پیچ تاریخی مجلس و ضرورت اتحاد جریان انقلاب

مجلس یازدهم این روزها در حال یافتن خود و ارائه تعریفی جدید از جایگاه و شانیت یک مجلس طراز انقلاب اسلامی است، جایگاهی که در چند دوره اخیر علی الخصوص مجلس دهم رنگ باخته بود. این مجلس در پیچ تاریخی قرار گرفته است، دورانی که تداعی کننده اوایل دهه 80 شمسی است.

بحران های ساخته شده توسط جریان واداده اصلاحات در مجلس ششم، شورای شهر اول و ریاست جمهوری هفتم و هشتم منجر به دلسردی مردم از جریان حاکم شده بود، ناامیدی که در انتخابات شورای شهر دوم خود را نشان داد و این فرصتی شد تا جریان انقلابی با حضور در صحنه انتخابات شورای دوم، عصر جدید سیاسی در ایران را رقم بزند که در آن جریانات غرب گرا و واداده جایگاهی نداشتند.

امروز پس از 7 سال مدیریت بحران زا و غیر انقلابی جریان غربگرا بر کشور و ناراحتی مردم از رفتارهای غیرمسؤولانه باز نوبت به جریان انقلابی رسیده است تا بار تحول و امیدآفرینی را بر دوش بکشد و در این زمان حساس که نبرد میان نگرش انقلابی و نظام استکباری به اوج خود در تمام جهان رسیده، تصویری صحیح و کارآمد از مدیریت جهادی ارائه کند.

پایبندی به آرمان های امام خمینی (ره)، تاکید بر تحقق مسیر ترسیمی توسط رهبر انقلاب و اتکای صرف به خداوند متعال در پیشبرد آرمان های انقلاب امری ضروری است که می تواند راهگشای مدیریت جهادی بحران های فعلی باشد.

عبرت آموزی از اتفاقات دهه 80 بسیار اهمیت دارد، آنجا که اختلافات درونی جریان انقلاب و برخی رفتارهای تمامیت خواهانه در دولت دهم باعث انشقاق میان این جریان و فرصت سازی برای حیات بخشی مجدد به جریانات ضد انقلاب شد تا بتوانند دولت و مجلس را در اختیار بگیرند و خسارات عطیمی را بر کشور تحمیل کنند.

اکنون در این پیچ تاریخی لازم است جریان انقلاب ضمن هوشیاری نسبت به نقشه های استکبار خارجی و وادادگان داخلی، علم اتحاد و همراهی را برافرازد و با کنار گذاشتن منافع خرده جریانی به منافع ملی و آرمان های انقلاب فکر کنند و در مسیر پیش رو تنها به مبارزه با دشمن خارجی و ایادی آن ها بپردازند.

مجلس قوی و کارآمد می تواند طلیعه ورود به دهه ای از مدیریت جهادی و انقلابی تحت مدیریت داهیانه رهبر معظم انقلاب باشد که تکیه اصلی آن بر قدرت داخلی و ظرفیت های ملی خواهد بود.

علیرضا داودی