صیانت از هک شدن!

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، مدت زمانی از هک شدن شبکه یک شبکه ملی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران می گذرد و این اتفاق باز هم زنگ خطر را برای ایران به صدا درآورد که نباید نسبت به فضای مجازی بی تفاوت بود.

امروزه با گسترش روز افزون اینترنت و فضای مجازی کارها و فعالیت هر چه بیشتر آسان شده است و ما شاهد زندگی و فعالیت هایی هستیم که پیش از این با زحمت و مشقت فراوان در نبود فضای مجازی و اینترنت می توانست انجام گیرد.

اما هر چقدر که این آسانی برای انسان ها به خاطر شبکه اینترنت و شبکه های اجتماعی به وجود آمده، بحث امنیت و دغدغه های آن بسیار پر رنگ تر شده است.

امروز دیگر حریمی به عنوان حریم خصوصی در این بستر وجود نداشته و متأسفانه هر روز شاهد آن هستیم که اطلاعات و اخبار هر از چند گاهی درز پیدا می کند.

امروزه این گونه اقدامات که باعث از بین رفتن حریم خصوصی می شود را اصلاحا هک کردن می گویند و این فعالیت مجرمانه متأسفانه به وفور در حال انجام شدن است.

اما واقعا هک چیست؟ برای توصیف بهتر هک کردن در قالب یک مثال آن را شرح می دهیم، فرض کنید با دوست‌ خود برای تفریح به خارج از شهر رفته‌اید و در حال تماشای تصاویر قدیمی خود در اکانت گوگل درایو او هستید، اگر زمانی که دوستتان به اکانت خود لاگین می‌کند به صورت ناخواسته رمز پسورد او را متوجه شوید و به دلیل کنجکاوی یا وسوسه پس از بازگشت به منزل و عدم حضور او به اکانتش وارد شده و ایمیل‌ها و تصاویرش را چک کنید در حقیقت شما یک هکر خوش شانس هستید و نام عملی که انجام داده‌اید هک است که دارای جرم قانونی است.

باید بدانید که عمل هک کردن خود دارای تاریخچه‌ای است، این اصطلاح در اصل به فیلم علمی تخیلی آمریکایی سال 1982، Tron  بازمی‌گردد که در آن شخصیت اصلی اقدام‌های خود برای ورود به سیستم کامپیوتری یک شرکت را هک کردن آن توصیف می‌کند.

پس از این فیلم و فیلم دیگری به نام WarGames که یک سال بعد از آن با این محوریت منتشر شد، یک باند هکرهای نوجوان به سیستم‌های کامپیوتری در سراسر ایالات متحده و کانادا از جمله آزمایشگاه‌های ملی Los Alamos، مرکز سرطان Sloan-Kettering و Bank Security Pacific حمله کردند.

بلافاصله پس از این اتفاق، مقاله‌ای در نیوزویک با عنوان هکرهای جوان منتشر شد که این اصطلاح را برای همیشه در ذهن کاربران سیستم‌های کامپیوتری ماندگار ساخت.

پس از آن، کنگره آمریکا وارد عمل شد و تعدادی از لوایح مربوط به جرایم رایانه‌ای را تصویب کرد که دسترسی غیر مجاز به سیستم‌های کامپیوتری یعنی هک یکی از آن‌ها بود.

اما در واقع هکر چه کسی است؟ در مورد این مطلب باید گفت که هکر شخصی است که از مهارت و دانش خود برای یافتن نقاط ضعف و آسیب‌پذیر در سیستم‌های رایانه‌ای استفاده می‌کند، او برای این فعالیت‌ها سیستم‌های رایانه‌ای و شبکه‌های کامپیوتری مختلف را به خوبی یاد می‌گیرد تا نقاط ضعف را در آن‌ها کشف کند. همچنین یک هکر معمولا در برنامه‌نویسی نیز تبحر دارد.

در واقع شکستن یک سیستم امنیتی بیش از ایجاد یک سیستم نیاز به هوش و تخصص دارد و به این دلیل که معمولا هکرها به سیستم‌هایی نفوذ می‌کنند، چندین تیم متخصص برای تامین امنیت در آن برنامه‌ریزی و تلاش کرده‌اند.

اما کاری که در رسانه ملی و شبکه یک سیما اتفاق افتاد و چند ثانیه این شبکه هک شد و کنترل آن از دست خارج شد بازهم زنگ خطر را برای ما به صدا درآورد.

این اتفاق برای اولین بار بود که در رسانه ملی اتفاق می افتاد البته باید اشاره کرد که برای غیر از رسانه ملی این اتفاق چندین نوبت و به انحاء مختلف اتفاق افتاده بود مثل: قطعی شبکه سوخت و پخش شعارهایی در بیلبردها و نمایشگرهای سطح شهر و یا اتفاقی که به واسطه ویروس استاکس نت رخ داد.

از قدیم الایام گفته اند که انسان عاقل از یک سوراخ چندبار گزیده نمی شود، این مثل معروف به این جهت بیان شد که وقتی ما در جنگ قرار داریم و چندین بار حملات سایبری و هک کردن سیتم های ما اتفاق افتاده است، باید به گوش تر و آماده تر باشیم و هر زمان که آسیبی می بینیم خود را مجهزتر کنیم تا چنین اتفاقاتی نیفتد.

هک شدن شبکه یک صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران اگر چه که بخاطر برد پر ارزش تیم ملی و شادی مردم و برنامه های تلویزیونی آن تحت پوشش قرار گرفت ولی این اتفاق نباید به راحتی به فراموشی سپرده شود.

بحث شبکه ملی اطلاعات از آن دغدغه هایی است که با تأکیدات دولت جدید هنوز هم چیزی در مورد آن گفته نمی شود، شاید گفت این دغدغه مهم اگر صورت پذیرد و این کار تحقق پیدا کند، خیلی از این اتفاقات که منجر به نشر مهم ترین مسائل کشور است به خارج از مرزها انتقال پیدا نکند و بیگ دیتاهایی که اسرار ما را در خود نهفته دارد به خارج از مرزها رسوخ پیدا نمی کند.

از طرح هایی که می توانست به این قضیه کمک کند و در واقع بتواند حافظ اطلاعات و امنیت داخلی ما باشد طرح صیانت بود.

این طرح می توانست با کمک متخصصان امر به صورت پخته و سنجیده عرضه شده و قبل از ارائه، به صورت پیوست رسانه ای روی آن کار شده تا اقناع عمومی روی آن صورت بگیرد، اما همین عدم توجه باعث شد که این طرح در همان ابتدا با چالش های فراوانی مواجه شود، چالش هایی که باعث شد افکار عمومی نسبت به آن انزجار پیدا کرده و جامعه نسبت به آن موضع گیری کند.

این موضع گیری های افکار عمومی آن قدرت رشد و گسترش پیدا کرد که سبب آن شد که هیئت رئیسه مجلس خبر از ابطال این طرح دهد.

به نظر می رسد چنین طرح هایی که می تواند امنیت فضای مجازی را فراهم کند به خاطر حساسیت عمومی روی آن، باید بسیار پخته و سنجیده عرضه شود و نبود توجه به این امر خسارت های جبران ناپذیری را بر کشور و مردم به وجود می آورد، خسارت هایی که حالا باعث شده امنیت کشور به خطر بیفتد.