چالشهایی که تکفرزندان با آن مواجه هستند
به گزارش خبرنگار گروه جمعیت و تعالی خانواده خبرگزاری رسا، در کنار بعضی نکات مثبتی که برای تکفرزندان وجود دارد، چالشهای زیادی نیز، وجود دارد که تکفرزند با آنها مواجه است، در این مقاله به بعضی از معایب و چالشهای تکفرزندی میپردازیم که حاصل تحقیقات پایگاه پزشکی مدرن نت از معتبرترین پایگاههای پزشکی جهانی و همچنین پایگاه روانشناسی سایکولوژیتودی از معتبرترین پایگاههای روانشناسی جهانی است.
در این تحقیقات آمده است که بهعنوان والدین تکفرزند، گاهی اوقات ممکن است برخی از این ترسها را تجربه کنید ا ترسی که باعث تنهایی میشود؛ کودکی که تنها به دنیا میآید و بزرگ میشود ممکن است بسیار احساس تنهایی کند، وقتی خانواده به ساحل میرود، کودک ممکن است ساعتها بهتنهایی مشغول حفاری باشد!
ترس والدین که باعث فشار بر فرزند میشود؛ کودکان ممکن است با فشار زیادی روبرو شوند؛ زیرا والدین آنها انتظار دارند در مدرسه و سایر فعالیتها عملکرد خوبی داشته باشند، ازآنجاییکه والدین، دیگر بچهدار نمیشوند، ممکن است والدین از او انتظارات زیادی داشته باشند، او کسی است که تواناییهای والدینی آنها را منعکس میکند و اگر او با نمره 19 در یک آزمون به خانه برگردد، والدینش ممکن است پاسخ دهند: "یک نمره دیگر چه شد؟! "
کودکی که به تنهایی بزرگ میشود
ترسی که باعث محافظت بیش از حد والدین و شکست در دوستیابی فرزند میشود؛ کودکی که بهتنهایی بزرگ میشود ممکن است در دوستیابی با مشکلاتی روبرو شود و مهارتهای اجتماعی خارج از خانواده نداشته باشد؛ ترسی که ناشی از عدم مراقبین سالمندی والدین است؛ ممکن است تکفرزندی زیر بار مراقبت والدین مسن باشد و آنها باید تمام نیازهای والدین خود را بهتنهایی تأمین کنند.
آسیبهای زیادی در کمین تکفرزندی قرار دارد، تکفرزندان ممکن است مجبور شوند یاد بگیرند که چگونه خود را در زمانی که تنها هستند سرگرم کنند؛ اگر استعدادی برای خودسرگرمی نداشته باشند، بیشتر اوقات خسته میشوند؛ کودکی که بهتنهایی بزرگ میشود، ممکن است درنهایت جاهطلبی باشد؛ زیرا کسی نیست که با او رقابت کند و سعی کند از او پیشی بگیرد.
تککودکی و نداشتن مهارتهای اجتماعی
تک کودکان اغلب معاشرت با کودکان دیگر را سختتر میبینند، زیرا ممکن است فرصت بسیار کمی برای یادگیری مهارتهای اجتماعی مانند اشتراکگذاری و نوبت گرفتن داشته باشند؛ تنها کودکان نیز میتوانند بسیار خودمحور باشند و از بچههای دیگر نیز انتظار داشته باشند که بهاندازه والدینشان دلسوز باشند؛ آنها ممکن است تصور کنند که سایر کودکان در صورت ناراحتی، تسلیم بازی آنها میشوند و حتی به آنها اجازه میدهند برنده شوند.
کمالگرایی در کودکان اصلاً خوب نیست؛ چون بهراحتی از عملکرد خود راضی نمیشوند و همیشه احساس شکست و نتوانستن دارند ازآنجاییکه والدین تماموقت و توجه خود را برای تمرکز روی یک فرزند دارند، ممکن است هر عمل او را بهدقت بررسی کنند و از او انتظار کمال داشته باشند. وقتی او پشت میز مینشیند، ممکن است دائماً اظهارنظر کنند: «تو خیلی قد میکشی» یا «چرا درست نمینشینی». در نتیجه این همه فشار، کودک میتواند کمالگرا شود و احساس کند که تنها در صورت کاملبودن او را دوست خواهند داشت.
یکی از مسائل مهم خانواده که توجه جامعهشناسان و جمعیتشناسان را به خود معطوف کرده است مزایا و معایب تکفرزندی است و از بعضی تحقیقات مختلف بر میآید که فایده تکفرزندی در تمرکز بیشتر والدین بر کودکان و رفع نیازها و تربیت آنان است، اما نمونهها نشان میدهد که این مسئله چندان نمود واقعی ندارد چرا که مصادیق نقضی آن در مورد عدم موفقبودن در تربیت فرزندان در خانوادهها کم نیست به طور مثال لوس شدن عدم استقلال انزوا پرخاشگری توقعات بالا و غیره از عوارض عدم داشتن خواهر و برادر برای فرزند است.
آمارها و تحقیقات مراکز علمی مختلف دنیا و همچنین نوع نگرش و تحلیلهای رسانههای خارجی نیز مؤید این مسئله است، خوب است در این زمینه نگاهی داشته باشیم به گزارش روزنامه گاردین در مورد اثرات تکفرزندی، این روزنامه در مقالهای با عنوان " حقیقت در مورد تک فرزندان نوشته است: آیا آنها منزویتر و اعتمادبهنفس بیشتری دارند؟" و به رویکرد مزایا و معایب تکفرزندی پرداخته است و با بررسی مقالات برخی دانشمندان و اندیشمندان در مزایای تکفرزندی، انعطافپذیری در برخی موارد و قدرت خلاقیت را از مزایای تکفرزندی آورده است.
همچنین تمرکز والدین بر تربیت فرزند را از دیگر محسنات آن آورده است؛ اما با بررسی موارد متعدد تحقیقات دیگر دانشمندان و تعدد مصادیق آن اعتراف میکند که یکی از خصلتهایی چون لوس بودن، عجیبوغریب بودن و... از عوارض تکفرزندی در قرون متمادی است.
قوه تخیل بالا در تک فرزندها
بعلاوه اینکه گاردین در قسمتی از مطلب خود قوه تخیل بالا را که میتواند منجر به تمرین فریبکاری و دروغگویی شود را از معایب تکفرزندی میداند که البته همین قوه تخیل در تک فرزندان میتواند ایجاد خلاقیت کند؛ اما در کنار عوارضی بهمراتب ویرانگر است.
این روزنامه در معایب تکفرزندی نوشته است: "روانشناسان قرن نوزدهم همیشه کودکان تنها را تایید نمیکردند، این جی استنلی هال، روانشناسی بود که مدعی بود تنها بودن یک کودک «بهخودیخود یک بیماری است»، اندکی پس از آن، روانشناس دیگری به نام یوجین دبلیو بوهانون تحلیلی ویرانگر از تنها بودن فرزند ارائه کرد.
این کودکان «بیش از حد حساس» و مستعد "خودبزرگبینی متعصبانه هستند" این روزنامه دارابودن خصوصیات زنانه را از ویژگی احتمالی پسران تنها میداند چرا که به علت وابستگی زیاد، خیلی کم با پسران دیگر و خیلی زیاد با مادر ارتباط برقرار میکند؛ همچنین کودکان تنها را کودکان دارای قوه تخیلی بالا میداند که مستعد تمرین فریب و دروغگویی هستند.
این روزنامه در ادامه نوشته است: کلیشههای لوس، تنها و عجیبوغریب، در مورد تکفرزندان بیش از یک قرن است که دوام آوردهاند، البته تأخیر والدین در فرزندآوری، مشکلات باروری، ازهمگسیختگی روابط و فشارهای مالی از جمله هزینههای مسکن و مراقبت از کودک، همگی میتوانند منجر به یک خانواده تکفرزندی شوند.
بزرگسالانی که تنها کودک بودهاند فعالیتهای اجتماعی کمتری با خویشاوندان دارند
این روزنامه در قسمتی دیگر از مقاله خود آورده است: یک مطالعه در سال 2011 نشان داد بزرگسالانی که تنها کودک بودهاند فعالیتهای اجتماعی کمتری با خویشاوندان انجام میدهند که ممکن است در ابتدا با داشتن اقوام کمتر توضیح داده شود، اما تفاوتی در تعداد آنها پیدا نشد. اما بر اساس یک نظرسنجی در تعامل اجتماعی با دیگران، کودکان تنها میزان بیشتری از قربانی شدن در بین همسالان را تجربه میکنند.
هوشمندیهای بچههایی که خواهر و برادر دارند در یادگیری بالاتر از تکفرزندیها است، بعلاوه بچههایی که خواهر و برادر دارند «یاد میگیرند که بچههای دیگر را سریعتر و راحتتر بخوانند و به خانوادههای تکفرزند برای رفع این مشکل توصیه میکند با خانوادههای دیگری که فرزندانی در سنین مشابه دارند به تعطیلات بروند تا وضعیتی شبیه و نزدیک به داشتن خواهر و برادر داشته باشند!