بسم الله الرحمن الرحیم
آقای رئیس، در ابتدا، مایلم ریاست فدراسیون روسیه بر شورای امنیت را تبریک بگویم و برای برگزاری و سازماندهی به موقع این ابتکار تشکر کنم.
چندجانبه‌گرایی مؤثر برای تضمین صلح و امنیت بین‌المللی ضروری است. ما بر اهمیت چنین ابتکارهایی برای برجسته کردن نیاز به چندجانبه‌گرایی و تأکید بر پیامدهای زیان بار یکجانبهگرایی خودخواهانه تأکید می‌کنیم.
جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای مؤسس سازمان ملل متحد، تعهد پایدار خود را به چندجانبه‌گرایی مؤثر که بر اساس حقوق بین‌الملل و اصول منشور سازمان ملل متحد استوار است، مورد تاکید قرار می دهد..
اجازه دهید، آقای رئیس، تا از این فرصت برای طرح چند نکته از سوی جمهوری اسلامی ایران استفاده کنم:
1) سازمان ملل متحد فقط برای «نجات نسل‌های آتی از بلای جنگ» تأسیس نشد، بلکه خواستار «توسعه روابط دوستانه میان ملت‌ها بر اساس احترام به اصل حقوق برابر و حق تعیین سرنوشت مردم» نیز بود. این اصول و دیگر اصول و اهداف والای مندرج در منشور فقط از طریق همکاری چندجانبه قابل حصول است. یکجانبهگرایی مغایر با صلح و عدالت است.
2) تساوی حاکمیت دولتها پایه بنیادین نظام ملل متحد است. این اصل بر پایه حق تعیین سرنوشت هر ملت است که به واسطه آن می‌تواند سرنوشت خود را رقم بزند. «ممنوعیت تهدید یا توسل به زور»، «حل و فصل صلح آمیز اختلافات»، و هم‌چنین «عدم مداخله در امور داخلی دیگر کشورها» همگی با هدف محافظت از حق حاکمیت ملل در قبال تجاوز خارجی و تأمین روابط دوستانه بین آن‌ها برقرار شده است. یکجانبهگرایی، پایه‌های بنیادین ملل متحد و اصول اساسی آن را خدشه‌دار می‌کند. یکجانبهگرایی، دعوت به بی‌عدالتی، تقابل و جنگ است.
3) سازمان ملل متحد، به عنوان بزرگ‌ترین نماد چندجانبه‌گرایی، در معرض مصیبت یکجانبهگرایی است. متاسفانه شورای امنیت همواره مورد سوءاستفاده برخی اعضای دائم برای دستورکارهای راهبردی یا سیاسی خود محور قرار گرفته است. از یک سو، آن‌ها از اهرم شورا برای ورود فشار بر کشورهای دارای حاکمیت مستقل استفاده کرده‌اند، و از سوی دیگر مانع اقدام شورا برای توقف تجاوز و نقض صلح توسط کشورهای همسو و متحدین خود شده‌اند. مثال بسیار واضح مربوط به چندین دهه وتوی هر گونه تصمیم معنادار توسط آمریکا در مورد نسل‌کشی مستمر رژیم اسرائیل علیه فلسطینی‌ها و تجاوزات مکرر آن علیه ملت‌های منطقه است. در اینجا می خواهم تاکید کنم که حمایت و همبستگی جمهوری اسلامی ایران با گروه های مقاومت در چارچوب حقوق بین الملل اقدامی مشروع و با هدف پایان دادن به اشغالگری و تجاوز در منطقه است. مقاومت پاسخی به یکجانبه گرایی و حمایت متعصبانه از یک رژیم جنایتکار است که در حال ارتکاب به جنایت نسل کشی در غزه و سرزمین فلسطین است.
4) چندجانبه‌گرایی، مستلزم احترام به تقسیم کار میان ارکان ملل متحد است. دست‌اندازی خزنده شورا به مسائل ورای دستورکارش، که به وضوح در منشور تشریح شده، تمامیت منشور به عنوان یک معاهده بین دولتی را به مخاطره می‌اندازد و شورا را از کارکرد مناسبش منحرف می‌کند. علاوه بر این، «اعضای ملل متحد توافق کردند که تصمیمات شورای امنیت وفق منشور را پذیرفته و اجرا کنند». در اینجا، می‌خواهم به قطعنامه‌های ناعادلانه تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران طی سال‌های 2006 تا 2010 اشاره کنم که نتیجه ادعاهای بی‌اساس آمریکا در مورد برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران، در تعارض با حقوق ایران تحت معاهده عدم اشاعه و ناقض حقوق بشر بنیادین مردم کشور من بود. تأکید می‌کنم شورای امنیت سازمان ملل متحد و آن گروه از اعضایی که نقش اساسی در تحمیل آن تحریم‌های غیرقانونی و نامشروع علیه جمهوری اسلامی ایران داشتند، نمی‌توانند از مسئولیت خود در قبال نقض حقوق مردم ما شانه خالی کنند.
5) اقدامات قهری یکجانبه به شکل تحریم‌های فراسرزمینی همچنان مظهر یکجانبهگرایی افراطی و غیرانسانی است. آمریکا و متحدان غربی‌اش که آن تحریم‌ها را اجرا می‌کنند، باید برای ویرانی، مرگ و رنج بی‌پایان ملت‌های تحت تحریم از جمله مردم کشور من پاسخگو شوند.
آقای رئیس، جمهوری اسلامی ایران همواره پایبندی خود به چندجانبه گرایی را نشان داده است که نمونه بارز آن مشارکت سازنده در انعقاد برجام است. برجام به عنوان یک ابتکار موفق چندجانبه توانست یکی از موضوعات غیرضروری و یک نگرانی ساختگی از سوی کشورهای غربی در خصوص برنامه صلح آمیز هسته ای ایران مورد توجه قرار دهد و قرار بود تحریم های ظالمانه را از دوش ملت ایران بردارد.
متاسفانه این روند چندجانبه با رویکرد غرب و یکجانبه آمریکا با چالش جدی روبرو شد. خروج یکجانبه آمریکا از توافق یکی از مظاهر یکجانبه گرایی در عرصه بین المللی است که موجب آسیب دیدن به همه طرف های توافق شد.
به همین نحو، سیاست همسایگی جمهوری اسلامی ایران یکی از نتایج توجه به چند جانبه گرایی برای حل موضوعات و نگرانی های مشترک است. در این زمینه، ایران گفت‌وگو و همکاری منطقه‌ای را دنبال می‌کند تا فضایی را ایجاد کند که بتوان منابع را برای پیشرفت و توسعه منطقه به نفع همگان اختصاص یابد. در واقع، تقویت مشارکت و همکاری برای امنیت جمعی و توسعه پایدار در منطقه ای اصل راهنما سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
آقای رئیس، در پایان می خواهم به رویکرد و سیاست خارجی دولت جدید جمهوری اسلامی ایران که مبتنی بر تقویت چندجانبه گرایی بر اساس اصول منشور ملل متحد و حقوق بین الملل است، تاکید کنم. جناب آقای دکتر پزشکیان، رئیس جمهور منتخب ایران، اعلام کرده اند که رهیافت اصلی سیاست خارجی دولت وی گشایش افق‌های جدید، و گسترش همه‌جانبه روابط دوستانه با سایر دولتها بر اساس گفتگو، همکاری، برابری و احترام متقابل خواهد بود و در چارچوب این رویکرد، دولت جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژه و رفیعی برای تعمیق هر چه بیشتر مناسبات همه جانبه با کشورهای همسایه، منطقه و دیگر دولتها قائل است.
آقای رئیس، همان‌طور که دبیرکل خاطر نشان کرده، چالش‌‌های جهانی می‌تواند «فقط از طریق احترام به حقوق بین‌الملل، پایبندی به تعهدات جهانی و اتخاذ چارچوب‌های مناسب برای حاکمیت چندجانبه حل و فصل شود». جمهوری اسلامی ایران ضمن تأکید بر این مطلب، از هر گونه ابتکاری برای تقویت چندجانبه گرایی و افزایش احترام به حقوق بین‌الملل و تحقق اهداف و اصول منشور ملل متحد استقبال می‌کند. چندجانبه‌گرایی کلید اصلی مقابله با تهدیدات و چالش های جهانی است. معتقدیم که تنها راه ایجاد محیط ایمن، عادلانه و فراگیر همین است تا همه ملت‌ها از رشد و صلح پایدار بهره‌مند شوند.