عدم آزادی پوشش زنان در اجتماع عمومی مورد قبول همه جوامع جهانی است

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین رضا اسلامی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در نشست هم اندیشی «از الهیات اجتماعی تا ارشاد اجتماعی» با موضوع حجاب که در سالن جلسات دانشگاه باقرالعلوم(ع) برگزار شد، اظهار داشت: اخلاق اسلامی با فقه ممزوج شده است و مسئله حجاب یک مسئله شخصی نیست؛ بلکه امری اجتماعی بوده و تبعات عمومی دارد؛ به عنوان مثال اگر کسی نمازش ترک شود می گویند فلانی نمازش را نخوانده و این انعکاس پیدا می کند و جنبه اثباتی آن، آثار اجتماعی پیدا می کند؛ همچنین در روزه خواری، ترک حج و ترک حجاب که جنبه عمومی دارد.

وی در ادامه با اشاره به موضوع خود با عنوان ابعاد فقهی سیاست ترویج حجاب افزود: بحث فقهی درباره امر به معروف و نهی از منکر که در قالب ارشاد شناخته می شود و ارتباط آن با مسئله حجاب بحث ریشه داری است که فقهای ما از این موضوع ذیل کتاب جهاد از آن بحث کرده اند.

حجت الاسلام والمسلمین اسلامی خاطرنشان کرد: مسئله امر به معروف و نهی از منکر، مسئله ای است که  بُعد اخلاقی دارد و تنها بحث فقهی صرف و خشک نیست؛ چراکه فقه ما هر جا گسترش پیدا کرده است اخلاق نیز همان جا وجود دارد و تفکیک فقه از اخلاق امری غیرممکن و نشدنی است.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان داشت: شریک شدن در رنج های مردم امری کاملاً اخلاقی است و بیخیالی در امر به معروف و نهی از منکر نیز یک امر بی اخلاقی است و کسی که در اجتماع زندگی می کند نمی تواند نسبت به رفتارهای خوب و بد دیگران بی تفاوت باشد.

حجت الاسلام والمسلمین اسلامی در ادامه با اشاره به سیره پیامبرگرامی اسلام(ص) در تحسین و تقبیح برخی از امور اظهار داشت: یکی از صفات برجسته پیامبر گرامی اسلام این بود که امر خوب و نیک را تشویق می کردند و امور زشت و قبیح را تقبیح می کردند و این نشان می دهد که ما نیز نباید در این گونه موارد بی تفاوت باشیم.

وی ابراز کرد: ریشه اخلاقی امر به معروف و نهی از منکر که در کتاب‌ها نیز آمده است به این برگشت می کند که در اجتماع، همه افراد با همدیگر پیوسته هستند و رفتار هر یک از افراد بر روی افراد دیگر تاثیرگذار است و مسئله مهم حجاب و عفاف نیز کاملا این گونه است و نوع انتخاب لباس و پوشش افراد بر روی افراد دیگر تاثیر جدی دارد.

حجت الاسلام والمسلمین اسلامی تصریح کرد: امروزه این امر که هیچ کس حق ندارد در مراکز عمومی آنچنان که می خواهد لباس بپوشد، امری قابل قبول و مورد پذیرش برای افراد جوامع جهانی است؛ به گونه ای که در برخی از جوامع حتی برای نمای بیرونی ساختمان ها نیز باید از اداره مربوطه خود اجازه گرفته و مجوز دریافت کنند و این حاکی از این است که حتی نمای بیرون ساختمان نیز تاثیرات اجتماعی دارد و نمی تواند مسئله شخصی تلقی شود.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در پایان با اشاره به اینکه برخی افراد با مغالطه کردن، حریم خصوصی را با حریم عمومی اشتباه معنا می کنند خاطرنشان کرد: از نظر فقهی بسیار روشن است که رفتارهای فردی اگر تاثیرات اجتماعی بر جای گذارد، حیث تاثیرگذاری اجتماعی آن سبب می شود که آن رفتار، از امور شخصی بودن خارج شود و داخل در امور عامه گردد.