دست اندرکاران برای رفع مشکلات نخبگان خود را به آتش نمی زنند
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام روح الله رجبی استاد مدرسه علمیه معصومیه در نشست، «صریح و صمیمی با مسؤولین حوزی» که با حضور حجت الاسلام والمسلمین عماد رئیس مرکز امور نخبگان در خبرگزاری رسا برگزار شد، گفت: حوزه علمیه ما اداری شده و کارها شکل پیدا کرده اما عمق پیدا نکرده است.
وی ادامه داد: در جلسات بسیار شنیده می شود حوزه ما شبیه دانشگاه شده است اما حقیقتا دانشگاه های خوب ما این گونه نیستند؛ اگر استاد دانشگاه استاد تمام باشد باید برای دانشجو ها وقت بگذارد و آن ها نیز از او علم می آموزند و فعالیت می کنند که باید ۸ ساعت در هفته تدریس کند و دانشگاه زندگی او را تأمین می کند.
این نخبه حوزوی اظهار داشت: استاد ما در حوزه برای یک ساعت تدریس ۲۰ هزار تومان دریافت می کند که حداقل یک ساعت مطالعه نیز لازم دارد و در حال حاضر کسی برای تمیز کردن منزل می آید ساعتی ۲۴ هزار تومان هزینه می گیرد؛ وقتی وضعیت حمایت از استاد چنین است نمی توان توقع داشت اساتید ما دامن پهن کنند و آدم بار بیاورند.
نخبگی در حوزه با استادی و شاگردی حاصل می شود
وی عنوان کرد: کلونی نخبگانی حوزه علمیه دور اساتید شکل می گیرد و از قدیم رابطه استاد شاگردی بوده است؛ باید اساتید انقلابی از نخبه را پرورش دهند و مرکز حمایت کند؛ پول به استاد بدهیم که از زندگی طلبه هم حمایت کند؛ کلونی های نخبگانی که حوزه دارد و جو علمی در آن جاری است و با محوریت استاد می چرخد، مغفول مانده است.
حجت الاسلام رجبی با اشاره به کمک ماهانه ماهانه ۲۰۰ هزار تومانی مرکز نخبگان، گفت: عزیزان حمایت مالی می کنند و خجالت می کشم بگویم چقدر است است در حالی که استادی داشتیم ماهی یک میلیون از ناحیه خیرین به بنده هدیه می داد یعنی بیش از ۵ برابر مرکز نخبگان به ما کمک می کرد.
وی با اشاره به طرح های نیمه تمام مرکز امور نخبگان حوزه، گفت: طرح استاد راهنما را اجرایی کردند که بعد از یک جلسه دیگر پیگیری نشده بود و بهتر بود به جای تحمیل یک استاد از طلبه پرسیده می شد بهترین استاد تو کیست و از استاد انقلابی و تراز حمایت می شد.
دست اندرکاران برای رفع مشکلات خود را به آتش نمی زنند
استاد مدرسه علمیه معصومیه با اشاره به مشکلات زیاد حوزه های علمیه گفت: مشکل اصلی ما این است که بزرگواران خود را برای حل مشکلات به آب و آتش نمی زنند؛ نباید طلبه نخبه مجبور باشد برای حل مسائل مالی زندگی خارج از قم وقت بگذارد و این مورد درک مدیران حوزه نیست چون اکثرا عضو هیأت علمی دانشگاه ها بوده و حقوق بالا می گیرند، خبر ندارند و مشکلات اساتید و طلاب را نمی فهمند.