تیغِ تیزِ محمود یا تشکیلات؟

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، عبدالناصر همَّتی، از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری 1400 از روند حمایت اصلاح طلبان از او در انتخابات گلایه داشت. همتی دربخشی از سخنانش گفت: «دائم می‌گویند چرا کاندیدا شدی؟ مگر بقیه کی هستند؟ بعضی دوستا‌ن اصلاح‌طلب فکر می‌کنند ما شهروند درجه دو هستیم و آنها درجه یک. دائم می‌گفتند چرا برخی رد شده‌اند، من متا‌سفم در این باره، ولی دلیل نمی‌شود بگوییم بنده کمتر از آنها هستم. چرا فکر می‌کنید من درجه دوم هستم؟ من ۴۰ سال است که مدیر ارشد کشورم. حالا ما که آمدیم باید به هزار نفر جواب پس می‌دادیم؟»

بیانات همتی حاکی از موج منفی و مخالفت هایی است که از ابتدا با این مدیر با سابقه اصلاح طلب دارد. همتی که در مناظرات از یک طرف در مقام دفاع از اقدامات ضعیف دولت روحانی و حامیان اصلاح طلبش بود و از طرف دیگر بدنبال نشان دادن گفتمان اصلاح طلبی بود. او صراحتا همان خطوط کلی را دنبال کرد که روحانی و جهانگیری و دیگر اصلاح طلبان در دوران گذشته آنرا دنبال می کردند.

امّا محمود صادقی که سابقه مشخصی در مسئولین رده بالای اصلاح طلبان ندارد و سابقه سیاسی او صرفا به نمایندگی در دوره دهم مجلس و لیست سی نفره اصلاح طلبان منحصر می شود، در بیانی تند و تحقیر آمیز به همَّتی اینگونه جواب گفته است:«جناب آقای همتی! لطفاً طوری اظهارنظر نفرمایید که کسانی هم که از شما حمایت کردند پشیمان شوند؛ کسی که مستقل و بدون هماهنگی تشکیلاتی قبلی نامزد می‌شود نباید طلبکار حمایت تشکیلاتی باشد. بعضی از تعابیر شما این شائبه را تقویت می‌کند که شما هم از بازیگران مهندسی‌ انتخابات هستید»

در بیان چند سطری محمود صادقی، نکات بسیاری بدست می آید از قبیلِ:

1-آنهایی که به همَّتی رای دادند به خاطر صلاحیت همَّتی نبوده است.

2-تشکیلات اصلاح طلبان حرف اوَّل و آخر را می زند!

3- اتهام به همتی در مهندسی انتخابات.

اصلاح طلبان که بعد از دولت دوم خاتمی، روند نزولی را در پیش گرفته اند، برای ورود به انتخابات 1400 ابتدا شعار تحریم سر دادند، بعد الفاظ مبهمی بیان کردند که حکایت از تردید آنها داشت و نهایتا به صورت رسمی از لیست شورای شهری حمایت کردند که در شهر تهران نتوانست حتی چند صد هزار نفر از مردم را با خود همراه کند. انتظار عمومی از اصلاح طلبان این بود که صدای نه بزرگی که مردم در انتخابات با صدای بلند در مقابلشان فریاد زدند را بشنوند. اصلاح طلبان بیشتر از هر زمان دیگری به خود انتقادی و پذیرش مسئولیت ضعفها و شکست های خود را دارند.

اصلاح رویه و تغییر که از اصول مهم اصلاح طلبی است بدون شک با تهدید و ارعاب محقَّق نمی شود. آنها که همیشه شعار دموکراسی و پذیرش مخالف را داشته اند چگونه با تیغ تیز سراغ همفکران و مدیران سابق خود رفته اند؟

 هرچند برخی از ایدوئولوگ های اصلاحات ضمن پذیرش شکست و احترام به رقیب خواستار اصلاح همه جانبه  در درون تشکیلات شده اند، امَّا میدان داری امثال «محمود صادقی» نشانه های خوبی را اعلام نمی دارد. 

در هر صورت این سوالات برای افکار عمومی وجود دارد که اِشکال آقای همَّتی چیست؟ سابقه 40 ساله او در مدیریت ارشد کشور و حضور پررنگ در دولت های مختلف اصلاح طلب، دلیل موجه بودن او برای حضور نیست؟ یا اینکه هیچ مدیر اصلاح طلبی حقّ ندارد بدون اجازه تشکیلات آب بخورد و مناصب مهم مخصوص نور چشمی هاست؟

معلوم نیست، محمود صادقی به عنوان نماینده تشکیلات مخفی اصلاح طلبان سخن می گوید یا اینکه نظرات شخصی اش را بیان می دارد. و اگر نظرات شخصی است چرا تشکیلات و سران اصلاح طلبان در مقابل او موضع گیری نمی کنند؟!

باید منتظر ماند و دید که «تیغ تیزِ محمود» محصور در«صادقی» می ماند یا بیانگر رویه اصلی «تشکیلات مخفی» اصلاح طلبان در بریدن ریشه مخالفین است؟!