حکومت مردم بر مردم بدون نقش خدا و دین، فریبنده ترین مدل حکومتی جهان معاصر است

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در نخستین نشست علمی «فقه نظام‌ساز و ظرفیت‌های دنیای معاصر»، انواع حاکمیت و حکمرانی و ویژگی‌های آن در دوران تاریخی تا عصر معاصر و تقاوت حکمرانی طاغوت و حکمرانی الهی مورد بررسی قرار گرفت.

حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد کاشی زاده دبیر علمی با اشاره به مقاله «فقه نظام‌ساز و ظرفیت‌های دنیای معاصر» توضیح داد: منظور ما از فقه نظام‌ساز به عنوان شاخه‌ای از فقه اسلامی براساس اصول و احکام شرعی آن است که پایه در شرع و یک طراحی از نظام‌های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و حقوقی دارد.

وی بیان کرد: هدف این فقه تحقق یک جامعه عادلانه مبتنی بر ارزشهای اسلامی بر بستر قوانین و ساختارهای حکومتی است که حاکمیت و رهبری را تصویر می‌کند که براساس شریعت و رهنمون‌های دینی این فضا پی گرفته می‌شود و نگاه منحصرا به فضای زندگی فردی نیست و فضای زندگی اجتماعی را نیز در نظر می گیرد؛ جامعه‌سازی و نهادسازی می‌کند تا به این هدف برسد.

این دبیر علمی عنوان کرد: در این باره مباحث زیادی مانند کلیات و مبانی فقهی نظام‌ساز و تفاوت فقه فردی و فقه نظام ساز و روش شناسی اجتهادی و فقه نظام ساز با سایر علوم اسلامی وجود دارد، اما بنا داریم مباحثی چون ظرفیت دنیای معاصر برای فقه نظام ساز مانند نیازهای نوین جوامع بشری و نسبت فقه نظام ساز با دولت های مدرن و حاکمیت سیاسی و تعامل فقه با نهادهای بین المللی و حقوق بشر و ظرفیت‌های تکنولوژیک و دیجیتال برای توسعه فقه نظام ساز و بحث جهانی سازی و فرصت‌ها و چالش‌ها را مورد بحث قرار دهیم.

وی ادامه داد: در بخش سوم نیز ابعاد فقه نظام ساز در دنیای معاصر مانند فقه نظام ساز و عدالت اجتماعی و اقتصادی اسلامی و حکمرانی اسلامی و نظام حقوقی و نظام تربیتی و آموزشی و ابعادی که با فقه تعامل گر می‌شوند بررسی و در بخش چهارم چالش‌ها و آینده فقه نظام ساز در دنیای معاصر و ناسازگاری‌ها و موانع اجتماعی و تنوع فرهنگی و راهکارهای نوین در اجتهاد و تحول فقه برای پاسخ گویی به نیازهای معاصر تبیین می‌شود که تمامی این مباحث تطبیقی است.

در این نشست حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محمد حسن زمانی ارائه دهنده مقاله تصریح کرد: امیدواریم سهم موثری در ارائه راهکاری برای تدوین آموزه‌های فقهی متناسب با تشکیل دهنده یک نظام جامع داشته باشیم؛ در این راستا سه موضوع مورد بحث است.

وی خاطرنشان کرد: نخستین مساله تمدن اسلامی است؛ نظام اسلامی که تکامل یافت آن وقت نام تمدن اسلامی را می توان بر آن نهاد، در این باره شناسایی و بررسی ارکان تشکیل دهنده و تکوین کننده تمدن اسلامی اهمیت دارد که مکمل بحث دیگری است، دومین موضوع مقایسه ارکان تمدن اسلامی با ارکان تمدن غربی است؛ غرب، امروز پرچمدار تمدن در جهان است و ما نیابد آن را کوچک بگیریم، زیرا در بسیاری از عرصه‌های تمدنی گوی سبقت را از کشورهای اسلامی ربوده، منتها تمدن آنها ارکانی متفاوت از ارکان تمدن ما دارد، متاسفانه بسیاری از نسل جوان کشور ایران و جوامع اسلامی و مشرق زمین شیفته تمدن غرب شده اند و این شیفتگی کاذب است و باید واهی بودن این ارکان به طور علمی بررسی شود تا نسل امروز آن را باور کند.

حجت‌الاسلام والمسلمین زمانی در ادامه گفت: سومین موضوع مکانیزم و فرآیند استخراج نظام‌های اسلامی از درون منابع فقهی ماست، خود این فرآیند خاصی است و ما فرآیند جدیدی نیاز داریم که آموزه هایی را به شکل نظام استخراج کنیم این فرآیند، کار نرم افزاری جدی می‌خواهد و حدس می‌زنم در این موسسه و دیگر مراکز مباحث خوبی بررسی شده و حوزه و مراکز دینی درباره نظام‌ها ی مختلف بحث می‌کنند؛ در این باره آثار خوبی در این عرصه داریم که مورد استفاده جدی قرار نگرفته، زیرا فرآیند استخراج نظام‌های معرفتی اسلامی از متون فقهی و احادیث و روایات و تفاسیر ما کاری ارزشمند و سنگین است.

وی افزود: محور بعدی مساله ظرفیت است که ظرفیت معارف دینی و جهان اسلامی برای عرضه این نظام معرفتی و جهان غیر اسلامی برای اینکه ما نظام اسلامی را به انها عرضه کنیم مورد بحث است؛ بنده در طول 4 دهه در کشورهای مختلف غیر اسلامی حضور داشتم و شاهد اقبال نخبگان از نظام معرفتی اسلام بوده‌ام؛اگر توان فهم و تبیین صحیح آن را داشته باشیم، حتی در واتیکان در برابر آن زانوی ادب به زمین می‌زنند.

این ارائه دهنده مقاله عنوان کرد: تجربه عینی من این است که اگر استحراج خوب انجام شود دنیا پذیرش دارد، چون آموزه های اسلام فطری و الهی و ناب است و خداوند فطرت انسان‌ها را براساس فطرت الهی و پذیرش حق آفریده است و فطرت انسان‌ها در این عالم تغییر نکرده و طالب حقیقت و کرامت است و اسلام چیزی جزء فضیلت اخلاقی و بیان واقعیات هستی نیست.

وی بیان کرد: در نظام حکمرانی اسلامی مباحث زیادی مطرح است؛ بعد از انقلاب اسلامی ایران، مدعی شدیم بهترین نظام و مدل حکومتی را ما در ایران تحقق ساختیم و آن نظام جمهوری اسلامی است که هسته مرکزی آن ولایت فقیه است، این ادعای ماست؛ اما این ادعای درون کشوری می‌باشد،ما در روی کره زمین حدود 200 کشور داریم که برخی یک نظام حکومتی دارند و مردم آن کشور و دولتمردان آن کشور مدعی هستند نام حکمرانی کشورشان بهترین مدل حکمرانی است، در حالی که هیچ یک از مدل‌ها شبیه هم نیستند.

حجت‌الاسلام والمسلمین زمانی عنوان کرد: برای اثبات این ادعا، باید مرحله مقایسه و مطابقه علمی بینجامد، بنده در طول سی سال حضور فرهنگی و اجتماعی در کشورهای مختلف و مقایسه مدل‌های حکمرانی تاریخ بشر و جهان معاصر با مدل نظام جمهوری اسلامی ولایت فقیه، 5 تقسیم‌بندی انجام داده‌ایم؛ نخستین دسته حکومت فرد بر جامعه بدون نقش خدا و دین و بدون نقش مردم در حکمرانی همانند پادشاهی و سلطنتی و استبدادی و دیکتاتوری و امپراطوری و فرعونی است؛ این نوع، بدترین مدل حکومتی و رایج ترین مدل حکومتی در طول تاریخ حکمرانی بشر بوده و به مرور زمان منقرض شدند.

وی تصریح کرد: دومین نوع، حکومت یک گروه بر جامعه بدون نقش خدا و دین و بدون نقش مردم در حکمرانی است که در تاریخ مصادیق کمتری داشته مانند حزب کمونیست در شوروی و یا حزب کمونیستی در چین و یا حکومت اشراف بر مردم از این نوع است، سومین دسته نیز حکومت مردم بر مردم بدون نقش خدا و دین است؛ این مدل اهمیت و طرفداران زیادی دارد و جمهوری و دموکراسی از آن جمله است.

این ارائه دهنده مقاله اظهار داشت: در این نوع حکومت، آن چه مردم می‌خواهند تبدیل به قانون و اجرا می‌شود، چه خدا بخواهد یا نخواهد و فقط معیار خواست مردم است، این مدل جذاب‌ترین و فریبنده ترین مدل حکومتی و رایج ترین مدل حکومتی در جهان معاصر است؛ امروز اکثر کشورها جمهوری هستند و حتی کشورهای اسلامی نیز این را پذیرفته‌اند.

وی ادامه داد: در ایران نیز طیفی از نسل جوان و دانشگاهیان ما شیفته نظام دموکراسی هستند و دموکراسی غرب را نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران ترجیح می‌دهند، در این باره تلاش علمی همراه با استدلال نیاز است تا بدانند دموکراسی، غلط است، زیرا ما دموکراسی غربی را کفر و فسق و ظلم می دانیم و این سه واژه را از قرآن و توحید وام گرفته‌ایم,مالکیت جهان از آن خداست و حکمرانی نیز ویژه خداست.

حجت‌الاسلام والمسلمین زمانی خاطرنشان کرد: چهارمین و پنجمین دسته از انواع حکومت‌ها نیز شامل حکومت مدعیان دیانت بر مردم بدون نقش خدا و دین و بدون نقش مردم در حکمرامی و همچنین حاکمیت صد در صد خدا و دین بر مردم همراه با نقش مردم در حکمرانی است که در این باره مباحثی در دومین نشست علمی برگزار می‌شود.