ویژگی برای متقیان از پایگاه قرآن اعتقاد به غیب است، همه چیز را خلاصه کردن در امور محسوس درست نیست؛ بایستی ورای امور محسوسه اعتقاد داشته باشند که حقایقی هست، هستی در محسوسات خلاصه نمی شود؛ اعتقاد به باطن، معنا و اصل این نخستین ممیزه متقیان است.

الان بحث ویروس کرونا مطرح است، این ویروس آیا با چشم دیده می شود؟ با چشم مسلح آیا دیده بشود یا نشود اما در عین حال جهان را درگیر کرده و همه در برابر این امر نامحسوس پروا پیدا کرده اند و می خواهند خودشان را در امان نگه دارند و معتقد هستند علی رغم این که این ویروس دیده نمی شود می خواهند بپذیرند که با چنین واقعیتی سروکار دارند و موظف هستند به این که کارهایی را انجام بدهند یا کارهایی را انجام ندهند.

این یک نمونه است؛ هستی در محسوسات خلاصه نمی شود، در اموری که انسان ببیند یا آنها را با حواس ظاهری لمس شان کند و بچشد؛ حق تبارک و تعالی، فرشتگان و امور ماورایی این گونه هستند، قرآن کتاب هدایت هست برای متقیان و آنهایی که به غیب ایمان دارند، به حقیقتی به عنوان مبداء که محسوس و مادی نیست و با چشم دیده نمی شود اعتقاد دارند و همین اعتقاد هویت دینی آنها را تشکیل می دهد و اگر از آن فاصله بگیرد دین و هویت دینی معنایی نخواهد داشت.

اعتقاد به امور مامورایی این یک امر اساسی و جدی است؛ لذا کسی که به قرآن گرایش دارد هستی را در دو بخش عالم غیب و عالم شهادت می پذیرد و خدای متعال مسلط بر هر دو بخش و عالم بر هر دو بخش است «عالم الغیب و الشهاده»

انسان های متقی هم تا ایمان به غیب در آنها پا نگیرد و تقویت نشود، جذب معنویت آن هم معنویت حقیقی و نه معنویت صوری و کاذب نخواهند شد؛ بحث هدایت و تقوا و ارزش های دینی بدون پایبندی به ارزش ها معنا نخواهد داشت. لذا جامعه معتقد و متعهد به قرآن و ارزش ها باید بکوشد اعتقاد خود را به امور معنوی و ماورایی بیشتر کند، هرچه بیشتر نسبت به این امور و معنویت تقویت شود پایبندی به احکام و ارزش ها بیشتر خواهد بود. /924/پ202/ق