محکوم؛ درام جنایی با چالش‌های تکراری

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، اخیراً سریالی در کنداکتور پخش شبکه نمایش خانگی قرار گرفته است، به نام محکوم. این سریال از چهارشنبه ۱۲ شهریور از پلتفرم فیلیمو پخش شد و از این پس هر چهارشنبه‌ها ساعت ۸ صبح قسمت جدید آن در این پلتفرم بارگذاری می‌شود. کارگردان این اثر سعید مردانه است که اولین سریال بلند او نیز محسوب می‌شود. ژانر سریال جنایی است. محکوم سعی دارد در آغاز کار با ایده‌ای جذاب و گیرا مخاطب را پای سریال نگه دارد.

کوروش تهامی، ساره بیات، مهران غفوریان، پژمان جمشیدی از کاراکترهای اصلی این سریال هستند. نکته قابل تامل این است که ساره بیات از سال ۹۸ در هیچ فیلم و سریالی حاضر نشده است.

این می‌تواند به پربیننده‌تر شدن این اثر کمک کند، زیرا ساره بیات در فیلم‌های مهمی همچون جدایی نادر از سیمین، ناهید، مقلد شیطان و ۲۱ روز بعد ایفای نقش کرده است.

 با وجود اینکه در قسمت اول، نقش آفرینی پژمان جمشیدی را ندیدیم، اما می‌توان حدس زد که به احتمال زیاد پژمان جمشیدی نقش جدی را در این سریال بازی می‌کند.

چون از طرفی ماهیت سریال درام جنایی است و از طرفی هیچ ارتباطی با ژانر طنز ندارد. می‌توان امیدوار بود که این نقش آفرینی جدی نگاه مخاطب را به کارهای تکراری و کلیشه‌ای گذشته پژمان جمشیدی تغییر دهد.

با این حال پژمان جمشیدی کماکان طرفدارانی دارد که حاضرند به خاطر دیدن کارهایش بلیط بخرند و به سینما بروند. برای همین خاطر فیلم‌های پژمان جمشیدی همچنان فروش بالایی دارند.

به همین دلیل است که عوامل سینما و فیلمسازان توجه چندانی به کارنامه و میزان توانایی پژمان جمشیدی در ایفای نقش مربوطه ندارند و هدفشان از همکاری با او بیشتر گیشه است تا فرهنگ و سینما. اگر از دایره انصاف خارج نشویم پژمان جمشیدی استارت خوبی زد و شروع به کارش در سینما و تلویزیون خوب بود مخصوصاً در ژانر طنز و کمدی اما متاسفانه بازی‌های تکراری که در بین بازیگران ایرانی رواج بسیاری دارد یقه پژمان جمشیدی را هم گرفت و او را نیز در لیست بازیگرانی که تکراری بازی می‌کنند قرار داد. بازیگرانی همچون نوید محمدزاده، حامد بهداد و محمدرضا گلزار. تهیه کننده این سریال محمدرضا منصوری است وی را می‌توان از تهیه کنندگان با سابقه سینما دانست. قبلاً تهیه کنندگی سریال‌هایی مثل دسته دختران، حیثیت گمشده و سقوط را بر عهده داشته است. قصه طوری آغاز می‌شود که اگر درست کارگردانی شود، می‌تواند به درامی جنایی و پرتعلیق منجر شود. اما میبینیم که همین نقطه قوت کم کم از بین رفته و خنثی می‌شود.

در سریال محکوم بازی هنرمندان شباهتی به نوع و متد بازی هنرمندان کره‌ای دارد و بسیار پر اغراق نقش آفرینی می‌کنند در سکانس‌های مهم و حساس این نقطه ضعف بیشتر به چشم می‌خورد. مخاطب اگر اندکی تیزبین و اهل فیلم و سریال باشد متوجه وجه تشابه محکوم به سریال‌های زخم کاری محمد حسین مهدویان میشود. نوع روایت قصه و قاب بندی‌ها این شباهت را تشدید می‌کنند. علت این شباهت حضور محمد حسین مهدویان به عنوان طراح پروژه و مشاور کارگردان است. موسیقی رپ که این روزها در همه جای دنیا نماد اعتراض شده است در این سریال نیز شخصیت مهیار که مخالف ازدواج مادر میانسالش با دکتر روان پزشک است با پناه بردن به رپ این اعتراض را نشان می‌دهد.

اتفاقی که بیننده را دل آزرده و نگران می‌کند تکراری بودن سناریو است زنی می‌خواهد ازدواج مجدد کند اما پسرش راضی نیست و در این مسیر زن با چالش‌های گوناگون و جدی سر و کار دارد این مدل قصه‌ها و سناریوها را بارها در فیلم و سریال‌های ایرانی دیده‌ایم. از دیگر نکات مثبت این سریال انتخاب و معرفی یک زن به عنوان بازپرس قوه قضاییه است که ساره بیات نقشش را بازی می‌کند. زن بازپرسی که در عین جدی و کار بلد بودن درگیر مشکلات شخصی و چالش‌های زندگی خودش است و این نشان می‌دهد که بازپرسان و ماموران قوه قضاییه انسان‌هایی معمولی و از جنس همین مردمند. انتخاب چنین کاراکتری نشان از هوشمندی و درایت کارگردان در مشورت و همکاری با قوه قضاییه دارند و این را می‌توان نقطه عطفی در سینمای ایران دانست.

این مسئله نشان می‌دهد که زندگی واقعی کارکنان قوه قضاییه درست شبیه دیگر اقشار جامعه است. سریال قصد دارد نگاه نسل امروز را به دستگاه غضا نشان دهد و این اتفاق باعث شده که بیننده ارتباط بهتری با داستان برقرار کند و حس نزدیکی بیشتری با داستان داشته باشد هرچند بازی بازیگران ضعف‌هایی دارد اما محکوم در آشتی بین مردم و دستگاه قضا می‌تواند نقش مهمی را ایفا کند.