«چشم بادومی»؛ یک روایت بدون دغدغه

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، «چشم بادومی» به عنوان یکی از آثار چهل و سومین جشنواره فیلم فجر در روز چهارم و در کاخ جشنواره به اکران درآمد و می‌توان گفت به نسبت موضوعی که محوریت خود را بر روی آن گذاشته است، جمعیت قابل توجهی نیز در سالن اکران حاضر بودند؛ نخستین نکته قابل توجه در ارتباط با این اثر، کارگردانی آن است. ابراهیم امینی که پیش از این فیلمنامه نویس آثاری چون ایستاده در غبار، موقعیت مهدی، لاتاری و ... را در کارنامه خود داشته است، در مقام کارگردان، چشم بادومی نخستین تجربه فیلم بلند او است. به گونه‌ای که حتی فضای این اثر با کارهای سابق امینی تفاوت چشمگیری دارد و پروژه جدیدی در کارنامه کارهای او است.

فیلمنامه اثر اما تاثیرات قابل توجهی از مباحث روان شناسان و جامعه شناسان را در بر نمی‌گیرد و بدون دغدغه بیشتر در یک فضای درام پیش می‌رود و از جایی به بعد وارد بحث هویت شخصیت دختر داستان می‌شود.مائده شخصیت اصلی داستان از جایی به بعد در مقابل با مرگ فردی که هوادار او است، مرزهای هویتی خود را از بین می‌برد و تصور می‌کند که خود آن فرد است. در اینجا نیمچه نگاهی به بحث هویت فردی نسل جدید و تعریف آن در نسبت با فردی که هوادار او است انداخته می‌شود. نکته قابل توجه ایجاد احساس و پیوند میان مائده و پدربزرگ خود با بازی مهدی هاشمی است که به شکلی سعی می‌کند تا با نزدیکی به نوه خود و درک احساسات درونی او که شبیه به خود است، او را به گونه‌ای نجات دهد. سکانس پایانی و مواجهه مائده با افرادی شبیه به خود که همگی خود را شبیه به خواننده کره‌ای کرده‌اند، به نوعی نقطه عطف فیلمنامه است و هدفی است که به نظر می‌آید نویسنده برای آن متصور شده است؛ و البته دیالوگ پدربزرگ که به مائده می فهماند شبیه به هویت خواننده داستان زیاد است اما کسی شبیه به تو و هویت او در این دنیا وجود ندارد.