رفتن به بهشت مطابق با فطرت انسان و هموار است

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین حبیب الله فرحزاد چهارشنبه شب در سخنرانی دهه پایانی صفر در حرم حضرت معصومه(س) به ماجرای شاگرد امام صادق(ع) اشاره کرد و گفت: چند روزی شاگرد امام صادق نزد امام نیامد؛ پس از مدتی وقتی حاضر شد  علت نیامدن خود را فرزندارشدن عنوان کرد و از نام گذاری فرزند خود به نام محمد خبر داد؛ امام با شنیدن نام محمد این نام را تکرار کردند و به حالت تعظیم سر خود را نزدیک زمین کردند سپس گفتند هرگاه خداوند به ما پسری دهد نام او را محمد گذاریم و پس از یک هفته اگر خواستیم نام دیگری انتخاب می کنیم.

وی افزود: پیامبر اکرم(ص) نیز فرموده اند: «اگر خداوند تعدادی پسر داد و نام یکی از آنان را همنام من قرار ندهید در حق من جفا کرده اید» این مسئله بسیار مهم است و نباید به دنبال مباحث دیگر باشیم برای نمونه فرزندار می شویم ابتدا می پرسیم دختر است با پسر این سوال درست نیست در حالی که از امام سجاد(ع) روایت شده هرگاه خداوند فرزندی به ایشان می داد ابتدا می پرسیدند سالم است؟ سپس خدا را شکر می کردند.

حجت الاسلام والمسلمین فرحزاد با اشاره به روایت امیرالمومنین(ع) در زمنیه جایگاه مخلوقات بیان کرد: مخلوقات خداوند تماما از هستی خداوند هستند و خدمت به مخلوقات خدمت به خداوند است؛ همچنین امام علی(ع) در روایتی دیگر مسکین و فقیر  را رسولان خدا معرفی می کنند بنابر این هر کس به مسکین خدمت کند به خدا خدمت کرده است و هرکس مسکین را رد کند خدا را رد کرده است.

وی افزود: خداوند خطاب به حضرت داوود(ع) فرمود: اگر آن دست از بندگانم که از من فراری اند می دانستند چقدر من شوق بازگشت آنان را دارم از این شوق جان می دادند و بند بند وجودشان از هم گسسته می شد؛ این نسبت به بندگان فراری خداست و شوق خداوند به بندگانی که با خدا هستند از این بیشترست.

حجت الاسلام والمسلمین فرحزاد با اشاره به شعار حسن بصری نسبت به عجیب بودن راه یافتن به بهشت گفت: این شعار کاملا غلط بود چرا که رفتن به بهشت کاملا مطابق با فطرت است و جهنم رفتن مخالف فطرت است. برای نمونه دروغ گفتن که وعده عذاب دارد راحت نیست و یک یا دوبار دروغ می گوید اما بالاخره انسان رسوا می شود و نمی تواند این کار را همیشه ادامه دهد؛ به هر حال زمانی که امام سجاد(ع) این سخن را شنیدند در پاسخ این شعار را برعکس کردند و فرموند تعجب از کسی است که با وجود این همه لطف خداوند باز هم به جهنم می رود.1370/پ202/ق